Πέρα από ιδρυτής ενός – ιστορικού σίγουρα – συγκροτήματος, ο κιθαρίστας / τραγουδιστής Νίκος Σπυρόπουλος υπήρξε μάλλον ένας διαχρονικός εργάτης του ροκ, με θεμελιώδη θέση στο ελληνικό σκέλος αυτής της μουσικής.
Ο μύθος που περιβάλλει το «Φλου» οφείλεται εξίσου στον Παύλο Σιδηρόπουλο και στο γκρουπ. Για την ακρίβεια, είμαι σίγουρος πως ο δίσκος δεν θα ήταν εφικτός χωρίς τους Σπυριδούλα (και τους συμμέτοχους φίλους) και τον ωραίο ήχο τους.
Δυο τρία χρόνια αργότερα, με το δίσκο «Νάυλον ντέφια και ψόφια κέφια» ο Σπυρόπουλος (μαζί με τον αδελφό του, Βασίλη και το γκρουπ) καταγράφουν το στίγμα του modern μέινστριμ ελληνικού ροκ – παίρνοντας, παράλληλα, topical θέση σε καυτά θέματα της εποχής, όπως η «περίεργη» (;) αναβίωση ενός λαϊκού αμφισβητήσιμου! Εικόνες και απόψεις μιας εποχής που μπορεί και να φαντάζει μακρινή…
Όμως, η ζωή παίρνει τον δρόμο της, η μουσική είναι μία και οι μουσικές είναι πολλές και ο Νίκος Σπυρόπουλος τράβηξε τον δρόμο του με τον τρόπο που αυτός ήθελε. Πολλοί φίλοι μουσικοί το επιβεβαιώνουν Πιο πρόσφατη δημόσια παρουσία του σε ένα επεισόδιο από τα «Στέκια». Αλλά, κάποιες φορές, ο θάνατος φθάνει καλπάζων.
