Αν και αρκετό hype προϋπήρξε για τον Jay-Z, τελικά ήταν ο πολυστιλιστικός Bruno Mars και ο σίγουρος Kendrik Lamar που σάρωσαν τα Grammy του 2018.
Ο Bruno Mars είχε Δίσκο της χρονιάς («24K Magic») – και καλύτερο R&B άλμπουμ και καλύτερη παραγωγή -, τραγούδι της χρονιάς («That’s What I Like») – που ήταν και καλύτερη R&B παρουσίαση και καλύτερο R&B τραγούδι.
Ο Kendrick Lamar είχε το καλύτερο rap τραγούδι και παρουσίαση, όπως και μουσικό βίντεο («Humble»), μοιράστηκε με τη Rihanna το καλύτερο τραγούδι/rap («Loyalty») και το «Damn» βγήκε – φυσικά – το καλύτερο rap άλμπουμ.
Σε ότι αφορά τις άλλες κατηγορίες, ο Βρετανός τραγουδιστής / συνθέτης Ed Sheeran διακρίθηκε στον τομέα της pop (με το τραγούδι «Shape of You» και το άλμπουμ «(Divide)»). Από τον χώρο της country ξεχώρισε ο Chris Stapleton (με το άλμπουμ «From a Room: Volume 1». Ενώ οι Kraftwerk – που θα τους έχουμε σε ένα μήνα και κάτι εδώ – βραβεύτηκαν στον τομέα της dance/electronica για το «3D The Catalogue».
Αξιοσημείωτες οι διακρίσεις των Jeff Lorber («Prototype») στην contempo instrumental, του αείμνηστου Leonard Cohen («You Want it Darker») στον rock τομέα – όπου το καλύτερο τραγούδι ήταν το «Run» των Foo Fighters – ενώ το «Sleep Well Beast» των National βγήκε το καλύτερο alternative άλμπουμ. Όσο για την καλύτερη μεταλλική performance, αυτή την κερδίζουν οι Mastodon.
Σε ότι αφορά τον τομέα της jazz, νικητές είναι ο πιανίστας Billy Childs (με το άλμπουμ «Rebirth»), ο John McLaughlin ως σολίστας με το «Miles Beyond», η μεγάλη ορχήστρα του Christian McBride με το «Bringin’ In», το «Dreams and Daggers» της τραγουδίστριας Cécile McLorin Salvant και, από την πλευρά της latin jazz, το «Jazz Tango» του Pablo Ziegler Trio.
Στην πολυμεταβλητή latin πλευρά ανάμεσα στους νικητές είναι η Shakira («El Dorado»), ο πορτορικάνος Residente και ο Ruben Blades («Salsa Big Band»).
Βραβεία που αξίζουν ιδιαίτερης μνείας είναι αυτό των Rolling Stones για το καλύτερο παραδοσιακό blues άλμπουμ («Blue and Lonesome») και των Taj Mahal και Keb’ Mo’ για το καλύτερο σύγχρονο blues άλμπουμ («TajMo»). Επίσης, το «La La Land» πρώτευσε τόσο ως compilation όσο και ως original σάουντρακ.
Και, τέλος, θα αφήσουμε απ’ έξω το κλασικό πεδίο λέγοντας απλώς πως, στον τομέα της καλύτερης ηχογράφησης όπερας, ο «Wozzeck» του Μπεργκ – με διευθυντή τον Hans Graf, στέρησε το βραβείο από τον «Ottone» του Χέντελ με διευθυντή τον Γιώργο Πέτρου.
