Διαβάζω την κριτική του Δημήτρη Αντωνόπουλου για τα "Δέκα Τραπέζια" στο αθηνόραμα που κυκλοφορεί στα περίπτερα και το πώς αρκετές παρέες Θεσσαλονικιών επιλέγουν να απολαμβάνουν την κουζίνα του έξω, λίγες μόλις ημέρες μετά την "Ελπίδα", και συμφωνώ ότι όντως οι συνήθειές μας έχουν προσαρμοστεί στις συνθήκες της πανδημίας του κορονοϊού. Παρότι πολλοί από μας σπεύσαμε να ξαναθυμηθούμε τη λησμονημένη συνήθεια της μπάρας και της κλειστής αίθουσας με την ασφάλεια του εμβολιασμού, με την ίδια ευκολία ακολουθούμε πλέον τη διάθεση της παρέας, πίνοντας τα ποτά μας δίπλα στις σόμπες στο ιστορικό κέντρο ή τρώγοντας ράμεν στην Απόλλωνος τυλιγμένοι με παλτά και σκουφιά παραμονή του χιονιά.
Για μας συγκεκριμένα η τελευταία ανάλογη έξοδος ήταν την Κυριακή ακριβώς πριν την κακοκαιρία και ενώ η Όμικρον είχε αφήσει το στίγμα της στην υγεία των πρωταγωνιστών και στην ψυχολογία των θεατών, αναστατώνοντας το πρόγραμμα της θεατρικής Αθήνας με αναβολές παραστάσεων, κάπου ανάμεσα στα ράμεν και τα ποτά βρεθήκαμε και σε μια sold out παράσταση. "Ο μόνος ιός που μπορεί να πλήξει το θέατρο είναι ο ιός της ανθρωπιάς", δήλωσε συγκινημένος ο Στάθης Λιβαθινός στην τελευταία παράσταση του "Συμφορά απ’ το πολύ μυαλό" στο εντελώς γεμάτο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων, ευχαριστώντας τους θεατές που στήριξαν την παράσταση καθ’ όλη τη διάρκειά της αφιερώνοντας τη βραδιά τόσο στον Λευτέρη Βογιατζή όσο και στον Θόδωρο Αγγελόπουλο, με αφορμή τα δέκα χρόνια από το θάνατό του. Οι επόμενες μέρες μας βρήκαν αναγκαστικά εντός, και παρότι δεν ταλαιπωρηθήκαμε από το χιόνι, τα όσα έχουν "γράψει" πάνω μας τα λοκντάουν δεν μας αφήνουν πλέον να απολαύσουμε και τόσο το διάλειμμα στο σπίτι. Η αναστάτωση που προκάλεσαν οι αναμενόμενες αναβολές των πρεμιερών αποκαθίσταται σιγά σιγά, με ένα νέο κύμα σημαντικών θεατρικών παραστάσεων να ετοιμάζονται να σηκώσουν αυλαία ξεκινώντας από αυτήν την εβδομάδα, ενώ η πολυαναμενόμενη επιστροφή της μουσικής στην πόλη δίνει το σύνθημα για την άνοιξη της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης στο βάθος του τούνελ. Οι πίστες και οι μουσικές σκηνές επιστρέφουν στην πλειονότητά τους δυναμικά, ενώ και οι συναυλίες δίνουν πάλι το παρόν στην ατζέντα.
Στη μεγάλη πρόσφατη έρευνα του "Guardian" για το πώς μας άλλαξε η τηλεργασία με αφορμή την εντολή για επιστροφή των Βρετανών μαζικά στα γραφεία, πέρα από τις μεγάλες αλλαγές στις καταναλωτικές, γευστικές και στεγαστικές συνήθειες που καταγράφονται, ενδιαφέρον έχει η τοποθέτηση της ψυχαναλύτριας Susie Orbach. Έχοντας κληθεί να σχεδιάσει και προγράμματα υποστήριξης εργαζομένων για ομαλότερη επιστροφή στην εργασία, αναφέρει χαρακτηριστικά: "Μέχρι η ισορροπία μεταξύ συντροφικότητας και αποχωρισμού του σπιτιού ανακτηθεί εκ νέου [...] να περιμένετε σύγχυση, ανακούφιση, απολαύσεις και απογοητεύσεις. Με άλλα λόγια, ζωή. Τη φτιάχνουμε όπου τη βρίσκουμε, σπανίως σε συνθήκες που δημιουργούμε οι ίδιοι, αλλά που τις πλάθουμε όσο μπορούμε για να ικανοποιήσουμε τον εαυτό μας". Στη διασκέδαση και την ψυχαγωγία μας, πάντως, είναι ακόμη περισσότερο στο χέρι μας να καλιμπράρουμε ό,τι μας κάνει καλό και ό,τι μας χαλάει από τις συνήθειες των παρατεταμένων επίσημων και μη λοκντάουν (πόση πλατφόρμα και πόσο σινεμά, πόσο livestreaming και πόσο live, πόσο delivery και πόσο εστιατόριο – για να ξαναψήσω ψωμί, προσωπικά, ούτε λόγος!). Ελπίζω, πάντως, όλο και περισσότερο οι μέρες που έρχονται να μας βρουν ξανά έξω, μαζί, εκεί όπου πλάθεται η ζωή, έξω από την comfort zone μας.
