Ξεκινάω από το βασικό. Ο “Ερωτόκριτος” του Δημήτρη Μαραμή είναι ένα από τα πιο όμορφα ακροάματα / μουσικά θεάματα που έχω βιώσει τελευταία – μια πραγματική απόλαυση σύγχρονης μουσικής πράξης και δράσης. Οφείλω να πω πως, λόγω καταγωγής, ο “Ερωτόκριτος” του Βιτσέντζου Κορνάρου αποτελεί θεμελιώδες συστατικό της μουσικής μου κουλτούρας (ο πατέρας μου μας τον τραγουδούσε, σ' εμένα και την αδελφή μου, όταν είμαστε μικρά παιδιά). Συνεπώς, είμαι απόλυτα εξοικειωμένος τόσο με το περιεχόμενό του όσο και με τις παραδοσιακές του μελοτροπίες. Τόσο πολύ ώστε να μην αναρωτιέμαι καν για ενδεχόμενη καλλιτεχνική προσέγγιση που να ανατρέπει τα (όποια) δεδομένα.
Ο Μαραμής εδώ κάνει το εξής: μελοποιεί (επιλεκτικά) την ποιητική του Κορνάρου ακολουθώντας πιστά την δραματουργική της εξέλιξη αλλά, παράλληλα, κινούμενος πάνω σε μια εντελώς καινούρια μουσική βάση που αντλεί από πλήθος στοιχείων (κλασικών, παραδοσιακών, μουσικοθεατρικών κ.λπ.), κρατώντας μια βασική μπλουζίστικη και τζαζική δόμηση που ταιριάζει απόλυτα με την ποιητική μορφή του “Ερωτόκριτου”. Έτσι, φέρνει μια καινούρια νεανική δυναμική και ζωή στο ποίημα - αντλώντας παράλληλα από τα δραματουργικά του στοιχεία - που το κάνει στοιχείο της παράδοσης του καθένα μας πια.
Τολμώ να πω ότι ο Δημήτρης Μαραμής έχει “δει” τον “Ερωτόκριτο” με μια ιδιοφυή εντελώς δική του αντίληψη και έχει “γεννήσει” μέσα από αυτόν ένα καινούριο έργο. Το έργο αυτό αποδίδεται από ένα σπουδαίο γκρουπ μουσικών – εγχόρδων και πνευστών, πιάνου (με τον ίδιο τον συνθέτη) και ντραμς – και από μια ομάδα ερμηνευτών ΜΟΝΑΔΙΚΗ: υπέροχοι οι Θοδωρής Βουτσικάκης, Μαρίνα Σάττι, Γκωτιέ Βελισσάρης, Ιωάννα Φόρτη αλλά και ΟΛΟΙ οι άλλοι, χωρίς κανείς να εξαιρείται. Ένας θίασος πραγματικά δημιουργικός σε μια μουσικοθεατρική πράξη τελειότητας που εκτοξεύεται ακόμα παραπέρα από την δημιουργική σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου. Προσωπικά, μου είναι δύσκολο να περιγράψω όλη αυτή τη street beat αισθητική, με την live κάμερα που καταγράφει περισσότερο συναισθήματα παρά εικόνες. Έχουμε ένα συνολικό βίωμα – από το οποίο κάτι λίγο μας ξεφεύγει καθώς το βλέμμα μας πρέπει να πηγαίνει και στους υπέρτιτλους (βλέπετε, η Κρητική διάλεκτος έχει κάποιες μικρές δυσκολίες!).
Συνολικά, πρόκειται όχι απλώς για ένα masterpiece αλλά για ένα masterwork! Υπέροχες ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές και από όλους τους συντελεστές. Μουσική γεμάτη φρεσκάδα που βγαίνει μέσα από δημιουργική σύμπλευση ποικίλων παραδόσεων έτσι ώστε να δίνει κάτι καινούριο, να φτιάχνει μια νέα παράδοση. Εντείνοντας και τη συγκίνηση – όπως πρέπει πάντα να την έχουμε ως ανελλιπές κριτήριο. Ο “Ερωτόκριτος” είναι ένα έξοχο σύγχρονο έργο που ταιριάζει απόλυτα και στην έννοια της Εναλλακτικής Σκηνής. Όσοι δεν το είδαν και δεν το χάρηκαν μάλλον θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη σεζόν.
