Δεν είναι πάρα πολλά τα ονόματα που έχουν ισχυρό impact στη σύγχρονη μουσική, έχουν γράψει αξιολογότατη ιστορία και ταυτόχρονα δίνουν υλικό συγκρίσιμο σε αισθητική ποιότητα και κοινωνικό αντίκρισμα με τα διαμάντια του παρελθόντος.
Οι New Model Army μπαίνουν αυτόματα σε αυτήν την κλειστή λίγκα μόνο και μόνο λόγω του πιο πρόσφατου άλμπουμ τους («Winter», 2016), το οποίο τοποθετείται δίπλα στα «No rest for the wicked» (1985) και «The ghost of cain» (1986). Το ίδιο ισχύει όμως και για το «Between dog and wolf», το προηγούμενο άλμπουμ από το «Winter», που μας θυμίζει πως η popular μουσική πρέπει να στηρίζεται σε πραγματικές κοινωνικοπολιτικές βάσεις για να αποτελεί διαχρονική αξία στην εποχή μας. Αυτό έβαλε ξανά τους New Model Army σε δημιουργική τροχιά, προσδιορίζοντάς τους ως ένα από τα πιο σημαντικά γκρουπ που ενεργούν στον ευρύτερο new rock χώρο σήμερα.
Φυσικά η μνήμη μας, κάνοντας τα απαραίτητα φλας μπακ, τους έχει τοποθετήσει δίπλα σε Clash και Joy Division, για να δώσει την πρέπουσα έμφαση που ταιριάζει στο ροκ των ’80s. Οι New Model Army (δηλαδή η εκάστοτε παρέα του Justin Sullivan) διεύρυναν από νωρίς τους μουσικούς τους ορίζοντες, αντλώντας από ένα ευρύτατο punk, folk, soul και μεταλλικό φάσμα, ενώ ταυτόχρονα γνώριζαν πως υπηρετούν μια τέχνη την οποία έχουν καλλιεργήσει ο Bob Dylan, η Joni Mitchell, ο Bruce Springsteen, ο Tom Waits και τόσοι άλλοι τραγουδοποιητές. Αυτό είναι και το δυνατό σημείο τους: γράφουν όμορφα τραγούδια, από αυτά που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά. Και αυτά, χωρίς φιοριτούρες, τα βρίσκει κάποιος σε όλους τους δίσκους τους, από το «Vengeance» (1984) μέχρι το «Winter».
Είναι γεγονός ότι ο Justin Sullivan γράφει υπέροχα ηχο-ποιήματα (και όχι απλώς τραγούδια), που αφορούν την πραγματικότητά του και την πραγματικότητά μας. Αυτό το συνειδητοποιήσαμε ακούγοντας το σόλο άλμπουμ του «Navigating by the stars» (2003). Και το επιβεβαιώσαμε ακούγοντας (ξανά) όλους τους δίσκους των New Model Army έως τότε. Κατά καιρούς το βιώσαμε και live, μια και οι New Model Army μας έχουν επισκεφθεί σε κρίσιμες στιγμές τόσο της δικής τους πορείας όσο και της δικής μας απάθειας και απραξίας (ατομικής τε και συλλογικής).
Εδώ θυμόμαστε τι είχε δηλώσει πριν από 12 χρόνια ο Sullivan στο «α»: «Το να γράψεις ένα τραγούδι είναι όπως το να πας σε μια διαδήλωση. Δεν αλλάζει πραγματικά κάτι, ενώνει όμως όλους όσοι συμμετέχουν με ένα κοινό νήμα. Είναι σημαντικό να βγεις έξω, να ακούσεις μουσική και να συναντήσεις άλλους ανθρώπους, μόνο τότε θα καταλάβεις ότι είναι εκατομμύρια αυτοί που νιώθουν το ίδιο. Αλλιώς θα καθόμασταν όλοι σε μικρά “κουτιά” να πετάμε πράγματα στην τηλεόραση».
Κρατώντας μόνιμη επαφή με την πραγματικότητα, ο Justin Sullivan και το εκφραστικό του όχημα δίνουν με τη μουσική τους τη σύγχρονη έκφραση της δημιουργικής κοινωνικο-αισθητικής εγρήγορσης, ακριβώς όπως έκαναν και στα θατσερικά ’80s, με το πιο «καθαρό» post punk. Όμως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, είναι παγκοσμιοποιημένα και οι αγωνίες όλο και πολλαπλασιάζονται. Ο σύγχρονος συνθέτης πρέπει να πολλαπλασιάζει διαρκώς τα εκφραστικά του μέσα – και ο Justin Sullivan το κάνει αυτό αδιαλείπτως. Γι’ αυτό και τα μουσικοποιήματά του έχουν δώσει εξαιρετικές στιγμές, που υπερβαίνουν κατά πολύ τη ροκ τυπολατρία. Μένοντας όμως το ίδιο δυναμικά, το ίδιο επιθετικά και –σε κάθε περίπτωση– το ίδιο επείγοντα.
Οι New Model Army έρχονται για άλλη μία φορά στο «Gagarin 205», την Παρασκευή 31 Αυγούστου. Με μια σειρά από σπουδαία τραγούδια που, μέσα από τη διαχρονικότητα και τη διαρκή ισχύ τους, μαζί με τη σημερινή οπτική του καλλιτέχνη, μας απευθύνονται ουσιωδώς. Σε αυτήν τους τη συναυλία προπομποί είναι οι εξαιρετικοί δικοί μας Coyote’s Arrow.
