Στο βιντεοκλίπ του Tanu Muino για το φρέσκο τραγούδι "TK421", ο Lenny Kravitz σηκώνεται γυμνός από το κρεβάτι, με ένα σώμα που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι ανήκει σε άνθρωπο 60 ετών. Κι έπειτα προχωρά ακάθεκτος στη ρουτίνα της πρωινής καθημερινότητας, δοξάζοντας τη ζωή μέσω ενός (περίπου) πρόστυχου συσχετισμού του ...ανδρισμού του με έναν ψαγμένο, δευτερεύοντα χαρακτήρα από το σύμπαν του κλασικού "Πολέμου των Άστρων", ο οποίος δίνει και τον τίτλο στο κομμάτι. Ο Prince, εάν ζούσε, μπορεί να ένιωθε και περήφανος.
Βέβαια, σε μια συνολική αποτίμηση 35 χρόνων καριέρας, το "TK421" δεν ανήκει στο πρωτοκλασάτο υλικό του Αμερικανού τραγουδοποιού. Όμως διαθέτει αρκετό παλμό και τη σωστή λίγο funk, λίγο rock, λιγάκι pop ενέργεια, ώστε να εκπροσωπήσει το φετινό άλμπουμ "Blue Electric Light" τόσο στη βιομηχανία (ως single), όσο και σε μια νέα παγκόσμια περιοδεία: εκτός απροόπτου, δηλαδή, θα βρίσκεται στις πρώτες τρεις επιλογές της πολυαναμενόμενης συναυλίας του στην Ελλάδα, η οποία θα λάβει χώρα στο πλαίσιο του AthensRocks Festival 2024, την Παρασκευή 2/8, στον εξωτερικό χώρο του Ολυμπιακού Σταδίου (Athens Olympic Complex). Θα τον πλαισιώσουν οι Βρετανοί Sleaford Mods, οι Νεοϋορκέζοι The Last Internationale –τους οποίους είδαμε και πέρυσι, να ανοίγουν τους Guns N' Roses– και οι δικοί μας Ilias Bogdanos & Inco.
Η μεγαλύτερη αξία του "TK421" βρίσκεται, μάλλον, στο πεδίο της σημειολογίας, καθώς υπενθυμίζει γιατί ο Lenny Kravitz παραμένει κραταιός rock star στα 60 του, δίχως να τον συνοδεύει η ξεχωριστή αίγλη άλλων ονομάτων της ηλικιακής του φουρνιάς. Πίσω από τον Νεοϋορκέζο δημιουργό και πολυοργανίστα, δηλαδή, δεν υπάρχει μια μεγάλη δισκογραφική καριέρα, με πάμπολλες αναγνωρίσιμες επιτυχίες: ακόμα και όσοι τον παρακολουθούν με συνέπεια, δύσκολα θα θυμηθούν τίτλους τραγουδιών του μόλις προσπεράσουν τα μεγάλα σουξέ "Fly Away" (1998), "It Ain't Over 'Til It's Over" (1991), "Again" (2000), τη διασκευή του στο "American Woman" των Guess Who (1999) και, φυσικά, το "Are You Gonna Go My Way?" (1993), που τον έκανε όνομα αναφοράς στην Ελλάδα όσο κανένα άλλο.
Παρ' όλα αυτά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην αναγνωρίσεις τον Kravitz βλέποντάς τον ή ακούγοντάς τον στο ράδιο. Γιατί διαθέτει μια ολόδική του προσέγγιση στο τι σημαίνει σέξι –και την υπερασπίζεται θαυμαστά, κόντρα στο πέρασμα των δεκαετιών– αλλά κι έναν ήχο που, ενώ ακροπατά στα "μαύρα" μουσικά ιδιώματα (πνευστά, έντονη παρουσία του funk στοιχείου, soul απολήξεις κ.ά.), εγγράφεται με σαφήνεια στο rock λόγω της ηλεκτρικής κιθάρας, στην οποία παραμένει τεχνίτης. Έτσι, αν και ορισμένες φορές το πράγμα δείχνει λιγάκι φευγαλέο, δημιουργείται ένας συνδυασμός που δεν έχει πάψει να σαγηνεύει: μόνο τυχαίο δεν πρέπει να θεωρείται το σταθερό ενδιαφέρον των γυναικείων περιοδικών για τις κατά καιρούς κινήσεις του.
Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που, παράλληλα με τα μουσικά, είχε μια πορεία και στον κινηματογράφο. Η οποία ξεκίνησε το 2001 με ένα cameo στο συζητημένο "Zoolander" του Ben Stiller –όπου έπαιξε τον εαυτό του– κι εκτυλίχθηκε κατά καιρούς μέσω μικρών ρόλων σε ταινίες σαν το πρώτο "The Hunger Games" ή το "The Butler" του Lee Daniels (2013). Του χρόνου, μάλιστα, αναμένεται να τον ξαναδούμε στη μεγάλη οθόνη, στο "Cutman" του Michael Mailer.
Κάτι άλλο που ίσως ξεχνιέται, πια, σε χρόνια σαν και τα δικά μας, τα οποία έχουν αποτινάξει διάφορα στεγανά του παρελθόντος, είναι ότι ένας μαύρος rock star δεν θεωρούνταν διόλου δεδομένος στις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αν εξαιρεθεί το παράδειγμα του Jimi Hendrix, σύγχρονοι του Lenny Kravitz που να γνώρισαν μια κάποια επιτυχία στο mainstream όντας μαύροι rockers, ήταν μόνο οι συμπατριώτες του Living Colour. Εξαρχής, λοιπόν, έπαιξε ρόλο κι ένα στοιχείο "εξωτισμού" στην καθιέρωσή του: θα το θυμούνται γλαφυρά, άλλωστε, όσοι διήνυαν την εφηβεία τους στην Ελλάδα των 1990s και τον έζησαν να εκτοξεύεται στην ηλεκτρική δόξα μέσω των τηλεοπτικών τους δεκτών, όπου έπαιζε ανελλιπώς το βιντεοκλίπ του "Are You Gonna Go My Way?". Ασφαλώς, το ότι μπόρεσε και διατήρησε το εν λόγω στάτους κι όταν τέτοια πράγματα έπαψαν να έχουν ανάλογη δυναμική, δείχνει ότι ποτέ δεν βασίστηκε σε αυτήν και μόνο την παράμετρο της εικόνας του.
Εντωμεταξύ, η επικείμενη εμφάνιση στο AthensRocks θα είναι μόλις η δεύτερη του Lenny Kravitz στη χώρα μας, ερχόμενη 16 χρόνια μετά την πρώτη του συναυλία στην Αθήνα. Ήταν πάλι αρχές Αυγούστου και τότε, αλλά του 2008, στο "Terra Vibe" της Μαλακάσας. Αποδείχθηκε, δε, μια διασκεδαστική βραδιά, η οποία κορυφώθηκε στο "Let Love Rule", όταν ο Kravitz άφησε τη σκηνή κι έκανε τη βόλτα του προς τον κόσμο, με τη δεκαμελή μπάντα να συνοδεύει τζαμάροντας. Για να δούμε, θα το πράξει και φέτος;
Διαβάστε Επίσης
