Release Athens ’16: Οι τέσσερις μέρες που συγκλονίζουν το rock!

Πολυήμερο, πολυπρόσωπο, πολύμορφο και… πολυφιλόδοξο, το νέο αυτό rock φεστιβάλ έρχεται να ταράξει τα νερά του καλοκαιρινού συναυλιακού μας σκηνικού. Μεγάλα ονόματα και συναρπαστικές μουσικές από 1η Ιουνίου στην πλατεία Νερού.

Τέσσερις ημέρες γεμάτες μουσική, στις οποίες θα έχουμε την ευχέρεια να ταξιδέψουμε σε ποικίλες rock όψεις, από το straight ως το out και από το folk rooted μέχρι το ηλεκτρονικό dance swingin’. Με τη σημείωση ότι ανάμεσα στα μεγάλα ξένα γκρουπ θα ακούσουμε και πολλά αξιόλογα δικά μας.

Η πρώτη μέρα του φεστιβάλ
(1η Ιουνίου) χαρακτηρίζεται κυρίως από folk αποχρώσεις του rock. Headliners είναι οι Beirut, ένα σχήμα που εδώ και μια δεκαετία δίνει τη δική του δημιουργική πνοή –και ιδιαίτερη μουσική ταυτότητα– στο (indie) rock του παρόντος μας. Πηγαίες μελωδίες που αγκαλιάζουν έναν ολόκληρο κόσμο συναισθημάτων, ξεκινώντας από τα τοπία του Νέου Μεξικού και τη μουσική των mariachi και καταλήγοντας στη γειτονιά μας, μέσα από hot βαλκανικά ηχοτοπία και χρώματα. Η παρέα του Ζακ Κόντον είναι η πιο κατάλληλη για να κορυφώσει μια γιορτή.

Οι Daughter, το σχήμα της Λονδρέζας με ιταλο-ιρλανδική καταγωγή Έλενα Τόνρα, εντυπωσίασαν με το δισκογραφικό τους ντεμπούτο, «If you leave», πριν από τρία χρόνια. Η διανθισμένη με ευαίσθητα ηλεκτρονικά και ατμοσφαιρικές folk αποχρώσεις μουσική τους φαίνεται να είναι το χαρακτηριστικό και στο δεύτερο, φετινό, τους άλμπουμ, «Not to disappear». Ο Cass McCombs μοιάζει να έχει διακτινιστεί από τα ’60s, γράφει όμως τα τραγούδια και τις μουσικές του με όρους σημερινούς, εξαντλώντας σχεδόν κάθε όψη της folk και της Americana και πετυχαίνοντας εδώ και μια δεκαπενταετία να ακούγεται διαφορετικός σε κάθε άλμπουμ του. Ακόμα και τα b-sides του εξαιρετικού αυτού Αμερικανού τραγουδοποιού, που κυκλοφόρησαν πέρσι ως «A set apart», τείνουν να είναι must.

Από ελληνικής πλευράς, η Ειρήνη Σκυλακάκη ως τραγουδίστρια/τραγουδοποιός, έχει κάνει πολύ ωραία δισκογραφικά βήματα με τα «Wrong direction» και «Before dawn». Σ’ αυτήν τη φάση ετοιμάζει το τρίτο της άλμπουμ στην Αγγλία. Ομοίως, ο Moa Bones –μετά το περσινό «Spun»– φαίνεται να έχει ιδιαίτερη δημιουργική φόρα.

Η δεύτερη μέρα (3 Ιουνίου) του Release Athens έχει να κάνει με τις pop και swinging όψεις της σύγχρονης ηλεκτρικής μουσικής –του rock, δηλαδή– καθώς και με τις σύγχρονες διεθνικές hip hop εξάρσεις! Πραγματικός μετρ (αν όχι εφευρέτης) του electro-swing, ο Parov Stelar έχει καταφέρει να ξεσηκώνει τις πίστες της Ευρώπης με τις ιδιαίτερες χορευτικές δημιουργίες του και, παράλληλα, να μη γίνεται στο ελάχιστο βαρετός. Και αυτό συμβαίνει εδώ και μια εικοσαετία, όπου ο επιδέξιος Αυστριακός αλχημιστής των ήχων (κατά κόσμον Μάρκους Φερέντερ) έχει περάσει την τέχνη του σε σχεδόν επιστημονικό επίπεδο μείξης jazz, house, breakbeat κ.λπ. με τρόπο ώστε και να ανεβαίνει σε top δημιουργικά στάδια αποφεύγοντας ιεροεξεταστικού τύπου κριτικές!

