Μια σύγχρονη τραγουδοποιία με μορφικές, μελοτροπικές και ηχορυθμικές αναφορές στην παράδοσή μας
Την προσέγγιση της μουσικής μας παράδοσης την έχουμε ζήσει – και την ζούμε – μέσα από ποικίλες μουσικές φόρμες, τρόπους και δράσεις. Με ποικίλα καλλιτεχνικά και αισθητικά αποτελέσματα, φυσικά. Η περίπτωση του γκρουπ Αλκμάν – και αυτού του δίσκου – δείχνει να ξεχωρίζει. Γιατί γίνεται εντελώς φυσικά – και δημιουργικά. Μέσα από μία πηγαία στιχουργική πλάση (που δεν έχει απλώς δημώδη / δημοτικά χαρακτηριστικά αλλά αγγίζει την έννοια της μουσικοποιητικής τέχνης όπως την ξέρουμε (;) από τον αρχαίο ποιητή / μουσικό κ.λπ. που δίνει το όνομά του στο γκρουπ) δημιουργείται μια σύγχρονη τραγουδοποιία με μορφικές, μελοτροπικές και ηχορυθμικές αναφορές στην παράδοσή μας – που λειτουργεί σαν βασικό όχημα, συμπλέοντας με rock και jazz πρακτικές που όχι μόνο δεν “κλωτσούν” μέσα στη συνολική ροή αλλά κάνουν την “παράδοσή μας” να μην γίνεται νοητή χωρίς αυτές.
[Την “παράδοσή μας” ας την ψάξει ο καθένας μας μόνος του, ακούγοντας τον δίσκο. Εγώ, όλο αυτό το διάστημα που τον ακούω, ανακαλύπτω βαθμιαία έναν πραγματικό θησαυρό μέσα στα 13 (12, μάλλον) τραγούδια του δίσκου, που έχουν να κάνουν με τον έρωτα, τη ζωή, την κοινωνία, την ύπαρξη κ.λπ. παραμένοντας απλά, μελωδικά, αφηγηματικά, χιουμοριστικά. Με μια μοναδική επιθυμία που οι Αλκμάν την ξεκαθαρίζουν από την αρχή: “Θέλω να μπω μες στο χορό / τα χέρια λύστε τον κύκλο ανοίξτε / θέλω να μπω σο γλέντι”. Αυτή είναι η ουσία και το νόημα της ΜΟΥΣΙΚΗΣ]. (Μικρός Ήρως)
