Επιστροφή στα «κανονικά» live – αυτά που ξέραμε πριν κλειστούμε. Αυτά που αγαπούσαμε να πηγαίνουμε κι αυτά που πάντα μας συναρπάζαν(ε). Μπορεί να μην είναι κι έτσι – πάντως το Ηρώδειο άνοιξε με την παράσταση «Τους προβολείς στήσε», ένα πρόγραμμα φτιαγμένο με τα θεατρικά του Θάνου Μικρούτσικου. Φτιαγμένο από τους δικούς του ανθρώπους – και ευτυχώς που την πλούσια μουσική κληρονομιά που (μας) άφησε ο Θάνος την χειρίζονται άνθρωποι σοβαροί και καλλιτέχνες ευαίσθητοι, όπως ο Κώστας Θωμαΐδης και ο Θύμιος Παπαδόπουλος. Ο πρώτος κάτι σαν θησαυροφύλακας και ο δεύτερος σαν γνώστης των ιδιαίτερων μουσικών του πτυχών, με την φροντίδα της Μαρίας Παπαγιάννη, μας έδωσαν μια παράσταση όχι μόνο άψογη αλλά και αποκαλυπτική.
Έτσι, «το παραμύθι αρχίζει» όπως πάντα με όλο τον θίασο, με τον Φοίβο, τη Ρίτα, τον Χρήστο, τον Κώστα – και με το τραγούδι του γάμου από την Φουέντε Οβεχούνα γίνεται για μια ακόμα φορά σαφές πως η τέχνη είναι φακός που μεγεθύνει. Ο Θάνος φρόντισε να το τηρεί σε κάθε στιγμή της τέχνης του. «Επέστρεφε»: Κ.Π. Καβάφης και Κώστας Θωμαΐδης, φυσικά, για την παράσταση του Nouveau Théâtre de Belgique «Ο Γέρος της Αλεξάνδρειας» το 1982. Το «τραίνο» του Σκαρίμπα. Ο Θηβαίος τραγουδάει τη «Μπαλάντα του ξεσηκωμού» από τη Φουέντε Οβεχούνα – σημείο αναφοράς στα seventies αλλά και στα κάθε seventies. Η μπαλάντα της Κατερίνας από τη Ρίτα. Το «γράμμα» του Μπάμπη Τσικληρόπουλου… Ο Φοίβος στο «Έρωτα ψεύτη» από τον «Αρχοντοχωριάτη» - μετά, «Γεννήθηκα στα Μέθανα» του Λαζόπουλου.
Μπρεχτ και «Άννα μην κλαις» με Θηβαίο – όπου ακούμε και ένα υπέροχο σόλο στο άλτο καθώς ο Θύμιος είναι εκπληκτικός τζάζμαν όταν θεωρήσει ότι έτσι πρέπει! Η μπαλάντα του προλόγου του Γιώργου Μιχαηλίδη. Ο Καβάφης του Μικρούτσικου («Γενάρης…») ανήκει στον Θωμαΐδη αυτοδικαίως – και η «Κυριακή των παπουτσιών» του Γιάννη Ρίτσου ομοίως… «Αυτές οι ήττες, ωραία μου, ήταν νίκες! Και είναι η μόνη μας ελπίδα για το μέλλον» λέει ο Φοίβος Δεληβοριάς στη Ρένια Λουιζίδου καθώς η θεατρική δράση – με τα έξοχα κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου – δείχνει να κορυφώνεται. Εκεί είναι που μπαίνει σαν Δον Κιχώτης ο Φοίβος Δεληβοριάς και εκεί είναι που η Ρίτα Αντωνοπούλου τραγουδάει «κι εσύ Ελένη» και ο Χρήστος Θηβαίος «Τις νύχτες που κυκλοφορώ» από το «Βίκτορ Βικτόρια» του Γιώργου Παυριανού.
Όλα αυτά είναι ένας κόσμος παράλληλος που πάντα τον ξέραμε ή πάντα τον υποψιαζόμαστε – όμως έρχεται να μας αποκαλυφθεί για μια ακόμα φορά εδώ: στη σκηνή και στις αραιοκατοικημένες κερκίδες του Ηρωδείου. Και καθώς η Ρίτα τραγουδάει το «Μηδέν» και ο Φοίβος και ο Κώστας φορούν τα μαύρα γυαλιά τους στο «Τραγούδι του Ρωμαίου» σκέφτομαι πως έχει δίκιο ο Χρήστος όταν λέει πως για τον Θάνο θα μιλάμε πάντα στον ενεστώτα.
Φυσικά, το σπουδαίο γκρουπ αποτελούσαν οι Γιώργος Κατσίκας (ντραμς), Μίμης Ντουτσούλης (μπάσο), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο), Δημήτρης Αγάθος (τρομπέτα), Τζίμης Σταρίδας (τρομπόνι) και Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο).
