Μικρό, γουστόζικο στέκι για μεζέδες, μαγειρευτά και πιάτα της ώρας στη Νέα Ερυθραία. Απλό, φιλόξενο, οικονομικό, με αύρα γειτονιάς, είναι ένας συμπαθητικός χώρος τοπικής δράσης.
Θα το πω. Τα μαγειρευτά είχαμε βάλει στο μάτι. Τα φαγητά κατσαρόλας και ταψιού είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά του «Πελτέ». Εξάλλου, ο «υπότιτλος» είναι «μαγειρευτά και άλλα». Αν κρίνω όμως από το γεγονός ότι το βράδυ της περασμένης Τετάρτης σχεδόν δεν είχε μείνει μπουκιά από τους μουσακάδες, τα κοκκινιστά με τις μελιτζάνες και τα ιμάμ στη βιτρίνα του, ή εμείς ήμασταν λίγο άτυχοι και είχε γίνει νωρίτερα κανονική επιδρομή ή αποδεικνύονται στην πράξη πιο μεσημεριανό σπορ. Και με τα μαγειρευτά να έχουν σωθεί, πάντως, και να έχουν αναλάβει από κοινού η σχάρα και το τηγάνι, ήταν συμπαθέστατη after office επιλογή αυτό το φιλόξενο μαγαζί, σε στιλ νεο-ταβέρνας – με νοσταλγικά πλακάκια, βεραμάν και κόκκινα μεταλλικά φωτιστικά και ίδιων αποχρώσεων καρέκλες, εμβόλιμες στις λευκές, αλλά και ραφιέρες με κονσέρβες, πελτέδες, ξίδια και ζυμαρικά. Με φόντο αυτό το εσωτερικό, στο μικρό ντεκ στην ήσυχη οδό Ευαγγελιστρίας, κάπου ανάμεσα σε ένα πλατάνι δρόμου και λίγο αγιόκλημα, τρωγοπίνεις με αύρα γειτονιάς, δίπλα σε παρέες και ζευγάρια από τα βόρεια πέριξ.
Υπάρχουν αρκετές προτάσεις στον «Πελτέ», και σε θαλασσινά, και σε κρεατικά. Με ένα σκανάρισμα στον κατάλογο, θα δεις ότι αρκετά υλικά που χρησιμοποιεί η κουζίνα στις συνταγές της έχουν τοπικό χρώμα: λαδοκούλουρα Κυθήρων, μυκονιάτικη κοπανιστή, βολιώτικο κασέρι… Η σαλάτα με ρόκα, ας πούμε, αν και υπερβολική στη δόση βαλσάμικου, έχει κυκλαδίτικα ερεθίσματα, τουτέστιν φέτες από τηνιακή λούζα και μανούρα Σίφνου, με τη χαρακτηριστική ένταση/αψάδα να σου μένει στο στόμα. Τα χειροποίητα λουκάνικα είναι τηνιακά και αυτά και μοσχοβολάνε μάραθο. Σβήνονται με Μοσχοφίλερο, σερβίρονται πάνω σε σπιτικά παξιμάδια (τα φτιάχνουν μόνοι τους) και πασπαλίζονται με φρέσκια ρίγανη, με ρόκα και ντοματίνια, σε ένα πολύ ωραίο πιάτο: τηγανιά-σαλάτα σημειώσατε «Χ».
Έπειτα από αυτά τα δύο πιάτα, ομολογώ ότι περίμενα τη ρεβιθάδα, που μαζί με τις φακές ήταν τα μόνα πιάτα ημέρας τα οποία είχαν μείνει μέχρι το βράδυ, σιφνέικη, αλλά έμοιαζε πιο πολύ με σαλάτα, με μαλακούτσικα ρεβίθια, ελάχιστη ντομάτα, πασπαλισμένη με μαϊντανό και ψιλοκομμένο ωμό κρεμμύδι. Από κει και πέρα, τα κυμινάτα τηγανητά κρεατοπιτάκια δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασαν. τα βρήκα κάπως βαριά, η χοιρινή μπριζόλα λαιμού όμως που ακολούθησε, η οποία ψήνεται στη σχάρα και συνοδεύεται από ελαφριά σάλτσα λεμονιού και κάππαρης (όχι πολύ έντονη), ήταν πολύ μαλακή και νόστιμη, με τραγανές και ωραιότατες, στεγνο-τηγανισμένες πατάτες για παρέα. Από τα επιδόρπια, τέλος, δοκιμάσαμε το κλασικό μωσαϊκό και το επιτυχημένο γαλακτομπούρεκο, με μυρωδάτη κρέμα και μπόλικο, ελαφρύ σιρόπι, ενώ υπάρχουν και λουκουμάδες. Τα γλυκά μάς τα κέρασαν, οπότε για όλα τα παραπάνω πληρώσαμε συνολικά € 30, που είναι μια καλή τιμή για απλό, καθημερινό φαγητό.
Η επίσκεψη της κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 4/6.
