Παρά το τσουχτερό κρύο, οι πρώτες μέρες του Φλεβάρη δίνουν αφορμές για σύντομες εξόδους, ειδικά αφού την Κυριακή 4/2 -την πρώτη Κυριακή του μήνα- όλα τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι της Αθήνας είναι ανοιχτοί με ελεύθερη είσοδο για όλους. Αν δεν ξέρετε που να πρωτοπάτε (γιατί ήδη ξέρουμε πόση είναι η αναμονή τις ημέρες με δωρεάν εισιτήριο), εμείς προτείνουμε να περάσετε μια βόλτα από την Εθνική Πινακοθήκη. Πέρα από την επιβλητική, must-see έκθεση "Αστυγραφία", αξίζει επίσης η περιήγηση στις συλλογές της ΕΠΜΑΣ, καθώς και το πρότζεκτ της Ρένας Παπασπύρου "Επιφάνειες, οδηγίες χρήσης* Η διαλεκτική ανάμεσα στην καθημερινότητα και την ύλη".
Διαβάστε Επίσης
Εδώ και λίγες μέρες, το Studio New Star Art Cinema φιλοξενεί το πρώτο Φεστιβάλ Ιρανικού Κινηματογράφου της Αθήνας, σε συνεργασία με το Μορφωτικό Κέντρο της Πρεσβείας της Ι.Δ του Ιράν. Τις τρεις εναπομείναντες μέρες του φεστιβάλ θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τη "Ρομαντική Ιστορία του Εμάντ και της Τούμπα" (3/2, 7 μ.μ.), την "Τάφρο Νούμερο 143" (4/2, 7 μ.μ.) και τον "Σωματοφύλακα" (5/2, 7 μ.μ.).
Συνεχίζοντας τις συζητήσεις της σειράς "Slams by SNFCC Youth Council", το ΚΠΙΣΝ διοργανώνει μια εκδήλωση με θέμα την Τεχνητή Νοημοσύνη, στον Πύργο Βιβλίων. Την Κυριακή 4/2 (5 μ.μ.) η δημιουργική ομάδα του SNFCC Youth Council θα μιλήσει για τον τρόπο λειτουργίας των υπολογιστικών συστημάτων και του ChatGPT, καθώς και την αυθεντικότητα των έργων που δημιουργούνται μέσω A.I.
Σε ένα ιδιαίτερο "Cinema Night" μάς προσκαλεί ο χώρος τέχνης Domatio το διήμερο 9 και 10/2. Η ατμοσφαιρική βιντεοτέχνη του διακεκριμένου δημιουργού Paulius Sliaupa προβάλλεται στην Αθήνα, οδηγώντας τον θεατή σε ένα ταξίδι αφύπνισης μέσα από εικόνες της φύσης, ήχους και ρυθμούς. Ώρες προβολής: 7 και 8.30 μ.μ.
Λίγες μέρες πριν εγκαινιαστεί το νέο εκθεσιακό πρόγραμμα του μουσείου, το ΕΜΣΤ παρουσιάζει τις "Ανατροπές": μια νέα συνεργασία με οργανισμούς και φορείς ειδικούς στη διοργάνωση μουσικών δράσεων. Οι "Ανατροπές" θα διοργανώνονται κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα, με εναρκτήρια εκδήλωση την Κυριακή 4/2 (από τις 3 το μεσημέρι), όπου παρουσιάζονται τέσσερις πιανιστικές παρεμβάσεις αποκλειστικά με έργα γυναικών συνθετριών για πιάνο, εμπνευσμένες από το έργο της Λήδας Παπακωνσταντίνου. Η πρόσβαση στην εκδήλωση είναι ελεύθερη με το γενικό εισιτήριο εισόδου του μουσείου.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Αστυγραφία / Urbanography. Η ζωή της πόλης τις δεκαετίες 1950-1970
Μία πρωτότυπη σύλληψη που παρακολουθεί τρεις δεκαετίες ραγδαίου μετασχηματισμού της μεταπολεμικής Ελλάδας και επικεντρώνει το ενδιαφέρον της στην αστικοποίηση και τον τρόπο που ο άνθρωπος συμμετέχει ή αντιστέκεται στη νέα συνθήκη που του υπαγορεύει το ολοένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον του. Για την ανίχνευση της ανθρώπινης εμπειρίας του αστικού βιώματος η έκθεση φέρνει σε συνομιλία τις εικαστικές τέχνες –ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, εγκαταστάσεις, φωτογραφία, σχέδια και αφίσες– με αποσπάσματα από τον δημοφιλή ελληνικό κινηματογράφο, τις ταινίες κριτικού ρεαλισμού και τις έκκεντρες αφηγήσεις. Παρουσιάζοντας 77 δημιουργούς, 202 εικαστικά έργα και 21 ταινίες, η "Αστυγραφία" επιχειρεί να χαρτογραφήσει το συνολικό