Χλόη Μάντζαρη: "Το παιδικό θέατρο είναι το καλό θέατρο"

Οι "Τέσσερις εποχές κι ο δράκος" είναι μία διαδραστική παράσταση η οποία συνδυάζει τις πρωτότυπες μελωδίες με τα τα εντυπωσιακά ακροβατικά για να αφηγηθεί την ιστορία μιας παρέας παιδιών που σώζει το αγαπημένο της δέντρο. Ποιος δημιουργικός νους κρύβεται, όμως, πίσω από το κείμενο αλλά και τη σκηνοθεσία αυτού του οικολογικού παραμυθιού που θα φιλοξενηθεί για πέντε ακόμη φορές (3 , 10, 31 Μαρτίου και 7, 14 Απριλίου) στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή; Μα, φυσικά, η Χλόη Μάντζαρη, η οποία μιλά στο "α" και μας εισάγει στον κόσμο που δημιούργησε, πάντα πιστεύοντας ότι "το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά πρέπει να είναι αυθεντικό", όπως μας είπε παρακάτω.

Τι σας ώθησε να γράψετε το έργο "Τέσσερις εποχές κι ο δράκος";
Από πάντα μου άρεσαν τα παραμύθια. Παραμύθια για μικρούς, παραμύθια για μεγάλους.... Με τα παραμύθια μέσα από τη φαντασία, την ποίηση και το χιούμορ βρίσκεις έδαφος να μιλήσεις για όλα τα θέματα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό για να αλλάξεις τον κόσμο από το να μπορείς να πεις μια ιστορία. Όχι λέγοντας στον ακροατή πώς να σκεφτεί αλλά θέτοντάς του τα σωστά ερωτήματα. Οι ιστορίες τού σήμερα μπορεί να είναι οι αλήθειες του αύριο. Έτσι και τώρα, με ένα παραμύθι, βρίσκω τρόπο να μιλήσω στα παιδιά. 

Πώς θα περιγράφατε εσείς το έργο αλλά και τη σκηνοθετική σας ματιά επάνω σε αυτό;
Είναι μεγάλη πρόκληση αλλά και ταυτόχρονα μεγάλη απελευθέρωση να μπορείς να παίξεις και να δημιουργήσεις κόσμους επί σκηνής. Μου αρέσει να αντλώ την έμπνευση μου από πολλές μορφές τέχνης. Τη μουσική, τη ζωγραφική, τα κόμιξ, ταινίες, βιβλία, φωτογραφίες, ποιήματα, όνειρα, κουβέντες με φίλους, φως, σκιές και φυσικά το ίδιο το θέατρο.

Κάθε φορά που ξεκινάω κάτι καινούργιο είναι σαν να φυτεύω ένα σποράκι που  μεγαλώνοντας μέσα από τις πρόβες και τις συνεργασίες και αποκτά τη δική του ξεχωριστή ύπαρξη. Σε αυτήν την παράσταση έχουμε βάλει μεγάλη χαρά και δίνουμε μεγάλη έμφαση στη διάδραση ώστε τα παιδιά να πάρουν μέρος στην ιστορία και να βιώσουν το μήνυμα της παράστασης. 

Πώς συνεισφέρουν στο τελικό αποτέλεσμα της παράστασης οι χορογραφίες, τα ακροβατικά αλλά και τα τραγούδια;
Η παράσταση είναι στολισμένη από τις υπέροχες μουσικές του Ευριπίδη Ζεμενίδη γνωστές ήδη στα παιδιά, καθώς κυκλοφορούν ήδη με τις φωνές αγαπημένων τραγουδιστών. Οι εμπνευσμένοι στίχοι του Γιώργου Μυζάλη, μέσα από την απλότητα τους (πράγμα καθόλου απλό!) μεταφέρουν τα μηνύματα και συμπληρώνουν καθοριστικά την ιστορία. Και όλα κινούνται μέσα από τις ευρηματικές χορογραφίες του Αλέξανδρου Κεηβάναη και τα εντυπωσιακά ακροβατικά του Γιάννη Σμέρου. Είμαστε τυχεροί που η δουλειά βγήκε από αυτή τη δημιουργική συντροφιά εντός και εκτός σκηνής. Και δεν θέλω να παραλείψω τον Νίκο Ζιάζιαρη, την Άννα Μάγκου, την Εμίλια Παπαπέτρου και τον Ιωάννη Κοντέλλη που με το κέφι και το αστείρευτο ταλέντο τους ζωντανεύουν τους χαρακτήρες μας επί σκηνής. 

Πιστεύετε ότι το παιδικό θέατρο έχει ως αποστολή και το να μεταδίδει σημαντικά κοινωνικά μηνύματα στους πολίτες του αύριο; Επ’ ευκαιρία αυτού, μιλήστε μας και για την οικολογική διάσταση του έργου.
Να σας είμαι ειλικρινής, όχι απαραίτητα. Με αυτό θέλω να πω ότι ο σκοπός του θεάτρου δεν είναι πρωτίστως να "διδάξει" αλλά να ταξιδέψει τους μικρούς μας θεατές. Όμως, με κλειδιά τη μαγεία της φαντασίας, το χιούμορ και τη διάδραση, ανοίγει αβίαστα ο διάλογος για ό,τι θέμα θέλει κανείς να συζητήσει. Έτσι λοιπόν κι εμείς ξεκινάμε τη συζήτηση για το περιβάλλον, την κλιματική αλλαγή και το πώς θα μπορούσαμε κι εμείς να κάνουμε κάτι για τα οικολογικά προβλήματα. 

Το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά πρέπει να είναι πλούσιο και αυθεντικό. Δεν χωράει ψευτιές και εκπτώσεις.

Τι σημαίνει για εσάς "παιδικό θέατρο";
Το παιδικό θέατρο είναι το καλό θέατρο. Οι μικροί θεατές έχουν αστείρευτη φαντασία αλλά και ατελείωτη κριτική. Είναι γεμάτοι ιδέες, γεμάτοι ενέργεια και είναι πάντα έτοιμοι να γελάσουν και να συμμετέχουν. Και αυτό εμείς το θέλουμε και το προκαλούμε με κάθε ευκαιρία στην παράστασή μας, η οποία αγκαλιάστηκε από το μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά να μπουν σε ένα χώρο τέχνης. Επίσης, το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά πρέπει να είναι πλούσιο και αυθεντικό. Δεν χωράει ψευτιές και εκπτώσεις.