Γιατί οι Xylouris White είναι ένα μουσικό success story;

Σε μια πρώτη ανάγνωση των πραγμάτων μπορεί κάποιος να μιλήσει για την πολιτισμική σύμμειξη που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη world music, καθώς η κρητική και άλλες ανατολικομεσογειακές μουσικές παραδόσεις σμίγουν με το post punk και τις εγγενείς συνάφειές του. Η περίπτωση των Xylouris White όμως είναι κάπως πιο περίπλοκη, διότι στον πυρήνα της είναι πραγματικά απλή.

Δύο φίλοι, επιδέξιοι μουσικοί, που έχουν διανύσει χιλιόμετρα ο καθένας στο δικό του τομέα κι έχουν ζήσει στην ίδια μεγαλούπολη, τη Μελβούρνη, συνοδεύουν τη μεγαλειώδη εμφάνιση του Ψαραντώνη στο All Tomorrow’s Parties – καλλιτεχνική ψυχή του οποίου είναι ο Nick Cave. Αυτό συνέβη το 2013, όταν ο λαουτιέρης Γιώργης Ξυλούρης, γιος του Ψαραντώνη, και ο ντράμερ Jim White, πολύπειρος μουσικός και ιδρυτικό μέλος των Dirty Three, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Οι δυο τους δια­τηρούσαν σχεδόν 20ετή φιλία και συνεργασία, όμως τότε ήταν η κατάλληλη στιγμή –και ώριμες οι συνθήκες– για να κυλήσει σαν ρυάκι η μουσική τους. Και μιλάμε για ένα ντούο, δηλαδή ένα συγκρότημα μίνιμαλ, που στην γλώσσα της διεθνικής υπερτζάζ σημαίνει δεξιοτεχνία σωματική τε και ψυχική, των δακτύλων και του μυαλού.

Το πρώτο άλμπουμ των Xylouris White «Goats» ήταν εκπληκτικό και, βέβαια, πρωτοποριακό, καθώς έφερνε κοντά χρώματα και ρυθμούς από την κρητική μουσική παράδοση αλλά και πλήθος ανατολικών επιδράσεων με ροκ στοιχεία ευρείας γκάμας – από φολκ και κάντρι μέχρι καθαρό πανκ. Και όλα αυτά σαν ένα σώμα σύγχρονης δημιουργικής μουσικής και ως (εντελώς) φρέσκο άκουσμα για τα νεανικά διεθνή ακροατήρια.

Φυσικά, το κύριο όχημα σε αυτήν τη δυναμική fusion ήταν η κρητική μουσική και τούτο φάνηκε πολύ πιο καθαρά στο δεύτερο άλμπουμ τους «Black peak», που βγήκε το 2016. Μιλάμε για μια κρητική μουσική που πάντα γνωρίζαμε από τα γλέντια, τους γάμους και τα πανηγύρια, ενώ την βλέπαμε ήδη από τα ’80s να βαδίζει με ταχύτητα προς τη διεθνική της φύση. Η μουσική οικογένεια των Ξυλούρηδων από τα Ανώγεια υπήρξε μέγιστος καταλύτης στην όλη διαδικασία. Ο Ψαραντώνης ήταν αυτός που σε μεγάλο βαθμό αναδιαμόρφωσε τις δομές και φόρμες της ώστε να πηγαίνουν βαθιά στο παρελθόν και στις ρίζες της και ταυτόχρονα να κοιτάζουν προς την παγκοσμιότητα και το μέλλον της.

Το σχήμα Xylouris White είναι η απτή απόδειξη αυτής της ιστορίας, που γράφεται στις καλύτερες σελίδες της σύγχρονης δημιουργικής μουσικής, μιας τέχνης που υπερβαίνει κάθε αισθητικό φραγμό ή όριο και δίνει φρέσκους καρπούς. Αυτό βλέπουμε στο φετινό τους άλμπουμ «Mother», το οποίο ήρθε για να δώσει το σχήμα των πραγμάτων που οι δύο δεξιοτέχνες μουσικοί, του μυαλού και της καρδιάς, δίνουν στον κόσμο καθώς ταξιδεύουν απ’ άκρη σ’ άκρη του. Και καθώς έρχονται να μας συναντήσουν τώρα, την Πέμπτη 8 Νοεμβρίου, στο «Six D.O.G.S.».

Οι τρεις δίσκοι τους

«Goats» (2014)

Σαν τα αγριοκάτσικα που τρέχουν με σιγουριά στα κατσάβραχα των βουνών της Κρήτης παρομοιάζει την ελευθερία αυτής της μουσικής ο Γιώργης Ξυλούρης. Μέσα της ακούμε (σχεδόν) τα πάντα: από ινδική ragga μέχρι αμερικάνικη folk.

«Black peak» (2016)

Μία από τις κορφές του Ψηλορείτη, 500 μέτρα ψηλότερα από το Ιδαίον Άντρο, και μια καλή ευκαιρία να ξετυλιχτεί μέσα από αυτήν τη διεθνική μουσική ένα μεγάλο μέρος της κρητικής μυθολογίας.

«Mother» (2018)

Το ταξίδι συνεχίζεται και αυτήν τη φορά αφορά τη μητρότητα και τη ζωή: από τη σύλληψη στο τέλος, δεν μπορεί παρά να είναι ένα παιχνίδι. Έτσι, σαν παιχνίδι, γίνεται και η μουσική.