© Jonathan Durand
Σας περιμένουμε στην Ελλάδα, για την πρώτη σας συναυλία εδώ. Έχετε ξανάρθει στη χώρα μας; Σχεδιάζετε να κάνετε κάτι ξεχωριστό, το διάστημα που θα βρίσκεστε στην Αθήνα;
Ναι, έχω επισκεφθεί πολλές φορές την Ελλάδα και μου αρέσει ιδιαίτερα. Στην Αθήνα ζει ένας πολύ αγαπημένος φίλος, οπότε σχεδιάζω να απολαύσω την πόλη και την παρέα του. Αλλά και να ασχοληθώ επισταμένως με το ελληνικό φαγητό!
Βρίσκεστε σε περιοδεία για το φρέσκο άλμπουμ "The Love It Took To Leave You". Υπάρχει κάποια ιστορία, πίσω από τον ιντριγκαδόρικο τίτλο του; Θα βασίσετε σε αυτό τη ραχοκοκαλιά της αθηναϊκής σας συναυλίας (Σάββατο 19/10, "Gazarte");
Ναι, στην Αθήνα θα παίξω βασικά μουσική από αυτό το άλμπουμ, όπως και από την προηγούμενη κυκλοφορία μου, "When We Were That What Wept For The Sea" (2023).
Όσο για τη φράση "The Love It Took To Leave You", σημαίνει –και μπορεί να σημαίνει– κάμποσα πράγματα, οπότε μου αρέσει να αφήνω έτσι ανοιχτό το νόημά της. Αν και είχα ήδη διηγηθεί την ιστορία, δηλαδή, αισθάνθηκα ότι, στο εξής, προτιμούσα να τη λέω μέσω της μουσικής που έγραψα και ηχογράφησα, γιατί τέτοιες ιστορίες βιώνονται καλύτερα με αυτόν τον τρόπο. Και όχι με εμένα να περιγράφω τα γεγονότα με αδέξια λόγια.
Η σόλο δουλειά σας έχει μια μάλλον μοναχική φύση: τα πάντα εκπορεύονται από σας. Υπάρχουν και περιστάσεις, όμως, όπου θριαμβεύετε μέσω συνεργασιών με άλλους καλλιτέχνες. Πώς αποφασίζετε ποιες μουσικές είναι συνεργατικές και ποιες όχι;
Η μουσική που δημιουργώ είναι ξεκάθαρα δική μου κι εκπορεύεται από εμένα, αποκλειστικά. Οι συνεργασίες γεννιούνται σε εκείνες τις στιγμές όπου απολαμβάνω την παρέα ή/και την τέχνη άλλων εξαιρετικών ανθρώπων. Έτσι, δράττω την ευκαιρία να φτιάξω κάτι μαζί τους, το οποίο να μην έχει γίνει ή ακουστεί πιο πριν.
Οι συνεργασίες, τώρα, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα ήχων. Αντικατοπτρίζει αυτό το προσωπικό σας γούστο στη μουσική, όχι ως δημιουργού, αλλά ως ακροατή;
Ναι, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν βάζω σύνορα στο τι μουσική μπορεί να ακούσω, που να σχετίζονται με ό,τι λέμε "είδη" ή "κατηγορίες". Αλλά δεν το κάνω ούτε κι όταν δημιουργώ: δεν προσεγγίζω καθόλου το θέμα μέσω τρόπων που να απαιτούν έναν τέτοιον κατακερματισμό.
Είναι αλήθεια, ούτε η δική σας μουσική εντάσσεται εύκολα σε "κατηγορίες". Με βάση την ελληνική εμπειρία, ωστόσο, θα έλεγα ότι είναι κυρίως το τζαζ κοινό, το οποίο σας ακολουθεί. Συμφωνείτε;
Το κοινό μου δεν είναι τζαζ κοινό, τουλάχιστον όχι στον βασικό του κορμό, κρίνοντας απ' όσους ακούν μέσω ίντερνετ ή αγοράζοντας τους δίσκους μου. Ήταν, πάντα, ένας κόσμος πολυσυλλεκτικός, απλωμένος σε μεγάλο ηλικιακό φάσμα. Κι έτσι εξακολουθεί να είναι, ίσως ακόμα περισσότερο, μάλιστα, αφού έρχονται διαρκώς άνθρωποι που έχουν βρει τον δρόμο μέσω διάφορων όψεων της μουσικής μου –πότε μέσω των προσωπικών δίσκων, πότε μέσω των soundtracks ή και αντιστρόφως.
Οπότε, υποθέτω πως όχι, δεν συμφωνώ με αυτή την επισήμανσή σας. Επιπλέον, η σόλο δουλειά μου αποτελεί προϊόν σύνθεσης, σε όλο της το εύρος, άρα δεν αγγίζει τις μουσικές που πηγάζουν μέσω αυτοσχεδιασμών. Κάτι που, κατά τη γνώμη μου, την κάνει να διαφέρει ριζικά από τους παραδοσιακούς τρόπους με τους οποίους αρθρώνεται η τζαζ, ανεξαρτήτως του είδους της.
Κοιτώντας την πορεία σας από την απόσταση που χαρίζει ο χρόνος, τι θα λέγατε ότι οφείλετε στους Men At Work και στον Peter Brötzmann, για το πώς στράφηκε η προσοχή σας στο σαξόφωνο;
Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, οι Men At Work έφτιαξαν ένα τραγούδι κι ένα βιντεοκλίπ που έφερε μια καινούρια εποχή όχι μόνο συνθετικά, αλλά και στο πώς γινόταν αντιληπτή η εμπορική αισθητική της μουσικής. Μέσω αυτών, λοιπόν, μου άφησαν ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα, τότε που ήμουν ακόμα ένα πολύ νέο παιδί, με αφηρημένες αντιλήψεις για όλα τούτα. Ο Peter Brötzmann, πάλι, υπήρξε μια χειμαρρώδης δύναμη της Φύσης. Σφράγισε μέσα μου το πόση ισχύ είναι δυνατόν να συγκεντρώσουμε παίζοντας μουσική, εάν πιέσουμε τους εαυτούς μας ώστε να δοθούμε στην όλη εμπειρία.
Και μετά την Αθήνα, πώς σκοπεύετε να κινηθείτε; Υπάρχουν ανακοινώσιμα σχέδια;
Για την ώρα δουλεύω πάνω σε μερικά καινούρια soundtracks για ταινίες, ενώ εκκρεμεί να μιξάρω και αρκετά άλμπουμ με ζωντανές ηχογραφήσεις, από συναυλίες τις οποίες έχω κάνει με φίλους. Στο πρόγραμμα, βέβαια, είναι να γράψω και νέα μουσική, τόσο για την προσωπική μου διαδρομή, όσο και για ορισμένα άλλα εγχειρήματα, που βρίσκονται στα σκαριά.
