Πρέπει να ξεκινήσω από την πιο πρόσφατη παγκόσμια επιτυχία σας, την performance σας στην περσινή τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Πώς αισθανθήκες που ήσασταν το πρώτο μέταλ συγκρότημα που το κατάφερε αυτό; Και πόση συμμετοχή είχατε στο δημιουργικό κομμάτι, όσον αφορά την επιλογή των τραγουδιών και την ατμόσφαιρα;
Πρώτα απ’ όλα, ήταν καταπληκτικό να συμμετέχω σε ένα τόσο μεγάλο mainstream γεγονός και ότι μπορέσαμε να παίξουμε αυτή τη βαριά μουσική μπροστά σε τόσους ανθρώπους. Ήταν ιστορική στιγμή αλλά και μια ευκαιρία και μια καλή πρόκληση για εμάς. Όσον αφορά τη δημιουργικότητα, μας ενημέρωσαν πως το θέμα μας ήταν η Γαλλική επανάσταση και το τραγούδι έπρεπε να διαρκεί περίπου δυόμισι λεπτά. Θα ήταν περισσότερο μια δήλωση και όχι ένα ολοκληρωμένο τραγούδι, έτσι επιλέξαμε το συγκεκριμένο κομμάτι όπου δεν υπάρχει πραγματικά ρεφρέν ή στίχος και η δομή είναι κάπως περίεργη και ενδιαφέρουσα. Εγώ και ο αδερφός μου παίξαμε ένα riff και το στείλαμε στον Victor Le Masne, τον συνθέτη της τελετής, και του άρεσε πολύ, οπότε ήταν ανοιχτόμυαλος. Μετά μας πρότειναν να προσθέσουμε τη Marina Viotti, γιατί ήθελαν να έχουν κάτι κλασικό μαζί με τη metal. Νόμιζαν ότι θα είναι πολύ ενδιαφέρον, οπότε έπρεπε να σεβαστούμε την επιλογή τους. Συνειδητοποιήσαμε όμως κι εμείς ότι θα ήταν μια υπέροχη εμπειρία αλλά και ότι θα βγαίναμε από τη ρουτίνα που είχαμε μπει με το συγκρότημα, δηλαδή να γράφουμε άλμπουμ, να το κυκλοφορούμε, να πηγαίνουμε σε περιοδείες και ξανά απ’ την αρχή για χρόνια. Κάθε φορά που έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε κάτι διαφορετικό, είναι μια πρόκληση που μας κρατά σε εγρήγορση. Επίσης, όσον αφορά την παραγωγή και το δημιουργικό στυλ, μας έδειξαν μια τυχαία προσομοίωση στον υπολογιστή μερικούς μήνες πριν τους Ολυμπιακούς. Ξέραμε ότι θα παίζαμε στο κάστρο της La Conciergerie, το οποίο είναι επίσης πολύ μυθικό και μυστικιστικό. Γνωρίζαμε για τις κορδέλες, την έκρηξη, τη φωτιά και όλα αυτά, έτσι, ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι γιατί ήταν τόσο εντυπωσιακό και …μέταλ. Οπότε η συνολική εμπειρία ήταν μαγική.
Βρίσκω πολύ ταιριαστό το ότι σας επέλεξαν, μιας και ακολουθείς ένα πρόγραμμα προπόνησης για την καθημερινή σου εξάσκηση που μοιάζει με αυτό ενός Ολυμπιονίκη.
Με την πάροδο του χρόνου και με την εμπειρία μου, δεν είχα άλλη επιλογή από το να φροντίζω τον εαυτό μου, μιας και το να παίζεις στη σκηνή, ειδικά αυτό το είδος της ενεργητικής μουσικής, είναι πολύ απαιτητικό. Επομένως ακολουθώ μια σχετικά αυστηρή διατροφή, αλλά και δουλεύω την καρδιά μου. Κάνω τρέξιμο και έχω έναν personal trainer που με βοηθάει να χτίσω τους μύες μου. Και φυσικά πέρα από αυτά, αν θέλεις να γίνεις καλός στα τύμπανα, πρέπει να εξασκείσαι ξανά και ξανά γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος να φροντίσεις πραγματικά τους μύες σου και να χτίσεις τη μνήμη τους. Και όταν είσαι στη σκηνή, όσο περισσότερο εξασκείσαι και όσο πιο άνετα νιώθεις, τόσο λιγότερο πιθανόν είναι να τραυματιστείς. Έτσι, τη μισή μέρα κάνω προπόνηση και την υπόλοιπη παίζω τύμπανα! Οι μέρες μου είναι πολυάσχολες, αλλά κάνω πραγματικότητα το πάθος μου και είμαι πολύ χαρούμενος γι’ αυτό.