Το Postmodern Jukebox του πιανίστα Σκοτ Μπράντλι είναι αυτό ακριβώς που δηλώνει το όνομά του: μια κυλιόμενη μηχανή τραγουδιών –παλιών και νέων– διασκευασμένων τζαζικά και με vintage χαρακτήρα που εκπέμπονται live μέσω του YouTube και έχουν κυριολεκτικά κατακτήσει τον pop καλλιτεχνικό κόσμο εδώ και δυο-τρία χρόνια. Ο ευφυής Αμερικανός μουσικός έχει βρει ένα εξαιρετικό όχημα για να καναλιζάρει δημιουργικά την αγάπη του για την trad jazz.

Οι Chinese Man έχουν ήδη φτιάξει ένα αξιόλογο όνομα στη χώρα μας μέσα από εξαιρετικά πετυχημένες εμφανίσεις. Η γαλλική hip hop κολεκτίβα έχει μεν έδρα της τη Μασσαλία, όμως ο στόχος της είναι διεθνικός. Ως rappers, οι High Ku, Sly και Ze Mateo προσβλέπουν πάντα σε μια ουσιώδη και ενοποιημένη μείξη dub, jazz, afrobeat και τα σχετικά. Το μουσικό mood αυτής της ημέρας εισάγεται από τον πολύπειρο producer/DJ κ.λπ. RSN καθώς και από την ιδιαίτερη alternative pop μπάντα των GAD.

Τρίτη μέρα για το Release
Athens η 7η Ιουνίου. Μουσικά, σαφώς με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, straight feeling και ψυχεδέλεια. Στην κορυφή είναι η Πι Τζέι Χάρβεϊ, για την οποία περιττεύουν οι συστάσεις όχι γιατί είναι ευρέως –και διαχρονικά– γνωστή αλλά γιατί η ίδια, με κάθε άλμπουμ της, φροντίζει να μας επανασυστήνεται! Κι εμείς, κάθε φορά, μετράμε τη δημιουργική καλλιτεχνική της φυσιογνωμία σε σχέση όχι μόνο με την ιστορία της (σχεδόν 25 χρόνων) αλλά και με το παρόν status της. Το γεγονός είναι ότι η Πόλι Τζιν έχει ξεφύγει από οτιδήποτε θα την κρατούσε εγκλωβισμένη σε «εναλλακτικές» μουσικές μανιέρες και προχωράει με βάση τις επιταγές τής προσωπικής δημιουργικής μούσας. Πράγμα που φαίνεται στο φρεσκότατο άλμπουμ της «The hope six demolition project».

Οι The Brian Jonestown Massacre εκκινούν ξεκάθαρα από την ψυχεδελοκίνητη φάση των Rolling Stones – γι’ αυτό και έχουν αυτό το «αφιερωματικό» όνομα. Το να τους ακούς είναι σκέτη απόλαυση – όπως απόλαυση είναι να αναγνωρίζεις ψήγματα της μουσικής τους σχεδόν σε κάθε αξιοπρεπές σύγχρονο psych συγκρότημα. Με εκτενέστατη –και εξαιρετικότατη– δισκογραφία, η μεταβαλλόμενη παρέα του Καλιφορνέζου κιθαρίστα/τραγουδιστή Άντον Νιούκομπ εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα σκαλίζει κάθε πτυχή μιας μουσικής που δεν φαίνεται να έχει τέρμα.

Έχοντας επανασυνδεθεί εδώ και δυο χρόνια, οι Slowdive, το τρίτο όνομα της βραδιάς, μας πάνε πίσω, στα early-90s, σε μια εποχή που οι post-punk απόηχοι (και ήχοι) είχαν μια καθαρά dream pop κατεύθυνση. Σε γενικές γραμμές ήταν μια όμορφη περίοδος για τη μουσική και η ύπαρξη των Slowdive έρχεται να μας θυμίσει ότι είναι καλό να την ξαναδούμε. Από τη δική μας πλευρά, οι δυναμικοί Closer, που ξεχωρίζουν στη σκηνή εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, επιστρέφουν στη δισκογραφία με το «Renaissance». Το δραστήριο αθηναϊκό psych δίδυμο The Noise Figures ανοίγει τα δρώμενα της ημέρας.

