Μια μεγάλη «αναδρομική» συναυλία του σπουδαίου μας συνθέτη στο Ηρώδειο Τρίτη (και) 13 Ιουνίου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, σηματοδοτεί μισόν αιώνα τραγουδοποιητικής και μουσικής δημιουργικότητας που έχει σφραγίσει ανεξίτηλα τις νεότερες σελίδες του μουσικού μας πολιτισμού.
Αυτή η τιμητική συναυλία έχει τίτλο «Τα πιο ωραία μου τραγούδια θα σου πω» και με αυτήν την εύγλωττη φράση μπορεί να προσδιοριστεί εύκολα και το περιεχόμενό της. Είναι τα τραγούδια που έχει γράψει ο Θάνος Μικρούτσικος κι έχει περιγράψει ο ίδιος ως «κοινού αισθήματος», τραγούδια που περνούν (άφθαρτα) από γενιά σε γενιά και δημιουργούν διαχρονικές επιτυχίες. Τραγούδια που ξεκινούν από την ποίηση του Χικμέτ και του Μπίρμαν, πάνε στον Μπρεχτ, τον Ρίτσο και τον Ελευθερίου, δένονται μοναδικά με τον Καββαδία, συναντούν τον Άλκη Αλκαίο και τη Λίνα Νικολακοπούλου, τον Κώστα Τριπολίτη και τον Οδυσσέα Ιωάννου. Είναι ένα ευδιάκριτο σώμα από big hits που όλοι (ανα)γνωρίζουμε ως ζωτικό στοιχείο της ραχοκοκαλιάς του νεότερου μουσικού μας πολιτισμού.
Η πολυμορφική μουσική (κι ευρύτερα καλλιτεχνική) δράση του Θάνου Μικρούτσικου απαιτεί άλλου είδους ταξινομήσεις, όμως εδώ θα ακολουθήσουμε την πιο λογική –αυτήν της πορείας μέσα στο χρόνο– για να καταγράψουμε κάτι από τη φυσιογνωμία ενός δημιουργικού συνθέτη αλλά και performer, ιδανικού on stage ερμηνευτή της μουσικής του.
Ο Θάνος Μικρούτσικος εμφανίζεται στη δισκογραφία με πρώτο LP τα «Πολιτικά τραγούδια» του 1975, έχοντας όμως μουσική (και δισκογραφική) παρουσία ήδη από τα τέλη των ’60s. Αυτό που είναι σημαντικό όμως γι’ αυτόν τον νέο συνθέτη είναι ότι έχει ξεχωριστή μουσική ταυτότητα και είναι μουσικός και παίκτης, κάθεται στο πιάνο και του δίνει και καταλαβαίνει, δεν διευθύνει από το πόντιουμ! Και με το δεύτερο δίσκο του «Καντάτα για τη Μακρόνησο» γίνεται κατανοητό πως η μουσική του γλώσσα είναι κάτι άλλο – και είναι σημερινή κι επείγουσα, μια και διευρύνει τους ορίζοντες της τραγουδοποιητικής τέχνης και αγκαλιάζει καινούργιους εκφραστικούς χώρους.
Έτσι, βαθμιαία και φυσικά, έρχονται το 1979 ο «Σταυρός του Νότου» και η ποίηση του Νίκου Καββαδία, που ήταν για την εποχή κάτι απρόσμενο και καινούργιο. Ανοίγει δρόμους όμως τόσο για το τραγούδι όσο και για τον συνθέτη, που πλέον συγκαταλέγεται στις κορυφαίες μουσικές δυνάμεις του τόπου, κερδίζει όμως και διεθνείς διακρίσεις.
Η δεκαετία του ’80 έχει για τον Μικρούτσικο πολλή σύγχρονη μουσική και αρκετή jazz. Έχει όμως και τραγούδια ουσίας, όπως αυτά που περιέχονται στο «Εμπάργκο» ή στους δίσκους με τη Χαρούλα Αλεξίου καθώς και τη συνέχεια της «καββαδιομανίας», που αρχίζει να διαφαίνεται με τις «Γραμμές των οριζόντων» – πράγματα που μπαίνουν μέσα μας και γίνονται στοιχείο «κοινού αισθήματος». Παράλληλα καταλαμβάνει ποικίλα δημιουργικά πόστα, όπως αυτό του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Διεθνές Φεστιβάλ Πάτρας ή στο Μουσικό Αναλόγιο τις πρώτες ημέρες του Μεγάρου Μουσικής.
Όμως αυτό που μετράει πάντα στον Θάνο Μικρούτσικο είναι οι μουσικές και τα τραγούδια του, που στη δεκαετία του ’90 πάλι δημιουργούν κατάσταση: με τη Milva, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου – σε ένα δρόμο που έχει πάρει τη δική του διακριτή πορεία ανάμεσα σε ένα πλήθος από άλλες μουσικές ενασχολήσεις, καθεμία με το δικό της ειδικό βάρος τόσο για τον συνθέτη όσο και για τον (εν)συνειδητό ακροατή. Ο νέος αιώνας διατηρεί κι (επ)αυξάνει τις εντάσεις.
Ήδη από τα πρώτα του χρόνια θα δούμε ποικίλα έργα του Θάνου Μικρούτσικου να καταγράφονται στον τομέα της σύγχρονης μουσικής, όπως κι ένα οριακό «τριτορευματικό» έργο, το «Music Stories», με τον κορυφαίο βιμπραφωνίστα Gary Burton. Όμως τα τραγούδια είναι πάντα παρόντα. με τον Χρήστο Θηβαίο, τον Μανώλη Μητσιά, τη Ρίτα Αντωνοπούλου, με την τακτή επαναφορά του «Σταυρού του Νότου», τη rock συνεργασία με τα Υπόγεια Ρεύματα, ακόμη και με τον τωρινό του δίσκο «Στην ομίχλη των καιρών», με τη Μαριάννα Πολυχρονίδη, που μέσα από τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου έρχεται να δώσει μια ποιητική χρώση στο σήμερα.
Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει διαλέξει «τα πιο ωραία τραγούδια» του και θα τα πει ο ίδιος μαζί με τους τραγουδιστές που έχει μαζί του. Τον Γιάννη Κότσιρα που ξεχωρίζει ως κλασικά έντεχνος, με γνήσιο λαϊκό υπόβαθρο και πάθος, τον Μίλτο Πασχαλίδη και τον Χρήστο Θηβαίο ως ιδανικούς ερμηνευτές κάποιων συγκεκριμένων πτυχών του έργου του, τον Κώστα Θωμαΐδη ως εξαίρετο ερμηνευτή κάποιων ιδιαίτερων και σαφώς πιο προχωρημένων μουσικά στιγμών του και τη Μαριάννα Πολυχρονίδη, που εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο τη γυναικεία ερμηνευτική πτυχή του συνθετικού του έργου.
Περισσότερες πληροφορίες
Θάνος Μικρούτσικος
«Τα πιο ωραία μου τραγούδια θα σου πω», σε μια μεγάλη συναυλία με τους Γιάννη Κότσιρα, Μίλτο Πασχαλίδη, Χρήστο Θηβαίο, Κώστα Θωμαΐδη και Μαριάννα Πολυχρονίδη.