Από την αρχή, έλεγες ότι αναζητάς "τον απόλυτα ήχο". Νιώθεις καθόλου πιο κοντά σε αυτόν το στόχο;
Ναι, αλλά είναι μια μακρά αναζήτηση. Μπορώ να πω ότι αυτό που χτίζουμε με τους Gojira είναι εξαιρετικό και πολύτιμο και είμαι πολύ ευτυχισμένος γιατί καταφέραμε να δημιουργήσουμε ένα είδος μουσικής οντότητας. Και ξέρουμε πόσο περίπλοκο είναι αυτό όταν υπάρχουν τόσα πολλά συγκροτήματα, οπότε είναι πιο δύσκολο να έχεις τη δική σου προσέγγιση στην προσωπικότητα του ήχου. Με τους Gojira, γεννηθήκαμε ακριβώς πριν από την εποχή της τρέλας των plugins, όταν όλα ήταν πιο εύκολο να ηχογραφηθούν και να εφευρεθούν. Ήταν πριν από τους υπολογιστές, έτσι, όταν ξεκινήσαμε το συγκρότημα τη δεκαετία του '90, δεν είχαμε ακούσει ποτέ για τίποτα ψηφιακό. Γι' αυτό υπάρχει αυτό το οργανικό άγγιγμα στη μουσική μας, που προέρχεται από αυτές τις ρίζες μας και αυτόν τον παλιό τρόπο γραφής μουσικής και δημιουργίας ήχου. Αλλά είναι μια ατελείωτη διαδικασία και ακόμα ψάχνουμε για… κάτι. Ίσως να μην το βρούμε ποτέ, αλλά πρέπει να παραμείνουμε ανοιχτοί και δημιουργικοί.
Ακούς ποτέ τα πρώτα άλμπουμ, όπως το "Terra Incognita", και σκέφτεσαι ότι θα έπρεπε να είχες κάνει κάτι διαφορετικά ή ότι θα ήθελες τώρα να τα ξαναδουλέψεις;
Φυσικά, αλλά είναι μέρος της ιστορίας μας. Σκέψου το σε προσωπικό επίπεδο, κάποιες φορές κάνεις μαλακίες στη ζωή σου, αλλά θέλεις πραγματικά να τις διορθώσεις; Είναι κομμάτι της ταυτότητάς σου. Το "Terra Incognita" μου ακούγεται πολύ αφελές ως άλμπουμ, αλλά σκέψου το πλαίσιο στο οποίο το ηχογραφήσαμε, το 2000 χωρίς υπολογιστές και τόσες πολλές αναφορές. Ήμουν περίπου 17-18 χρονών όταν το ηχογραφήσαμε και αυτό που θυμάμαι είναι πως όταν πηγαίναμε στο στούντιο, οδηγήσαμε περίπου δώδεκα ώρες στο βόρειο τμήμα της Γαλλίας μέσω Βελγίου για να φτάσουμε εκεί. Ήταν ένα πολύ διάσημο στούντιο εκείνη την εποχή. Εγώ ήμουν πολύ ντροπαλός και μου έλειπε πολύ η αυτοπεποίθηση, οπότε θυμάμαι ότι είχα σχεδόν μια κρίση πανικού όταν ήρθε η ώρα να ηχογραφήσω αυτό το άλμπουμ. Και δεν μπορούσα πραγματικά να ηχογραφήσω καλά· άλλαζα το πετάλι των ντραμς όλη την ώρα και γενικά σκεφτόμουν υπερβολικά, οπότε πανικοβλήθηκα και έπαιξα χάλια. Φοβήθηκα ότι έχασα το παίξιμό μου! (γέλια) Όταν είσαι νέος ντράμερ δεν έχεις τόσα πολλά κόλπα· τώρα γνωρίζω τον εαυτό μου τόσο καλά στο παίξιμο που κάτι τέτοιο δεν θα ξανασυμβεί ποτέ. Είναι πολύ κακή ιδέα να αλλάζεις το πετάλι όσο ηχογραφείς και τώρα όταν ακούω αυτόν τον δίσκο, το καταλαβαίνω. Δεν είναι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, αλλά είναι μια στιγμή που χρησιμοποιώ ακόμα ως παράδειγμα προς αποφυγήν. Δεν μετανιώνω, γιατί κάθε άλμπουμ είναι σαν μια φωτογραφία της μπάντας και της ψυχικής μας κατάστασης εκείνη την περίοδο. Τώρα είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι και έτσι μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε.
