Το εγχείρημα στο οποίο προσώρησαν τον περασμένο Φεβρουάριο η Καμεράτα και ο Γιώργος Πέτρου ήταν πολύ επιτυχημένο καλλιτεχνικά. Το μουσικόφιλο κοινό είχε την ευκαιρία να ακούσει την ορχήστρα να «ροκάρει» με μουσικές του Philip Glass (συγκεκριμένα τη «Low symphony», που βασίζεται σε μουσική του David Bowie) και των Deep Purple.
Ως προς τους Purple, ο Γιώργος Πέτρου επέλεξε το «Concerto for group and orchestra», ένα έργο ρηξικέλευθο, που ιστορικά έθεσε για πρώτη φορά το θέμα της ανάμειξης ή σύμμειξης (fusion) του ροκ με την κλασική μουσική κι έφερε την υπογραφή του Jon Lord, του βασικού συνθέτη –και οργανίστα– του γκρουπ. Έτσι ακούσαμε την Καμεράτα αλλά και τον ίδιο τον Πέτρου στο Hammond να ροκάρουν μοναδικά!
Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ωραίο και είχε τέτοια αποδοχή, που ο Γιώργος Πέτρου αποφάσισε να το επαναλάβει, αυτήν τη φορά επικεντρωμένο στην «κλασική» όψη του Jon Lord. Έτσι, μαζί με το «Concerto», που από τη φύση του είναι θεμελιώδες, διάλεξε άλλο ένα έργο του, την υπέροχη χορευτική μπαρόκ (και ροκ!) σουίτα «Sarabande» του 1976. Διότι εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως όσο πιο χαρντ ακουγόταν η μουσική των Deep Purple τόσο πιο… κλασικός γινόταν ο Jon Lord.

Πιανίστας και οργανίστας με ευρύτατη κλασική παιδεία και βαθιά γνώση του μπλουζ, ο Jon Douglas Lord (1941-2012) δημιουργεί το 1968 τους Deep Purple, έχοντας στο νου του μια αρτίστικη (από ψυχεδελική έως και κλασική) προσέγγιση του ροκ, κι ενώ έχει γράψει ήδη ωραία ροκ τραγούδια με κλασικές παραπομπές, όπως το «Anthem» και το «April». Στο «Concerto for group and orchestra», που ηχογραφήθηκε το 1970 με τη Royal Symphony Orchestra και διευθυντή τον Malcolm Arnold, επιχειρείται για πρώτη φορά μια ουσιαστική σύμμειξη κλασικής και ροκ και το αποτέλεσμα είναι αριστουργηματικό.
Παρά τις όποιες αντιδράσεις εκείνης της εποχής, ο χρόνος λειτούργησε πάνω του απόλυτα θετικά, με αποτέλεσμα σήμερα να θεωρείται ένα από τα κορυφαία δείγματα προσέγγισης της κλασικής με το ροκ. Χωρισμένο σε τρία μέρη, παρουσιάζει το γκρουπ και τη συμφωνική ορχήστρα αρχικά σε ανταγωνιστικούς ρόλους, που όμως στην πορεία, μέσα από μπλουζ και ροκ σχήματα καθώς και στάνταρ κλασικές τεχνικές και τεχνοτροπίες, βρίσκουν τον κοινό τους δρόμο.
Μετά το «Concerto for group and orchestra», κι ενώ οι Deep Purple πιάνουν κορυφή στο ροκ («Deep Purple in rock», «Fireball», «Machine head» κ.λπ.), ο Jon Lord συνεχίζει μια παράλληλη συνθετική πορεία, που εξερευνά περαιτέρω το κλασικό πεδίο και τη σύμμειξή του με το ροκ. Γράφει την «Gemini suite» το 1971 έπειτα από παραγγελία του BBC, σαν καθαρή συνέχεια του «Concerto», με τα ροκ όργανα (ηλεκτρική κιθάρα, ηλεκτρικό μπάσο, hammond, ντραμς) να πρωταγωνιστούν, και ηχογραφεί το 1974 το δίσκο «Windows», κάνοντας μια ευθεία προσέγγιση και αναφορά στον Γ.Σ. Μπαχ. Έτσι η «Sarabande», που έρχεται το 1976, είναι μια ολοκληρωμένη ροκ/μπαρόκ σουίτα, στα πρότυπα του Μπαχ και των μεγάλων συνθετών του μπαρόκ, αλλά με καθαρή ροκ διάλεκτο.

Η «Sarabande» του Jon Lord θα ανοίξει τη συναυλία της Καμεράτας στο Μέγαρο (16/11) και θα ακολουθήσει το «Concerto for group and orchestra». Οι σολίστες που παίρνουν τη θέση του γκρουπ είναι ο Γιώργος Πέτρου (Hammond, πιάνο), η Ειρήνη Κετικίδη (ηλεκτρική κιθάρα), ο Αιμιλιανός Σταματάκης (τραγούδι), ο Κώστας Βήχος (ηλεκτρικό μπάσο) και ο Γιάννης Σταυρόπουλος (ντραμς). Κι ενώ στο «Concerto» η δομή παραμένει βασικά απαράλλαχτη και η μουσική προκαθορισμένη –με μικρές ελευθερίες και παραλλαγές των μουσικών στα σόλο–, η «Sarabande» έχει αποκτήσει επιπλέον διαστάσεις, που προσεγγίζουν τζαζ κι έθνικ μουσικές και οφείλονται στο ότι ο Jon Lord έχει κάνει μεταγενέστερες προσθήκες στη μουσική.
Όπως και να ’χει, το σίγουρο είναι πως θα απολαύσουμε δύο δυνατά κι αισθητικά πλούσια έργα, που συνδέουν το ροκ των Deep Purple με την κλασική μουσική με τρόπο όχι απλώς επιτυχημένο αλλά αριστουργηματικό. Ένα πραγματικό επίτευγμα του Γιώργου Πέτρου και της Καμεράτας.
Ακούστε τον δίσκο «Concerto for group and orchestra»:
Ακούστε τον δίσκο «Sarabande»:
Περισσότερες πληροφορίες
Η Καμεράτα συναντά τους Deep Purple
Σε ένα τολμηρό πρόγραμμα με δύο συμφωνικά έργα του Jon Lord, ψυχή των Deep Purple, τo περίφημο «Concerto for group and orchestra», που άνοιξε το δρόμο στη σύμπραξη του κλασικού ροκ με το συμφωνικό ήχο, και την εμβληματική «Sarabande» που το ακολούθησε.