Μια πολύ καλή πρόταση για κρέας και αρκετοί ευφάνταστοι μεζέδες σε ένα φιλόξενο περιβάλλον μεζεδοπωλείου
Εκ πρώτης όψεως, το μεζεδοπωλείο/αδελφάκι του Ψάριστον δεν σου γεμίζει το μάτι. Μια μεγάλη αυλή (αναμφισβήτητο ατού για τις καλές μέρες) με ένα αδιάφορο κτίσμα στο βάθος επί της εμποροβιομηχανικής Λεωφόρου Τατοϊου δεν είναι και ότι καλύτερο. Οι επαΐοντες όμως ξέρουν ότι κάπως ανάλογη είναι και η εικόνα στο Ψάριστον. «Από έξω κατσιβέλα και από μέσα bella bella» αντιστρέφοντας τη λαϊκή ρήση. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Tsipoutapas με την ευχάριστη έκπληξη να κρύβεται πίσω από μια άχαρη εξωτερική εικόνα.
Ο χώρος ένα παλιό πέτρινο κτίσμα παραπέμπει σε απλή ταβέρνα. Με προσέγγιση που εκμεταλλεύεται απλά διακοσμητικά στοιχεία είναι με το παραπάνω ευχάριστος και ικανοποιεί το μάτι. Η συνέχεια (το menu και οι προτάσεις που κάνει) επιβεβαιώνει το ορθόν της επιλογής για ένα ευχάριστο βράδυ και γιατί όχι μεσημέρι κυρίως το Σαββατοκύριακο. Τα πιατάκια με τους κάθε λογής μεζέδες αφθονούν και στη συντριπτική τους πλειοψηφία (πάνω από το 70%) κοστολογούνται από 3,5 – 5,0 ευρώ έκαστο. Εκτός όμως από αυτή τη σημαντική λεπτομέρεια, το Tsipoutapas προτείνει δίπλα στα κλασικά και αρκετά πρωτότυπα, από τα οποία δοκίμασα μερικά. Γενικά το φαγητοό αξίζει τη μετακίνηση, τόσο από τις γύρω περιοχές αλλά ίσως και από λίγο πιο μακριά.
Θα ξεκινήσω από ένα κανονικό πιάτο το οποίο προφανώς δεν περιέχει μεζέ αφού φιλοξενεί μια ευμεγέθη μοσχαρίσια μπριζόλα Ισπανικής προέλευσης με εξαίρετο σίτεμα, βαθιά γεύση και το απαραίτητο νοστιμότατο λιπάκι. Ασύνηθες έδεσμα για μεζεδοπωλείο, είναι το must του μαγαζιού που πρέπει απαραιτήτως να δοκιμάσετε. Και μια λεπτομέρεια, το ψήσιμο είναι άψογο. Κατά τα άλλα, πρωτότυπο και ενδιαφέρον είναι το βουβάλι σαγανάκι (φετούλες κρέατος που συνοδεύονται από νόστιμο πουρέ γλυκοπατάτας) αλλά και η μοσχαρίσια γλώσσα παρά το γεγονός ότι αναζητά μεγαλύτερη ένταση στο άρτυμα για να «ντυθεί» επαρκώς. Πρωτότυπος είναι επίσης ο τόνος αλα λούγκα που αν τα πιτάκια μέσα στα οποία τυλίγεται το ψάρι μαζί με ντομάτα, κρεμμυδάκι, κλπ. ήταν ζεστά, θα ανέβαζε κατά πολύ το ενδιαφέρον. Τέλος, δεν με κέρδισε καθόλου η επαρκής μεν σε αίσθηση μελιτζάνας, υπερβολική όμως σε ξιδάτη παρουσία μελιτζανοσαλάτα. Σε επίπεδο λοιπών ψαρομεζέδων ο all time classic μπακαλιάρος σκορδαλιά αξίζει μια θέση στο τραπέζι ενώ τα σκορδάτα μύδια παρά την πρωτότυπη παρουσίασή τους απαιτούν μεγαλύτερο μέγεθος και περισσότερους χυμούς. Τέλος στα επιδόρπια, ο κλασικός χαλβάς είναι σπιτικός και νόστιμος.
Η συνολική εντύπωση από το Tsipoutapas είναι ότι διαθέτει αρκετά ατού για να γνωρίσει επιτυχία ανάλογη με αυτή του Ψάριστον. Παρά τις επιμέρους (και κατά τη γνώμη μου ανατάξιμες) αδυναμίες, το φαγητό είναι καλό, το εσωτερικό ευχάριστο και η αυλή μεγάλη και φιλόξενη καιρού επιτρέποντος. Παράλληλα, υπάρχει μια καλή συλλογή (όχι όσο θα έπρεπε πλούσια) από τσίπουρα. Με βάση αυτά, μπορείτε να αποφασίσετε και μάλλον μια δοκιμή θα σας πείσει.