Το τελευταίο σας άλμπουμ ("Fortitude") είχε περισσότερη γκρούβα από αυτό που είχαμε συνηθίσει. Ήταν συνειδητή αυτή η αλλαγή;
Το "Fortitude" και το αμέσως προηγούμενο άλμπουμ, το "Magma", ήταν μια στιγμή στη ζωή μου όπου ήθελα να απλοποιήσω λίγο το παίξιμο των τύμπανων γιατί ένιωθα ότι ήταν φυσικό επόμενο, όχι μόνο για μένα αλλά και για τους τέσσερις μας. Νιώθαμε ότι θέλαμε να δώσουμε λίγο χώρο στη μουσική μας. Όπως σου είπα, το 90% της ζωής μας είναι να παίζουμε συναυλίες. Έτσι, όταν παίζεις σε μεγάλα venues βλέπεις την αντίδραση του κοινού και καταλαβαίνεις όταν η μουσική είναι πολύ γεμάτη, έντονη και γρήγορη και όχι αρκετά "καθαρή". Επίσης επειδή μεγαλώνουμε, εξελισσόμαστε ως όντα και αγαπάμε όλα τα είδη μουσικής. Στο "Magma" είχαμε πολύ διαφορετική γιατί εκείνη την εποχή με τον αδερφό μου ακούγαμε πολύ διαφορετική μουσική, όπως και Led Zeppelin και κλασική ροκ. Έτσι, θέλαμε να φέρουμε λίγη από αυτή την επιρροή και στο άλμπουμ. Όσο για το "Fortitude", ήθελα να επιστρέψω σε κάτι πιο groovy και spacey. Αλλά τα επόμενα άλμπουμ, θα είναι τελείως διαφορετικά. Νιώθω ότι επιστρέφω σε κάτι πιο έντονο.
Άρα να περιμένουμε το επόμενο άλμπουμ σύντομα;
Ελπίζω πως ναι. Δουλεύουμε γι’ αυτό ασταμάτητα εδώ και χρόνια και νομίζω ότι προσπαθούμε να προκαλέσουμε τους εαυτούς μας. Υπάρχει πολύ πίεση αυτή τη στιγμή στη μουσική βιομηχανία και πολλές νέες μπάντες που είναι πολύ σύγχρονες και δημιουργικές. Έτσι προσπαθούμε να βγούμε από την comfort zone μας. Είναι οκ να πάρουμε χρόνο για ένα συγκρότημα σαν το δικό μας, αλλά ακόμα κι αν δεν ήταν, δεν υπάρχουν άλλες επιλογές! Η ζωή μας είναι πολύ πολυάσχολη γιατί όλοι έχουμε παιδιά και οικογένειες. Όταν ήμασταν είκοσι χρονών, ήμασταν απλώς 100% επικεντρωμένοι στο συγκρότημα, όμως τώρα όταν δεν περιοδεύουμε, πρέπει επίσης να έχουμε μια ποιοτική παρουσία για τα παιδιά που αποφασίσαμε να κάνουμε. Αυτό σημαίνει ότι μερικές φορές πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι τα τραγούδια ή τη μουσική και απλά να είσαι παρών για τα παιδιά σου. Αυτό σου τραβάει πολλή ενέργεια, αλλά έτσι προχωρά η ζωή και για μένα δεν είναι πρόβλημα· ελπίζω να μην και για τους θαυμαστές, οι οποίοι να περιμένουν λίγο ακόμα! Αλλά αυτό που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι ότι έχουμε όλα τα τραγούδια και προκαλούμε πολύ τους εαυτούς μας για να παρουσιάσουμε κάτι πολύ δυνατό. Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς! Νομίζω ότι μερικά συγκροτήματα θα έπρεπε να παίρνουν περισσότερο χρόνο κάποιες φορές, αντί να διαλύονται. Όμως είμαστε στο 2025 και πρέπει να βγάζεις μουσική συνέχεια, κάθε μήνα, κάθε έξι μήνες και όλες αυτές οι πληροφορίες είναι εξαντλητικές και για τους θεατές.
