Η μουσική μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο, λέει ο Θανάσης Βασιλόπουλος

«My way» είναι ο τίτλος της παράστασης που παίζεται στις 5/2 στο Παλλάς με πρωταγωνιστή το κλαρίνο του Θανάση Βασιλόπουλου και το Συμφωνικό Σύνολο «Foux Ensemble» που διευθύνει ο μαέστρος Γιώργος Ζαχαρίου ενώ ερμηνεύουν οι γνωστοί ηθοποιοί / τραγουδιστές Θανάσης Αλευράς, Μπέσυ Μάλφα, Μέμος Μπεγνής και Τάνια Τρύπη. Μιλήσαμε με τον Θανάση Βασιλόπουλο για τη μουσική και την παράστασή του αυτή που ξεκινάει από το Παλλάς και θα συνεχιστεί. Η κουβέντα μας κράτησε πέρα από τα όρια μιας τυπικής συνέντευξης. Και είναι χαρά μας που γνωρίσαμε έναν ωραίο καλλιτέχνη και ζεστό άνθρωπο.

Η δισκογραφία σας μέχρι τώρα είναι πολύ ενδιαφέρουσα σε σχέση με τις crossover ή new age προσεγγίσεις. Bλέπουμε όμως ότι δεν έχετε ακόμα έναν καθαρά παραδοσιακό δίσκο.

Έχω σκεφθεί εδώ και καιρό να κάνω έναν δίσκο με παραδοσιακά τραγούδια – και να τον κάνω με φυσικά όργανα, με καλή παραγωγή. Θέλει μια προσεκτική προετοιμασία και επιλογή τραγουδιών ώστε να μην μοιάζει κονσέρβα. Να συνεργαστούν και οι κατάλληλοι άνθρωποι ώστε αυτό να πάει λίγο παραπέρα. Το έχω στο μυαλό μου, όμως θέλω να το ψάξω ακόμα πιο πολύ ένα τέτοιο project διότι είναι πολύ δυνατό πράγμα η παράδοση. Πρέπει να βγει κάτι διαφορετικό από αυτήν χωρίς ν' αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της.

Βρίσκετε να έχει πραγματικό αντίκρισμα μια καλή δισκογραφική παραγωγή σε μια μουσική αγορά που έχει προβλήματα;

Υπάρχουν παιδιά που ασχολούνται σοβαρά με την παραδοσιακή μουσική και καλό είναι να έχουν δισκογραφικές αναφορές που να έχουν σημασία και καλλιτεχνική βαρύτητα. Εγώ όταν μιλάω με τέτοια παιδιά πραγματικά εκπλήσσομαι με τις γνώσεις που έχουν για την παραδοσιακή μουσική. Είμαι χαρούμενος γι' αυτό γιατί η παράδοση πρέπει να πηγαίνει μόνο μπροστά. Η παράδοση είναι το πρώτο σκαλί – και το τελευταίο, πιστεύω, ειδικά για μας που παίζουμε όργανα όπως κλαρίνο, βιολί κ.ά. που συνδέονται μ' αυτήν. Εγώ δεν θα μπορούσα να φανταστώ να παίζω κλαρίνο χωρίς να γνωρίζω τα παραδοσιακά τραγούδια. Στο μυαλό μου έχω 1500 δημοτικά...

Με τι άλλες μουσικές, πέραν της παραδοσιακής, έχετε ασχοληθεί;

Από μικρό παιδί, από τότε που η μουσική και το κλαρίνο είχαν μπει μέσα μου, κάθε δυο εβδομάδες φρόντιζα ν' ακούω και διαφορετικό είδος μουσικής. Μουσικές από Ινδία, αραβικά και τούρκικα τραγούδια, αρμένικα μέχρι και κινέζικα – όλα αυτά που σήμερα λέμε world μουσικές. Και η jazz μου άρεσε ιδιαίτερα και άκουγα πολλή – και πολύ! Όλα αυτά είναι μέσα μου και κάθε φορά, ανάλογα με το χρώμα και το ύφος, βγαίνουν. Και η δυτική μουσική είναι επίσης πανέμορφη. Όταν ήμουν μικρός είχα αγοράσει ένα σαξόφωνο – μου άρεσε και σαν χρώμα. Κάποια στιγμή που πέρασα από ένα δισκάδικο στο Μοναστηράκι ακούω να παίζει ένας δίσκος με σαξοφωνίστες. Ανάμεσά τους ήταν και ένας καταπληκτικός! Ήταν ο Charlie Parker! Και από εκείνη τη στιγμή είπα πως είναι ιεροσυλία να παίζω σαξόφωνο! Και το επέστρεψα στο μαγαζί από όπου το είχα αγοράσει!Όποιος τον μελετάει αυτό τον μουσικό, σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή, πάντα θα έχει ν' ανακαλύπτει. Αφοσιώθηκα στο κλαρίνο.