εύρος της έννοιας "αστικό βίωμα" σκιαγραφώντας το κοινωνικό υποκείμενο εντός της πόλης, με όλη τη γοητεία που μπορεί να του ασκεί αλλά και με όλους τους περιορισμούς ή και τους αποκλεισμούς που τη συνοδεύουν, "με την εκθεσιακή αφήγηση να μετακινείται διαρκώς από τη μεγάλη στη μικρή κλίμακα, από την πανοραμική λήψη στο κοντινό πλάνο", όπως εξηγεί η διευθύντρια της ΕΠΜΑΣ και επιμελήτρια της έκθεσης, Συραγώ Τσιάρα. Σύμφωνα με το επιμελητικό σκεπτικό, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αστικοποίηση, η ανοικοδόμηση και η μετανάστευση –εσωτερική και εξωτερική– προσδιορίζουν καθοριστικά το πλαίσιο των ραγδαίων αλλαγών που συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία. Το αστικό τοπίο μεταβάλλεται ριζικά με την αντιπαροχή και τη σταδιακή εξαφάνιση της μονοκατοικίας. Η καθημερινή ζωή αλλάζει με την εξάπλωση της αστικής κουλτούρας, την ανάδυση της κοινωνίας του θεάματος και της κατανάλωσης, τις νέες εμπειρίες που προσφέρει η πόλη. Η πόλη γίνεται το κατεξοχήν πεδίο συγκρότησης ταυτοτήτων για εσωτερικούς και εξωτερικούς μετανάστες, ενώ η κλίμακα, ο ορίζοντας και η αίσθηση αλλάζουν δραματικά με την κατασκευή πολυκατοικιών και σύγχρονων εμπορικών καταστημάτων, τη διάνοιξη δρόμων, τη δημιουργία πλατειών, την πύκνωση της κυκλοφορίας ανθρώπων και οχημάτων. Διαμορφώνονται καινούργιες σχέσεις ανάμεσα στο μητροπολιτικό κέντρο, τη συνοικία, το προάστιο, τις προσφυγικές γειτονιές, την εκτός σχεδίου αυθαίρετη δόμηση. Ενώ το μέσο βιοτικό επίπεδο βελτιώνεται, ταυτόχρονα εμφανίζονται νέοι κοινωνικοί διαχωρισμοί και αποκλεισμοί. Οι καλλιτέχνες ερμηνεύουν τις αλλαγές που συμβαίνουν στο αστικό τοπίο, την ανθρωπογεωγραφία και τη διασύνδεση υλικού και έμψυχου περιβάλλοντος, παρελθόντος και παρόντος. Αρχικά κυριαρχούν η νοσταλγία, οι στερεοτυπικές ή εξιδανικευτικές αφηγήσεις μιας ιδιαίτερης αστικής ταυτότητας που αλλοιώνεται μαζί με τα νεοκλασικά σπίτια που καταπίνουν οι οικοδομές, ενώ η τέχνη προσπαθεί να διασώσει την πόλη που εξαφανίζεται. Καθώς οι καλλιτεχνικές αναπαραστάσεις του αστικού μετασχηματισμού συλλαμβάνουν ένα νοερό παλίμψηστο εμπειριών και συναισθημάτων σε μια φαντασιακή συνύπαρξη διαφορετικών εποχών, το έργο τέχνης αποκτά σκηνογραφική διάσταση. Η πόλη επινοείται ως σκηνικό, οι δημιουργοί επιλέγουν την οπτική γωνία και συνθέτουν το κάδρο αντλώντας αναφορές από την πραγματικότητα, τη μνήμη και την επιθυμία. Κατά τη δεκαετία του 1960 αναδεικνύεται η ρεαλιστική πρόθεση ορισμένων δημιουργών να επισημάνουν τα προβλήματα και τις αντιθέσεις της καθημερινής ζωής στη μεγαλούπολη με κριτική ματιά. Προς το τέλος της ιστορικής περιόδου που εξετάζει η έκθεση, η υλικότητα αποκτά καινούργιο νόημα στο έργο καλλιτεχνών που εξετάζουν εννοιολογικά τη διάσταση του αστικού βιώματος. Η έκθεση περιλαμβάνει 200 εικαστικά έργα, εκ των οποίων τα μισά προέρχονται από τη Συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης και τα υπόλοιπα συμπεριλαμβάνονται στην έκθεση κατόπιν δανεισμού από δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Στην έκθεση προβάλλονται 21 κινηματογραφικές ταινίες (αποσπάσματα από 17 ταινίες μεγάλου μήκους και 4 πλήρεις ταινίες μικρού μήκους). Αρθρώνεται σε 7 ενότητες που φέρουν τους τίτλους: "Σκηνογραφία", "Νοσταλγία", "Γιαπί", "Κοντινό Πλάνο", "Θέαμα", "Όνειρα και Συγκρούσεις", "Υλικότητες".
