Postmodern Jukebox σε ένα πάρτι των νέων ’20s

Ο Scott Bradlee είναι σίγουρα ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Ένας τύπος που χαίρεται διότι έκανε τη μουσική του εμμονή σχεδόν παγκόσμια καλλιτεχνική πραγματικότητα. Οι φαν του σε όλο τον κόσμο μετριούνται πια σε πάρα πολλά εκατομμύρια – και τα views των κομματιών του έχουν εδώ και πολύ καιρό ξεπεράσει το ένα δισεκατομμύριο! Αυτό που ξεκίνησε να κάνει πριν από μία δεκαετία ο Νεοϋορκέζος μουσικός, ως τζαζ πιανίστας που προσπαθούσε να βρει το δρόμο του, είναι πολύ απλό: διασκευάζει μοντέρνες ποπ επιτυχίες σε στιλ σουίνγκ ή παραδοσιακής τζαζ, κάτι που ως ιδέα δεν είναι εντελώς πρωτότυπη. Ο Scott Bradlee όμως την καλλιέργησε με ιδιαίτερη μαεστρία, ενώ χρησιμοποίησε και την επικοινωνιακή δύναμη του διαδικτύου. Το Postmodern Jukebox που δημιούργησε είναι ένα όχημα της νέας εποχής όσο κι αν στηρίζεται στις παλιές, παραδοσιακές αισθητικές αξίες.

Φέτος, με το ρεπερτόριό του να εμπλουτίζεται και να ραφινάρεται συνεχώς, το Scott Bradlee’s Postmodern Jukebox γιορτάζει την είσοδο της νέας δεκαετίας, ελπίζοντας πως τα νέα ’20s θα είναι το ίδιο «roaring» όπως και τα προ εκατονταετίας... Την εποχή δηλαδή της θρυλικής Jazz Age, την οποία είχε περιγράψει ιδανικά ο Σκοτ Φιτζέραλντ στον «Υπέροχο Γκάτσμπι». Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο Scott Bradlee ξεκίνησε την πορεία του προς τη διεθνή αναγνώριση με την προβολή ενός βίντεο με ’80s τραγούδια, τα οποία έπαιζαν αυτός και οι φίλοι του στο υπόγειό του στην Αστόρια ως διασκευές στο δημοφιλές εκείνην την εποχή στιλ του ραγκτάιμ.

Το 2011 ήρθε η συνέχεια, με το βίντεο «A Motown tribute to Nickelback», που έδειχνε πόσο όμορφα κι επιτυχημένα μπορούσε η κλασική σόουλ να αναπλάσει το όχι ιδιαίτερα σπουδαίο μέταλ ενός μέτριου αλλά δημοφιλούς καναδικού γκρουπ. Έτσι η τζαζ κολεκτίβα του Bradlee (τα μέλη της οποίας εναλλάσσονται τακτικά) βρήκε τον πραγματικό δρόμο προς την επιτυχία, δουλεύοντας τόσο την έννοια του «post modern» όσο και του «jukebox» με διευρυμένες και πολυστιλιστικές ποπ επιτυχίες ευρέως φάσματος. Αυτές παρουσιάζονταν σαν βίντεο σινγκλάκια με νοσταλγική διάθεση και απέκτησαν εκατομμύρια φίλους σε όλο τον κόσμο, τόσο μέσα από viral προβολές στο διαδίκτυο όσο και μέσα από τις μεγάλες συναυλιακές περιοδείες που ακολούθησαν.

Το σημαντικό όσον αφορά το success story του Scott Bradlee είναι πως έκανε το όνειρό του πραγματικότητα χωρίς την αρωγή της μουσικής βιομηχανίας, με μόνο όπλο του την ποιοτική και αγαπησιά­ρικη σχέση του με τη μουσική και το πολυπρόσωπο κοινό του. Αυτήν τη σχέση θα απολαύσουμε και στο «Fuzz» (8/12).