Το φινάλε έρχεται στις 13 Ιουνίου, με ιδιαίτερα δυνατά ονόματα. Οι Sigur Ros αποτελούν, εδώ και 20 τόσα χρόνια, μια ξεχωριστή περίπτωση καθώς οι μουσικές τους ατμόσφαιρες έχουν επηρεάσει βαθύτατα τις προθέσεις ενός γενικότερου post rock σκηνικού. Το ισλανδικό γκρουπ, στην αρχική του φόρμα ως τρίο (και με ενσωματωμένα στη μουσική του τα ονειρικά φωνητικά του Jonsi), θα κάνει εδώ μια συναυλιακή σύνοψη της πορείας του – με ενδεχόμενες εκπλήξεις.

Πριν από αυτούς, οι Τεξανοί Black Angels συνεχίζουν να χτίζουν δημιουργικά πάνω στο οικοδόμημα της νεοψυχεδέλειας χρησιμοποιώντας τα παλιά υλικά που έβγαζαν τα μουσικά ορυχεία των ’60s αλλά με τέτοιον τρόπο ώστε να φαίνονται ολοκαίνουργια. Αυτή η ιστορία έχει κλείσει δεκαετία αλλά συνεχίζει να δίνει ζουμερούς καρπούς, και οι Black Angels δίκαια συμπεριλαμβάνονται στα κορυφαία γκρουπ του ψυχεδελικού rock. Οι DIIV έρχονται με το νέο, δεύτερο άλμπουμ τους («Is the is are») που αποτελείται από κομμάτια που ο Ζάκαρι Κόουλ Σμιθ έχει γράψει σχεδόν απνευστί μέσα στα τελευταία χρόνια.

Ο τραγουδιστής/κιθαρίστας του γκρουπ έχει χτίσει ένα «αντιηρωικό» καλλιτεχνικό προφίλ, κάτι που τείνει να εκλείψει στο χώρο του σύγχρονου rock. Το καλό είναι ότι αυτό το προφίλ συμβαδίζει με ωραία κομμάτια που κάνουν τους DIIV να ξεχωρίζουν σε ένα dark shoegaze post-punk επίπεδο. Ο Theodore έχει κάνει σπουδαία δουλειά με δύο πολύ όμορφα άλμπουμ, εκ των οποίων το δεύτερο («It is but it’s not») θα κυκλοφορήσει στην Ευρώπη μέσα στον Ιούνιο. Όσο για τους ιδιαίτερους post-rockers Afformance, είναι οι πιο κατάλληλοι για να ανοίξουν με τους ήχους τους την τελευταία μέρα του Release Athens.

Οι πόρτες ανοίγουν κάθε μέρα στις 4 μ.μ. Η πλατεία Νερού (Ολυμπιακός Πόλος Φαλήρου) βρίσκεται στη διασταύρωση της λεωφόρου Συγγρού με τη λεωφόρο Ποσειδώνος (παραλιακή), ανάμεσα στο κλειστό του Τάε κβον ντο και το Μπιτς βόλεϊ και δίπλα στη θάλασσα. Η πρόσβαση είναι εύκολη τόσο με τα μέσα μεταφοράς (μετρό, ηλεκτρικός, λεωφορεία, τραμ) όσο και με αυτοκίνητο, ενώ υπάρχει πολύ μεγάλο πάρκινγκ.

3 φρέσκοι δίσκοι πριν από τα live

Daughter: Not to disappear
Αυτό που κάνουν στο δεύτερο άλμπουμ τους είναι καθαρή ποίηση που αγγίζει κάθε όψη του σύγχρονου rock – από το μυστηριώδες post-punk ως τη σκοτεινά ειδυλλιακή dream pop. Με ιστορίες που πάνε πέρα από την καθημερινότητα.

PJ Harvey: The hope six demolition project
Όψεις μιας πολύπτυχης, πλήρως active καλλιτεχνικής προσωπικότητας που ξέρεις –και ξέρει– πως δεν θα σε απογοητεύσει ούτε στιγμή. Έτσι είναι –και έτσι οφείλει να είναι– πάντα το adult oriented rock.

DIIV: Is the is are
Πολυπρισματική συλλογή τραγουδιών που σου δίνει την αίσθηση πως σε πάει ψηλά, όμως στην ουσία σε περιχαρακώνει σε γνωστά στιλιστικά rock/pop πρότυπα που λειτουργούν άψογα ως αισθητική κάθαρση και είναι πάντα in.