The Supersuckers: Πρώτη φορά στην Ελλάδα, με φουλ προβοκατόρικη διάθεση

Η παρέα του Eddie Spaghetti καταφτάνει για μια μίνι περιοδεία σε Αθήνα (22/3), Θεσσαλονίκη (21/3) & Βόλο (23/3), σκοπεύοντας να αποδείξει τον εξωφρενικό της ισχυρισμό ότι είναι «η καλύτερη rock 'n' roll μπάντα στον πλανήτη».

Suprsuck_front

Σε 36 χρόνια αδιάλειπτης καριέρας (τόσα μετράμε από την ίδρυσή τους, το μακρινό 1988), οι Supersuckers δεν έχουν έρθει ποτέ στην Ελλάδα. Ακόμα κι όταν έκλεισαν τελικά να μας επισκεφθούν, το 2020, έπεσαν πάνω στην covid-19 πανδημία, οπότε κατέληξαν κι αυτοί στη μακρά λίστα των συναυλιακών ακυρώσεων εκείνης της χρονιάς. Αλλά δεν το πήραν στραβά, ως κάποιον κακό οιωνό. Ίσα-ίσα, μας έρχονται τώρα ορεξάτοι εν μέσω των δύο επικείμενων τριημέρων του φετινού Μάρτη, για μια μίνι περιοδεία, η οποία προβλέπεται να κάνει στάση στη Θεσσαλονίκη (Πέμπτη 21/3, στο "Μύλος Club"), στην Αθήνα, φυσικά (Παρασκευή 22/3, στο "Κύτταρο"), καθώς και στον Βόλο (Σάββατο 23/3, στο "Café Santan").

Σημαντικότερη από αυτήν την όρεξη, πάντως, κρίνεται η φουλ προβοκατόρικη διάθεση με την οποία καταφτάνει η παρέα του συνιδρυτή, τραγουδιστή και μπασίστα Eddie Spaghetti: οι Supersuckers επιμένουν, δηλαδή, ότι είναι "η καλύτερη rock 'n' roll μπάντα στον πλανήτη", μότο που συντροφεύει σταθερά τις συναυλίες τους σε όλη τη μέχρι στιγμής διάρκεια του 21ου αιώνα, παρά την (εξίσου επίμονη) αδιαφορία των παγκόσμιων charts για τους δίσκους και τα τραγούδια τους. Φυσικά, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό δείγμα του γνωστού τους χιούμορ, προερχόμενο από την ίδια μήτρα με το "Παρατήστε τα", με το οποίο ο Eddie Spaghetti απαντά συνήθως στις συνεντεύξεις, όταν δέχεται την κλισέ δημοσιογραφική ερώτηση για το τι θα συμβούλευε τους νιόβγαλτους καλλιτέχνες να κάνουν. 

Η μήπως όχι; 

Οπωσδήποτε, τα πράγματα δεν είναι πια τόσο σαφή όσο παλιότερα, γιατί αυτό που πράγματι ξεκίνησε ως ένα ακόμα εσκεμμένα υπερβολικό αστείο –από μια συλλογή του 1999 ονόματι "How The Supersuckers Became The Greatest Rock And Roll Band In The World"– έχει με τον καιρό τσιμεντωθεί ως άποψη ανάμεσα στους πιστούς ανά τον κόσμο θαυμαστές του αμερικάνικου γκρουπ, όσους αγαπούν την αμετανόητα underground ταυτότητά τους, το καυστικό τους χιούμορ ή την πίστη τους στην αέναα ...διαβολική δύναμη του rock 'n' roll. Επιπλέον, το μότο έχει ενισχυθεί σημαντικά και εξαιτίας της χλιαρότητας που κυριαρχεί (εδώ και αρκετά χρόνια, πλέον) στο αγγλοαμερικανικό indie/alternative rock στερέωμα, η οποία, μερικές φορές, κάνει τις κιθάρες των Supersuckers να ηχούν σαν ζόρικα πρωτοξάδερφα των ZZ Top.

