Υπάρχει αισθητή απόσταση ανάμεσα στo feeling που νιώθει κάποιος ακούγοντας το «Looking for stars» του πρόσφατου ομώνυμου δίσκου τους και σε εκείνο της ακρόασης του «2 Wicky» από το μακρινό πλέον άλμπουμ «A new stereophonic sound spectacular». Η απόσταση από το 1996 έως και σήμερα, εκτός από την αναπόδραστη εξέλιξη, δείχνει και την ανέλιξη των Hooverphonic στο διεθνές ποπ στερέωμα.
Είναι, λοιπόν, πάνω από 20 χρόνια που οι Hooverphonic αποτελούν το πιο επιτυχημένο ποπ γκρουπ του Βελγίου. Πρόκειται για ένα σχήμα που έχει κατακτήσει επάξια την κορυφή χάρη σε μια επιδέξια συνθετική σύμμειξη στοιχείων από trip hop και δημιουργική electronica μέχρι alternative rock και τυπική electropop. Όμως όταν ακούς τη νέα –19χρονη και φωνάρα– τραγουδίστρια τους Luka Cruysberghs να ερμηνεύει τόσο όμορφα κομμάτια όπως το «Horrible person» ή το «Romantic», τι σημασία έχουν οι ιδιωματικές περιγραφές;
Δεξιοτέχνες στο χειρισμό μιας ευρείας γκάμας ηλεκτρονικών ηχορυθμών και χρωμάτων, οι Alex Callier και Raymond Geerts ενοποιούν θαυμάσια το γοητευτικό ρεπερτόριο της μέχρι στιγμής πορείας των Hooverphonic και η φωνή της αέρινης Luka μοιάζει ιδανική να δώσει τη φρεσκάδα που χρειάζονται οι έτσι κι αλλιώς διαχρονικές τους επιτυχίες: «Mad about you», «Eden», «Inhaler», «2 Wicky», «Jackie Cane», «Sometimes», «Club Montepulciano», «Vinegar & salt», «This strange effect», «Gentle storm», «Amalfi» κ.o.κ. Το σόου των Hooverphonic επί σκηνής έχει δοκιμασμένη μουσική και τραγουδοποιητική συνέπεια και είναι –σε κάθε περίπτωση– ανεπανάληπτο αισθητικά.
Ξεκίνησαν με πολλή δημιουργική ορμή στα μέσα των μουσικά πολυμορφικών αλλά υπερβολικά στιλιζαρισμένων ’90s με το όνομα «Hoover», το οποίο σύντομα αναγκάστηκαν να αλλάξουν λόγω συνωνυμίας με τη γνωστή εταιρεία με τις ηλεκτρικές σκούπες! Το δισκογραφικό τους ντεμπούτο «A new stereophonic sound spectacular», που κυκλοφόρησε στις 29/7/1996, τους έδωσε αυτόματα εκτός από φήμη και χαρακτηριστικές κινηματογραφικές –ή και «διαφημιστικές» θα μπορούσε να πει κάποιος– ποιότητες.
Το «2 Wicky» μάλιστα έγινε διεθνής επιτυχία μέσα από το σάουντρακ της δραματικής ταινίας του Μπερτολούτσι «Κλεμμένη ομορφιά» (1996) και το γεγονός ότι οι Callier και Geerts σαμπλάρουν στο κομμάτι Burt Bacharach –μέσω του Isaac Hayes– και Pierre Henry, παίζει τον ρόλο του... Σημασία έχει πως οι Hooverphonic χτίζουν με επιτυχία τις μουσικές τους με μελωδίες οι οποίες μένουν σε μια trippy lounge μουσική κατεύθυνση που τους κάνει ταυτόχρονα δημιουργικούς, δημοφιλείς και περιζήτητους. Γι’ αυτό και τα κομμάτια τους τα ακούμε σε κινηματογραφικές και τηλεοπτικές ταινίες κατ’ επανάληψη, όπως και σε διαφημιστικά.
Μετά την αποχώρηση της Liesje Sadonius, που την ακούσαμε στο πρώτο υπέροχό τους άλμπουμ, και τους πειραματισμούς τους με μια σειρά από ιδιαίτερες γυναικείες φωνές, τελικά κατέληξαν το 1997 στην Geike Arnaert. Η εξαιρετική Noemie Wolfs την αντικατέστησε στο άλμπουμ «The night before» (2010), ενώ ταυτόχρονα οι επιτυχίες συνεχίζονταν. Και οι τελευταίες δύο δισκογραφικές δουλειές τους, το «In Wonderland» (2016) και το «Looking for stars» (2018), με ένα εντυπωσιακό βιντεοκλίπ γυρισμένο στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ξεχωρίζουν στη δισκογραφία τους – μετά την έλευση και της εντυπωσιακής Luka. Τώρα γιατί μια μπάντα με σπουδαία καριέρα, όπως οι Hooverphonic, αποφάσισε να εκπροσωπήσει τη χώρα της στον επόμενο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision (!) είναι κάτι που μόνο η ίδια μπορεί να απαντήσει. Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, εμείς τους ευχόμαστε καλή επιτυχία...
Τρεις γυναίκες, τρεις φωνές
Geike Arnaert
Ο Callier τη διάλεξε προτού ακόμη κλείσει τα 18 και αυτή έγινε η φωνή του γκρουπ για πάνω από δέκα χρόνια και πέντε εξαιρετικούς δίσκους. Η σόλο πορεία της δεν έδειξε κάτι ιδιαίτερο.
Noemie Wolfs
Οι Hooverphonic την επέλεξαν στα 22 της, ανάμεσα σε εκατό υποψήφιες! Μαζί τους έμεινε πέντε χρόνια, μέχρι το 2015, όταν καλλιτεχνικές διαφωνίες την έκαναν να αποχωρήσει.
Luka Cruysberghs
Την τσίμπησαν με το που πήρε το πρώτο βραβείο στο «Voice» της Φλάνδρας! Έχει σπουδαία φωνή και δίνει άλλο χρώμα και στα παλιά κομμάτια του συγκροτήματος. Είναι η ιδανική frontwoman.
