Πριν από μερικές μέρες, η Τάνια Γιαννούλη με το τρίο της (που εκτός από την ίδια στο πιάνο αποτελείται από τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο στην τρομπέτα και τον Κυριάκο Ταπάκη στο ούτι), έπαιξε στο Φεστιβάλ Τζαζ του Βερολίνου (Berliner Festpiele ή, για τους παλιότερους, Berliner Jazztage). Μέσα στο καλοκαίρι κυκλοφόρησε και ο τρίτος δίσκος της – πάντα στο γνωστό δισκογραφικό label της Νέας Ζηλανδίας Rattle, με το οποίο συνεργάζεται και το οποίο αποδεικνύεται ένα καλό «σπίτι» για τη μουσική της εξαιρετικής αυτής πιανίστριας και συνθέτριας.
Ποια όμως είναι η μουσική της Τάνιας Γιαννούλη; Ο τρίτος της δίσκος λέγεται «Rewa» και είναι σε συνεργασία με τον Μαορί μουσικό Rob Thorne. Προέκυψε ως (προγραμματισμένη) συνάντηση από τη συμμετοχή του Thorne στο προπέρσινο «Borderline» της Στέγης. Ο Rob Thorne παίζει μια σειρά από παραδοσιακά «όργανα» των Μαορί (μιλάμε κυρίως για φυσικά ή ιδιοκατασκευασμένα όργανα που λέγονται nga taonga puoro) και η εκτέλεσή τους εντάσσεται σε ένα ολόκληρο τελετουργικό που υπερβαίνει τη συμβατική έννοια μιας συναυλίας ή μιας recording session. Έτσι, η Τάνια Γιαννούλη σ’ αυτή τη συνάντηση, ως μουσικός με ανοικτό πεδίο και προοπτικές, μπαίνει μέσα σ’ αυτή την παράδοση και υλοποιεί το δικό της δημιουργικό μέρος σε απόλυτη σύμπλευση με τον Rob Thorne, φτιάχνοντας μαζί ήχους και μουσικές δομές που δημιουργούν μια καινούρια παράδοση, που εκφράζει και τους δύο τόσο προσωπικά, όσο και διεθνικά.
Μιλώντας για την Τάνια Γιαννούλη, είναι από τις καλλιτέχνιδες εκείνες που αντιλαμβάνονται την μουσική όχι διαφορετικά από την διαδικασία της ζωής. Αυτό για μένα σημαίνει πως το σπέρμα της δημιουργίας ενυπάρχει σε κάθε άγγιγμά της στα πλήκτρα χωρίς αναγκαστικά να ακολουθείται μια «κλασική» ή «τζαζ» τεχνοτροπία στη διαδικασία και, τελικά, η μουσική που προκύπτει διατηρεί την αυτονομία της και την ξεχωριστή της καλλιτεχνική ταυτότητα – κι ας προέρχεται, κι ας βγαίνει μέσα από χίλιες δυο επιδράσεις και πολιτισμικές αναφορές.
Το «Rewa» είναι ακριβώς αυτό: ένα ιδιαίτερο ταξίδι μέσα σε έναν κόσμο που αντιλαμβανόμαστε για πρώτη φορά, μέσα από κόσμους που ήδη έχουμε γνωρίσει και ταξιδέψει αλλά που μόνον εδώ μας αποκαλύπτονται έτσι: με τον τρόπο της Τάνιας Γιαννούλη και του Rob Thorne – αλλά και του Steve Garden, της «ψυχής» της εταιρίας Rattle που εδώ παρεμβαίνει σε κάποια σημεια με τρόπο ανεπαίσθητο ώστε να έχουμε στα χέρια μας ένα καλλιτεχνικό προϊόν άψογο – και έναν από τους καλύτερους δίσκους δημιουργικής μουσικής που έχουμε ακούσει τελευταία.
Το σημαντικό είναι ότι κάθε project της Τάνιας Γιαννούλη έχει διαφορετικό χαρακτήρα. Για να μείνουμε μόνο στη δισκογραφική της παραγωγή στην Rattle, το Forest Stories του 2012 είναι ντουέτο με τα πνευστά του Paulo Chagas, το Transcendence του 2015 είναι ένα διεθνικό τζαζ ταξίδι με το ensemble της, το Rewa είναι αυτό που είπαμε και το τρίο θα είναι ένα ακόμα δημιουργικό βήμα της σε μια μουσική που αγαπάμε να ακούμε και όχι να (προσδι)ορίζουμε.
