Ένα από τα πιο όμορφα άλμπουμ στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής κλείνει μισόν αιώνα
Έχει περάσει μισός αιώνας και το άλμπουμ αυτό παραμένει ένα από τα πιο όμορφα στην ιστορία της ηχογραφημένης μουσικής. Ήδη από το “Rubber Soul” του 1965 οι Beatles είχαν αρχίσει να ξεφεύγουν από τα pop standards της εποχής. Τα τραγούδια τους έδειχναν ότι η μουσική τους εκινείτο μερικά επίπεδα πιο πάνω από των υπολοίπων – και εδώ εννοώ σημαντικότητες όπως οι Rolling Stones, οι Kinks, οι Animals και όλοι οι άλλοι που έφτιαξαν την μουσική ατμόσφαιρα των ‘60’s στη Μεγάλη Βρετανία. Οι Beatles, πέρα από τη συνθετική τους ιδιοφυία (και συμπεριλαμβάνω τον George Harrison) είχαν και τον άνθρωπο που με την τεχνική του expertise θα τους πήγαινε ψηλά – και θα τους κράταγε εκεί εσαεί. Εννοώ τον George Martin. Το “Sgt. Pepper’s” είναι δημιούργημα και των πέντε - από την φανφάρα που ανοίγει τον δίσκο ως το σβήσιμο του “A Day in the Life”. Και όλα τα ενδιάμεσα που σηματοδοτούν ένα πραγματικό έργο τέχνης στον χώρο της pop. Από τη μουσική μέχρι τη γραφιστική του, ο δίσκος αυτός είναι μοναδικός. Και η πεντηκονταετία του αξίζει να γιορταστεί με τις ανάλογες εκδόσεις. Έτσι έχουμε CD με νέο stereo mix, deluxe έκδοση σε διπλό CD (περί ης ο λόγος), διπλό βινύλιο, και super deluxe έκδοση που περιλαμβάνει όλα τα προηγούμενα και κάτι παραπάνω. Ως μουσικόφιλο με ικανοποιούν απόλυτα οι μέχρι τώρα κυκλοφορίες του άλμπουμ – από την original σε βινύλιο που το πρωτοάκουσα και την οποία έχω έως την μονοφωνική του εκδοχή που άκουσα προσφάτως. Αυτή η καινούρια στερεφωνική μείξη – από τον γιο του αείμνηστου George Martin – δεν έχει να προσθέσει κάτι παραπάνω στην αισθητική του “Sgt. Pepper’s” όπως την έχουμε τόσα χρόνια στην καρδιά, στο μυαλό μας και στα αυτιά μας. Είναι όμως μια απόλυτα σημερινή και πλήρως απολαυστική έκδοση του original άλμπουμ – και περιλαμβάνεται στο πρώτο CD της deluxe έκδοσης. Το δεύτερο CD αποτελείται από ακυκλοφόρητα κομμάτια / takes, τοποθετημένα στην ίδια σειρά όπως και στο άλμπουμ. Γενικά, δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον μέσο μουσικόφιλο ούτε, φυσικά, προσθέτουν κάτι στην απόλαυση της μουσικής του “Sgt. Pepper’s”. Έτσι συμβαίνει συνήθως σ’ αυτές τις εκδόσεις με τα «ακυκλοφόρητα» και τις outtakes. Αλλά δεν βλάφτει να υπάρχουν – και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα κομμάτια “Strawberry Fields Forever” και “Penny Lane” που ακούμε εδώ και που, πάντα, ήσαν μια «γέφυρα» ανάμεσα στο “Revolver” και το “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band”. [ΕΜΙ]