Δεδομένου ότι η οικολογική συνείδηση είναι στο επίκεντρο της μπάντας σας, πώς σχολιάζεις την απόφαση του Τραμπ να αποσυρθεί από τη Συμφωνία του Παρισιού για την κλιματική αλλαγή; Ήταν μία από τις πρώτες του αποφάσεις ως νέος πρόεδρος.
Τι να πω εκτός από το ότι φοβάμαι πολύ αυτό το άτομο. Φαίνεται ότι είναι εκτός ελέγχου, αλλά δεν θέλω να γίνω πολιτικός. Είναι σχεδόν υπερβολικό για μένα ώστε να καταλάβω τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στις ΗΠΑ. Και είναι πολύ λυπηρό γιατί αγαπώ τους Αμερικανούς: η μητέρα μου ήταν Αμερικανίδα και αγαπώ να περιοδεύω στις ΗΠΑ. Νιώθω ότι οι άνθρωποι εκεί είναι καταπληκτικοί και είναι πραγματικά θετικοί, γεμάτοι ενέργεια και γενναίοι. Είναι όμως δύσκολο να ζεις στις ΗΠΑ και το λέω γιατί ζούσα εκεί. Και εδώ στη Γαλλία η ζωή δεν είναι εύκολη κάθε μέρα, αλλά έχεις τόση ασφάλεια, όπως η δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Στη Γαλλία, νιώθω ότι οι πολίτες βοηθούνται, κάτι που δεν ισχύει στις ΗΠΑ. Είναι περισσότερο σαν ζούγκλα, γι’ αυτό δυσκολεύομαι να κρίνω. Δεν το καταλαβαίνω, αλλά νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι ψήφισαν τον Τραμπ και λόγω απελπισίας επειδή βρίσκονταν σε αυτή τη μεσαία τάξη όπου πρέπει να συνδυάζεις δύο ή τρεις δουλειές για να ζήσεις, κάτι που δεν ισχύει στη Γαλλία. Αλλά υπάρχουν κάποιες πραγματικότητες που δεν κατανοούμε εκτός των ΗΠΑ.
Περισσότερες πληροφορίες
Release Athens 2025 - Gojira
Μετά την ιστορική τους εμφάνιση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, που έφερε το metal στο παγκόσμιο προσκήνιο, έρχεται στη χώρα μας με την πιο εντυπωσιακή παραγωγή που έχει παρουσιάσει ποτέ. Το support για το κουαρτέτο από τη Γαλλία αναλαμβάνουν οι θρυλικοί Lacuna Coil, για μια βραδιά όπου το metal συναντά το μεγαλείο. Στις 26 του περασμένου Ιούλη, οι Gojira έγραψαν ιστορία ως η πρώτη metal μπάντα που έπαιξε σε Ολυμπιακούς Αγώνες ερμηνεύοντας το "Ah, Ça Ira!", ένα παραδοσιακό τραγούδι συνδεδεμένο με τη Γαλλική Επανάσταση, πάνω σε ένα μοναδικά εντυπωσιακό σκηνικό. Ωστόσο, η θέση τους στην ελίτ του heavy metal είναι δεδομένη εδώ και πολλά χρόνια. Αψηφώντας κάθε περιοριστική κατηγοριοποίηση, οι τέσσερις Γάλλοι κατόρθωσαν να διαμορφώσουν έναν απόλυτα δικό τους χαρακτηριστικό ήχο, heavy και ταυτόχρονα έντονα συναισθηματικό, γράφοντας σκοτεινούς και συντριπτικούς ύμνους, με τις ρίζες τους στο death metal, αλλά και με progressive / technical death metal / thrash / tribal στοιχεία. Παράλληλα, οι φιλοσοφημένοι και με περιβαλλοντολογική συνείδηση στίχοι του Joe Duplantier αποτελούν τον καθρέπτη της οικολογικής αντίληψης της μπάντας.