Suprsuck_01

Ωστόσο, όσο κι αν παίξουμε με τις λέξεις ή με τα ηχητικά κράματα, οι Supersuckers ανήκουν στο alternative κομμάτι του rock. Και από εκεί, πρωτίστως, αντλούν οπαδούς, άσχετα με τους φίλους που μπορεί  να βρίσκουν και από άλλες κατευθύνσεις. Σαφώς, βέβαια, είχαν πάντα έναν δικό τους τρόπο να εγγράφονται σε αυτήν την ταυτότητα, ήδη από τα πρώιμά τους χρόνια στο Tuscon της Αριζόνα, όταν ακόμα τραγουδούσε ο Eric Martin ή τα λίγο μεταγενέστερα, τότε που αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Σιάτλ και να επιβιβαστούν κι εκείνοι στο grunge εξπρές. Άλμπουμ σαν το "La Mano Cornuda" (1994), όμως, αν και κυκλοφόρησαν από την εμβληματική για τις σχετικές εξελίξεις Sub Pop, φανέρωναν μια διαφορετική προσέγγιση συγκριτικά με τους Nirvana, τους Mudhoney ή τους Pearl Jam. Την οποία εξερεύνησαν με παρρησία και στη συνέχεια, παρά την έλλειψη εμπορικής επιτυχίας –φλερτάροντας, π.χ., με το hard rock ή με την alternative country (αρχής γενομένης με το "Must've Been High" του 1997) και το cowpunk

Τέτοιοι πειραματισμοί, βέβαια, δεν πήγαν πάντα καλά· είναι μύθος ότι οι Supersuckers έχουν μόνο καλούς δίσκους. Εν καιρώ, όμως, σφυρηλάτησαν ένα ιδίωμα. Κι αν εκεί γύρω στο 2008 το άλμπουμ "Get It Together" έδειξε τα στιλιστικά όρια της όλης υπόθεσης, η έλευση των "Metal" Marty Chandler (στην κιθάρα) & Christopher "Chango" von Streicher (στα ντραμς) βοήθησε να υπερκεραστεί ο σκόπελος της άνευρης ωριμότητας: δουλειές σαν το "Get The Hell" (2014) ή το "Suck It" (2018) απέδειξαν ότι οι Αμερικανοί μπορούσαν να συνεχίσουν δίχως εκπτώσεις στο rock 'n' roll τους τσαγανό
 

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Μουσική

Η μουσική κόντρα στη σιωπή: Δύο συναυλίες για τον λαό της Παλαιστίνης

Καλλιτεχνικές παρεμβάσεις σε 6 πόλεις της Ελλάδας (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Κομοτηνή, Λήμνος, Πάρος) θα πραγματοποιηθούν το απόγευμα της Κυριακής 21/9.

17/09/2025

Gipsy Kings: Οι βασιλιάδες της Μεσογείου στον λόφο του Λυκαβηττού

Μια νύχτα που υπόσχεται να ανάψει φλόγες πάνω από την Αθήνα με τον εμβληματικό frontman Nicolas Reyes.

"Ελλάδα στους ώμους τη γη κουβαλάς": Ο Σταμάτης Σπανουδάκης επιστρέφει στο Ηρώδειο

Ο συνθέτη προσκαλεί το κοινό σε μια εμπειρία γεμάτη συναισθήματα και έντονη εθνική υπερηφάνεια.

Η ΕΛΣ παρουσιάζει τη Flora mirabilis του σπουδαίου μουσουργού Σπυρίδωνος Σαμάρα

Μία σπάνια ευκαιρία για το ελληνικό κοινό να απολαύσει το άγνωστο διαμάντι της Επτανησιακής Σχολής σε νέα αποκατεστημένη μορφή, θα προσφέρει η Εθνική Λυρική Σκηνή.

Death Disco Open Air Festival 2025: Το μεγάλο "σκοτεινό" ραντεβού του φθινοπώρου

Όλες οι τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με τα stages, τις ώρες εμφάνισης και τα εισιτήρια γι' αυτό το σαββατοκύριακο.

Η Muriel Grossmann παρασέρνει σε spiritual jazz ρυθμούς το Gazarte

Η jazz αποκτά ψυχή μέσα από την ατμοσφαιρική μαγεία της σαξοφωνίστριας και συνθέτριας που συνδυάζει το κλασικό με το ψυχεδελικό και τα διεθνή μουσικά στοιχεία.

Η 'Barakos Orchestra' επιστρέφει στο Theatre of the No για μια μοναδική συναυλία

Το πρώτο αγγλόφωνο θέατρο της Αθήνας ανοίγει τη μουσική του σεζόν, φιλοξενώντας ξανά στη σκηνή του τη 12μελή Ορχήστρα, σε μια μουσική σύμπραξη προς τιμήν του Γιώργου Μπαράκου.