Η Lydia Lunch εξακολουθεί να είναι μια underground βασίλισσα

Ανατρέχοντας σε μια πορεία που κοντεύει τα σαράντα χρόνια, μπορούμε να αναγνωρίσουμε στη Lydia Lunch μια χαρακτηριστική περίπτωση αναγεννησιακής καλλιτέχνιδας στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα. Έχουμε τα δεδομένα μιας πολυμορφικής και πολύπλευρης καλλιτεχνικής/μουσικής σκηνής όπως η no wave νεοϋορκέζικη των ’70s-’80s, μέσα από την οποία ξεπήδησε η Lydia Anne Koch (το «Lunch» της κόλλησε από τη συνήθειά της να εξασφαλίζει τροφή για τους αδέκαρους φίλους της). Ξεκίνησε από το ανώριμο new wave των Teenage Jesus and the Jerks, το οποίο άφησε γρήγορα πίσω της, καθώς δημιούργησε η ίδια έναν πραγματικά classic προσωπικό δίσκο, το «Queen of Siam» (1980).

Η Lydia Lunch ήταν κι εξακολουθεί να είναι μια ανατρεπτική τραγουδίστρια, ποιήτρια, ηθοποιός, συγγραφέας κ.λπ. και μόνο πολυδιάστατα θα μπορούσε να λειτουργεί αποτελεσματικά. Πέρασε μια σχεδόν μυθική περίοδο συνεργαζόμενη με ονόματα όπως οι Birthday Party, Einsturzende Neubauten, Michael Gira και Sonic Youth, αφήνοντας πίσω της καλλιτεχνικά ίχνη που θεωρούνται πια ιστορικά ντοκουμέντα· θα πρέπει όμως να ξεπεράσουμε τις όποιες cult παραμέτρους αυτής της περιόδου και να μπούμε στις επιμέρους καλλιτεχνικές δραστηριότητες της Lydia Lunch από τα mid ’80s μέχρι σήμερα.

Μοιράζοντας τη δουλειά της κυρίως ανάμεσα στη μουσική και τη λογοτεχνική (ή μη) απαγγελία, η Lydia Lunch έχει τη δική της εκδοτική εταιρεία (Widowspeak) μέσω της οποίας κυκλοφορεί το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της, ενώ παράλληλα γράφει ή παίζει ως ηθοποιός. Αυτές οι δραστηριότητες, τις οποίες αξίζει να ψάξει κάποιος στις λεπτομέρειές τους, καλύπτουν τα ’90s και μπαίνουν στον 21ο αιώνα. Και η Lunch παραμένει δημιουργική: βρίσκει πάντα τρόπους να ξεπερνάει τις κοινοτοπίες και δίνει μια εικόνα του καλλιτεχνικού της εαυτού που είναι, τις περισσότερες φορές, ενδιαφέρουσα.

Μία από αυτές τις περιπτώσεις είναι η μακρόχρονη σχέση και σύνδεσή της με τους Gallon Drunk (δηλαδή τον κιθαρίστα James Johnston και τον ντράμερ Ian White μαζί και τον σαξοφωνίστα Terry Edwards), με τους οποίους έχει φτιάξει τους Big Sexy Noise και αποδίδουν τέλεια, ως σχήμα, τον πλήρη μουσικό χαρακτήρα της· πηγαίνοντας σε βάθος χρόνου, στις ρίζες του new/no wave, αλλά διατηρώντας τον urban χαρακτήρα αυτής της μουσικής που όλοι γνωρίζουμε με τον όρο «ροκ». Αυτό σηματοδοτούν και οι τρεις κυκλοφορίες που έχει βγάλει μέχρι στιγμής το σχήμα, όπως και τελευταίος της σόλο δίσκος «Marchesa» που κυκλοφόρησε πρόσφατα. Στο «Gagarin 205», στις 10/11, λοιπόν μας περιμένει μια γερή δόση από Lydia...