«Χαίρομαι που είστε όχι περισσότεροι αλλά περισσότερο απ’ ό,τι περίμενα» είπε στον αποχαιρετισμό του ο Μίλτος Πασχαλίδης για τον ενθουσιασμό του κοινού, που έκανε sold out τις δύο «γενέθλιες» συναυλίες του στο Θέατρο Βράχων – εμείς βρεθήκαμε στη δεύτερη, την Κυριακή 7/6. Τα είκοσι κεράκια ο Πασχαλίδης τα έσβησε με τον Άλκη Αλκαίο και τον Δημήτρη Μητροπάνο εκεί πάνω και στη σκηνή κάτω με τους: Θάνο Μικρούτσικο, Χρήστο Θηβαίο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Μπάμπη Στόκα, Γιώτα Νέγκα, Νότη Μαυρουδή, Σταύρο Σιόλα, Σπύρο Γραμμένο και τη Μιρέλα Πάχου με το ακορντεόν της. Σε αντίθεση με πολλές συναυλίες τύπου «Ο τάδε & friends», εδώ η εναλλαγή των καλεσμένων γινόταν γοργά, ενώ την παρουσία τους την αξιοποιούσε πολύ λιτά ο Πασχαλίδης για το αυτοβιογραφικό ξεδίπλωμά του. Έτσι μάθαμε ότι ο Παπακωνσταντίνου είναι «που μας έμαθε όλους τι σημαίνει ροκ», ότι ο Θηβαίος είναι ο δεύτερος πιο έμπιστος φίλος του μετά τον Οδυσσέα Ιωάννου (και ότι ένα βράδυ στις 3 τον πήρε τηλέφωνο για να του ομολογήσει ότι το αγαπημένο του ποτό είναι η βότκα-πορτοκάλι κι όχι η μπίρα), ότι το πιο αγαπημένο δικό του τραγούδι είναι το «Φωτιά μου» και ένα από τα συγκινητικότερα που έχει ακούσει τα τελευταία χρόνια τα «Διόδια», ότι η Νέγκα είχε κάνει φωνητικά στο «Μάτια που δεν βλέπονται».
Η ψυχή της παρέας αυτών των γενεθλίων ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος – «είχε το περισσότερο άγχος απ’ όλους για τον καιρό, γιατί τόσο μας αγαπά», είπε ο Πασχαλίδης. Μαζί είπαν τη «Ρόζα», το «Πάντα γελαστοί» και τον «Τυμβωρύχο» στη μνήμη του Μητροπάνου «που μας λείπει απελπιστικά πολύ», ενώ στη συνέχεια ο Μικρούτσικος ζήτησε «να μην ακούσει κιχ» στις «Μικρές νοθείες», για τις οποίες ανέβηκε στη σκηνή ο Παπακωνσταντίνου και ο Θηβαίος – «Μέσι, Νεϊμάρ και Σουάρες την αποκαλώ αυτή την τριάδα» είπε μετά το τέλος του τραγουδιού ο συνθέτης. Η συναυλία κράτησε τρεις ώρες γεμάτες, είχε καλή ροή (μέσα σ’ αυτήν προσπεράσαμε μερικές αδύναμες στιγμές όπως το «Τι να θυμηθώ») κι έναν Πασχαλίδη παθιασμένο και ενθουσιασμένο, έτοιμο για άλλες τόσες δεκαετίες με περισσότερες «Κακές συνήθειες» και «Παραμύθια της οκάς».
