© Marie Koutsomallis-Moreau
Ο Μιχάλης Δέλτα εμπνέεται από το πρωτοποριακό έργο του Takis και αποσυμβολίζει τις πτυχές του, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά ζωντανά στο Αμφιθέατρο του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή την παράσταση "Πνοή", μια πρωτότυπη μουσική δημιουργία με αφορμή τη μεγάλη αναδρομική έκθεση Takis 1∞ που διοργανώνει το Ίδρυμα για την επέτειο των 100 ετών από τη γέννηση του καλλιτέχνη, στις 11, 16 Οκτωβρίου και 1 Νοεμβρίου (8 μ.μ.).
Η διορατική προσέγγιση και οι αναλογικοί ηλεκτρονικοί ήχοι του Μιχάλη Δέλτα πλαισιώνονται μουσικά επί σκηνής από τα μελωδικά μοτίβα και τα ηχοχρώματα του τσέλου και του πιάνου. Δίνουν "Πνοή" στους συναισθηματικούς κραδασμούς των έργων του Takis και των ενεργειακών τους πεδίων.
Μια σύγχρονη μουσική διερεύνηση στην ομορφιά και στα άδυτα της καινοτόμου τέχνης του Takis, ενσαρκωμένη από ένα μουσικό τρίο το οποίο υπόσχεται μια αξέχαστη εμπειρία. Στην εκλεκτή παρέα, η σοπράνο Σοφία Καρβουνά και ο εικαστικός και σκηνογράφος Ανδρέας Γεωργιάδης, ο οποίος επιμελείται καλλιτεχνικά το οπτικό περιεχόμενο, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στον ήχο και την εικόνα. Στην παράσταση θα ακουστούν αποσπάσματα ποιημάτων του συγγραφέα Ευγένιου Γιαρένη.
Η παράσταση "Πνοή" εντάσσεται στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων της έκθεσης Takis 1∞ που διοργανώνει το Ίδρυμα Β&Ε Γουλανδρή στα δυο μουσεία του, στην Αθήνα και στην Άνδρο, έως τις 2 Νοεμβρίου. Συμμετέχουν οι Μιχάλης Δέλτα (synthesizers, υπολογιστές), Σταύρος Παργινός (τσέλο), Μένιος Γούναρης (πιάνο), Σοφία Καρβουνά (σοπράνο), Ευγένιος Γιαρένης (ποίηση), Ανδρέας Γεωργιάδης (visuals) και Κωνσταντίνος Seleznioff (ηχοληψία).
Προπώληση εισιτηρίων (€ 20-16) μέσω more.com
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Takis 1∞
Με την ευκαιρία των 100 ετών από τη γέννηση του διακεκριμένου καλλιτέχνη Takis, διοργανώνεται μεγάλη αναδρομική έκθεση στα μουσεία του Ιδρύματος Β. & Ε. Γουλανδρή στην Αθήνα και στην Άνδρο. Η έκθεση που θα παρουσιαστεί στην Αθήνα θα επικεντρωθεί στο πάθος του Takis για τον μαγνητισμό. Από το 1959 οπότε και αντιλήφθηκε την αποφασιστική σημασία του μαγνητισμού στην τέχνη δεν έπαψε ποτέ να τον χρησιμοποιεί σε διαφορετικής προσέγγισης έργα. Η έκθεση συμπληρώνεται με βιντεοπροβολές εφήμερων έργων όπως το «Υδρομαγνητικό Γλυπτό» του 1969 ή τα Παιχνίδια του 1972.
