Με το κλείσιμο του χρόνου (30/12) μια συναυλία στην αίθουσα Παρνασσός, με τον Μανώλη Μητσιά και τη Θεοδώρα Μπάκα, μας δίνει αφορμή για μια ματιά στο έργο αυτού του σημαντικού συνθέτη.
Ο πιο πρόσφατος δίσκος του Ηλία Ανδριόπουλου φέρει τον έως και παρεξηγήσιμο στις μέρες μας τίτλο «Ο φιλόπατρις», ο οποίος ωστόσο αποτελεί την πρώτη ωδή από τη συλλογή «Λύρα» του Ανδρέα Κάλβου. μαζί με κομμάτια από την τρίτη και τη δέκατη ωδή αποτελούν τον πυρήνα του δίσκου. Ο ήχος αλλά και η ουσία του είναι αυτά στα οποία πάντα στόχευε και στοχεύει ο Ηλίας Ανδριόπουλος: η ελληνικότητα και ο λόγος των ποιητών. Αυτά οδηγούν τη μουσική του εδώ και 45 χρόνια, μέσα από αυτά πορεύεται και γι’ αυτό συμπεριλαμβάνεται στους σημαντικότερους συνθέτες της νεότερης περιόδου της μουσικής μας.
Ο «Φιλόπατρις», με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά, τον Τάση Χριστογιαννόπουλο και τη χορωδία Σύγχρονη Έκφραση, κυριαρχείται από ήχους και χρώματα της επτανησιακής μουσικής – χαιρετίζοντας τον Βέρντι κι εντάσσοντας στο σώμα του την παλιότερη πασίγνωστη σύνθεση του Ανδριόπουλου «Του Αιγαίου (ο έρωτας)», σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη. Εμπλουτίζεται έτσι το σύνολο του έργου του, που εκτείνεται σε μια ευρεία γκάμα της έντεχνης και λαϊκής μας μουσικής, διατηρώντας ωστόσο τη δική του ξεχωριστή δημιουργική ταυτότητα.
Ο Ηλίας Ανδριόπουλος ξεκίνησε να γράφει τραγούδια στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’70. Όπως και άλλοι νέοι συνθέτες της γενιάς του, ήταν επηρεασμένος από τη βαριά κληρονομιά –αλλά και παρουσία– του Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το έργο του από την πρώτη στιγμή δείχνει μια ξεκάθαρη μουσική/ποιητική στόχευση («Κύκλος Σεφέρη», με τον Νίκο Ξυλούρη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη το 1976).
Σύντομα όμως ακολουθεί την προσωπική του μουσική κλίση, που έχει λαϊκή κατεύθυνση κι εκφράζεται κυρίως μέσα από τους δίσκους του «Γράμματα στον Μακρυγιάννη» (1979), με τον Αντώνη Καλογιάννη και την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, και «Λαϊκά προάστια» (1980) με τη μεγάλη Σωτηρία Μπέλλου. Αυτοί οι δύο δίσκοι του Ηλία Ανδριόπουλου δεν έχουν μόνο ξεκάθαρο καλλιτεχνικό αντίκρισμα –καθώς κυκλοφόρησαν σε μια εποχή που το ελληνικό τραγούδι επαναπροσδιόριζε τόσο το περιεχόμενο όσο και στοιχεία της φόρμας του–, αλλά συγκαταλέγονται και στους πιο εμπορικούς του νεότερου ελληνικού τραγουδιού, κρατώντας την αξία τους διαχρονική και αμείωτη.
Ο Ηλίας Ανδριόπουλος συνέχισε τη συνεργασία του με την Μπέλλου («Ξένες πόρτες», 1985), με την πορεία του σταθερά προσανατολισμένη σε έναν ξεκάθαρο ελληνικό ήχο και με μια δισκογραφική παρουσία που αξίζει κάποιος να ξανανακαλύπτει. Η συναυλία, που γίνεται στις 30 /12 στην αίθουσα Παρνασσός υπό τον τίτλο «Ένα ταξίδι σε ήχους ελληνικούς με τα λόγια των ποιητών», αποτελεί μια αναδρομή στην ουσία της μουσικής/καλλιτεχνικής του ταυτότητας, με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά και τη Θεοδώρα Μπάκα και την ηθοποιό Ελένη Κοκκίδου να απαγγέλλει αλλά και να τραγουδά. Τα κείμενα είναι του Γιώργου Μονεμβασίτη.