Πότε ένας δεξιοτέχνης μουσικός σταματάει να σκέφτεται την τεχνική;

Όταν φτάσεις στο σημείο το όργανο να γίνει προέκταση του εαυτού σου, τότε είναι που βάζεις στην άκρη τη δεξιοτεχνία και αφήνεις να μιλήσει η ψυχή σου. Επειδή κάνω δουλειά στούντιο από πολύ μικρός και έχω συνεργαστεί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες έχω συνηθίσει το να μου ζητούν να εκφράσω όλο το νόημα του κομματιού με λίγες νότες. Έτσι, μέσα στο μικρό χρονικά περιθώριο που είχα να παίξω, έμαθα να ελέγχω τη δεξιοτεχνία και την εκφραστική μου και να δίνω το ύφος του κομματιού ή και όλο το κομμάτι μέσα από λίγες νότες.

-Να μιλήσουμε για το project "My Way" που θα παρουσιάσετε στο "Παλλάς";

Μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω στο «Παλλάς» και θεωρήσαμε ότι ήταν ωραίο και ενδιαφέρον να ακουστούν από κλαρίνο και μικρό συμφωνικό σύνολο κομμάτια κινηματογραφικά και κομμάτια από μιούζικαλ. Ο Γιώργος Ζαχαρίου, ο υπερ-μαέστρος, έχει κάνει την ενορχήστρωση και έχει δουλέψει όλο το project – και, φυσικά, το διευθύνει. Παντρεύουμε τον δικό μου ύφος και ήχο με ένα πρόγραμμα που αποτελείται από κλασικά κομμάτια – και δύσκολα κομμάτια σε ότι αφορά το ύφος. Έτσι, εδώ καλούμαι εκτός από τον ήχο μου να βάλω και τη σκέψη μου – και ευτυχώς που ο Ζαχαρίου με ξεμπλοκάρει σ’ αυτό τον τομέα και μου δίνει ένα ωραίο περιθώριο να εκφραστώ σ’ αυτό το πεδίο. Πιστεύω πως όλοι θα μείνουμε ικανοποιημένοι – κι εμείς και ο κόσμος που θα έλθει. Όλοι μου οι συνεργάτες είναι πάρα πολύ ωραίοι και έχουν δουλέψει πολύ για να γίνει κάτι πολύ όμορφο, που δεν το έχουμε ξαναζήσει. Εκτός από το θαυμάσιο «Foux Ensemble» του Γιώργου Ζαχαρίου έχω και τη χαρά να έχω αυτούς τους υπέροχους ηθοποιούς (Θανάση Αλευρά, Μπέσυ Μάλφα, Μέμο Μπεγνή και Τάνια Τρύπη) που είναι και εξαίρετοι τραγουδιστές. Ειλικρινά, είναι καταπληκτικοί! Να τους έχει ο Θεός καλά και τους ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή που μου κάνανε να συμμετάσχουν σ’ αυτή την παράσταση. Είναι πολύ χαρούμενοι, δίνουν την ψυχή τους και νιώθω ότι είμαστε όλοι μια μεγάλη αγκαλιά. Αυτό θα εισπράξει ο κόσμος – αυτή τη χαρά που νιώθουμε εμείς.

Ποιά είναι η σχέση σας με τη μουσική και τη δουλειά σας;

Είμαι εραστής της μουσικής – η μουσική είναι κομμάτι μου. Έτσι, όταν κάποιος παίζει όμορφα, με αγγίζει, με κάνει να νιώθω ευτυχισμένος. Όλοι πρέπει να έχουμε τον χρόνο να βάζουμε στη ζωή μας τη μουσική. Είμαι πάρα πολύ καλά, μπορώ να επιβιώνω με τη δουλεία μου. Μεγάλωσα 10 αδέλφια από αυτή τη δουλειά, γιατί έτυχε να αρρωστήσει ο πατέρας μου όταν ήμουν 12 χρόνων, και έπρεπε να δουλεύω. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που κερδίζω τη ζωή μου μέσα από τη μουσική και όλοι οι συνεργάτες μου είναι ευχαριστημένοι από τη δουλειά μου. Θέλω να πηγαίνω με χαρά στη δουλειά μου, να δίνω κάτι από την ψυχή μου και να γυρίζω σπίτι ήρεμος. Πέρασα τόσα πολλά στη ζωή μου που θα ήμουν αχάριστος αν είχα παράπονο από τη ζωή μου. Όλοι μας έχουμε περάσει πολλά. Είμαι σίγουρος, ειδικά όταν γυρνάμε στις ρίζες μας, ότι η μουσική μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο, να αλλάξει τους ανθρώπους – φτάνει να μην χάσουμε την καλοσύνη, γλυκύτητα, την αγάπη μας. Να μην τα ξεχνάμε αυτά!