Συναυλία για την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

Η υψίφωνος Άλκηστις Τόγια, ο τενόρος Δημοσθένης Φιστουρής και ο πιανίστας Αθανάσιος Τρικούπης ερμηνεύουν έργα ξένων και ελλήνων συνθετών, από νανουρίσματα έως μπαλάντες. Το «παιδί» ως θεματολογία κατέχει ξεχωριστή θέση στην έντεχνη μουσική δημιουργία. H ιδιαίτερα πλούσια σχετική μουσική εργογραφία ξεκινάει κυρίως από τον 19ο αιώνα, ως απόρροια της ρομαντικής ευαισθησίας. Πρώτα συναντάμε τo νανούρισμα, κοινό σε όλους τους λαούς και πολιτισμούς. Πολλοί συνθέτες έγραψαν νανουρίσματα, με γνωστότερο σήμερα αυτό του Μπραμς. Αλλά και για τα ζωηρά παιδιά που αντιστέκονται στον ύπνο και ταλαιπωρούν τους γονείς, ο Μπρίττεν έγραψε ένα σαρδόνιο, απειλητικό νανούρισμα. Το ζήτημα της βρεφικής θνησιμότητας επίσης φαίνεται να προβλημάτισε τον Σούμπερτ και κυρίως τον Μάλερ. Η γνωστή μπαλάντα του Γκαίτε O Βασιλιάς των ξωτικών (Erlkönig) βρήκε την πιο παραστατική της έκφραση στη μουσική του Σούμπερτ. Οι παιδικές αναμνήσεις και η παιδική αθωότητα ενέπνευσαν κορυφαίους συνθέτες -Μπελλίνι, Μέντελσον, Σούμαν, Μασνέ, Μουσόργκσκι κ.ά.- ενώ οι φυσικές ανάγκες ενός μωρού διακωμωδήθηκαν μοναδικά από τη σατιρική πένα του Ροσσίνι. Η θεματολογία του παιδιού άγγιξε και τις ευαίσθητες χορδές ελλήνων συνθετών: Καλομοίρης, Λαμπελέτ, Σπάθης, Ευαγγελάτος, Σισιλιάνος, Δραγατάκης κ.ά. Στη συναυλία θα παρουσιαστούν αντιπροσωπευτικά έργα για φωνή και πιάνο κορυφαίων ξένων και ελλήνων συνθετών, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από το «παιδί».