Ρένα Παπασπύρου. Επιφάνειες, οδηγίες χρήσης
Η έκθεση είναι η πρώτη μίας σειράς δράσεων που ανήκουν στο νέο πρόγραμμα του μουσείου με τίτλο "Ενδιάμεσος Χώρος". Πρόκειται για ένα ευέλικτο πρόγραμμα με συνεχή ροή ανάμεσα σε περιεκτικές ατομικές ή ομαδικές εκθέσεις, εργαστήρια, επιτελεστικές δράσεις, θεματικά αφιερώματα, παρουσιάσεις και διατομεακά προγράμματα που θα εστιάζει στη σύνδεση του "μέσα" με το "έξω" και θα ενεργοποιεί κάθε φορά διαφορετικούς χώρους τόσο στον εσωτερικό, όσο και στον περιβάλλοντα χώρο του κτηρίου. Η έκθεση "Επιφάνειες, οδηγίες χρήσης. Η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στην καθημερινότητα και την ύλη" έχει ως σημείο εκκίνησης το έργο Balbeeks που ανήκει στην συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου και δείχνει μία γυναικεία μορφή να αναδύεται στον χώρο. Παρουσιάζει έργα της Ρένας Παπασπύρου που αντιπροσωπεύουν όλα τα στάδια της δουλειάς της από το 1976 μέχρι σήμερα και περιλαμβάνει δύο νέα έργα που δημιούργησε ειδικά για την έκθεση. Το έργο της Παπασπύρου στο σύνολό του θέτει θεμελιώδη Η έκθεση εστιάζει επίσης στο γεγονός ότι η Ρένα Παπασπύρου – γυναίκα, μάνα, καλλιτέχνης και πρώτη γυναίκα καθηγήτρια σε εργαστήριο της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών - ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της καθημερινότητάς της μετατρέποντάς την σε καλλιτεχνικό πεδίο έρευνας και δημιουργίας.
Λήδα Παπακωνσταντίνου. Χρόνος στα χέρια μου
Αναδρομική έκθεση για μία από τις πιο επιδραστικές καλλιτέχνιδες στην ιστορία της σύγχρονης τέχνης στην Ελλάδα και από τις πρωτοπόρους της φεμινιστικής τέχνης στη χώρα μας. Για πέντε σχεδόν δεκαετίες, η Παπακωνσταντίνου ανέπτυξε ένα πολύπλευρο και πολυδιάστατο έργο. Πάντα με επίκεντρο το σώμα, η δουλειά της περιλαμβάνει περφόρμανς, γλυπτική, βίντεο, site-specific εγκαταστάσεις και ζωγραφική. Ζητήματα φύλου, σεξουαλικότητας, συλλογικής και προσωπικής μνήμης, ιστορίας, πολιτικής και οικολογίας εντοπίζονται στον πυρήνα της καλλιτεχνικής της έκφρασης. Το έργο της συνολικά αποτελεί σημείο αναφοράς για την ελληνική τέχνη, αλλά και πηγή έμπνευσης για τους νεώτερους εικαστικούς.
