Διαβάστε Επίσης
Τα περισσότερα μουσικά φεστιβάλ της πόλης μάς έχουν ήδη αποχαιρετήσει, όμως υπάρχουν ακόμα μερικά συναυλιακά ραντεβού που μας κρατούν συντροφιά μέχρι το τέλος του Ιουλίου. Ένα από αυτά είναι το πολλά υποσχόμενο live της Τάμτα το Σάββατο 26 Ιουλίου, στο Πάρκο Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ). Η ανατρεπτική ποπ τραγουδίστρια ανεβαίνει στη σκηνή μαζί με guests-έκπληξη, στο πλαίσιο της σειράς συναυλιών Parklife, και συνδυάζει σύγχρονη μόδα, ποπ κουλτούρα και performance art σε ένα μοναδικό σόου.
Και ενώ η Αθήνα αδειάζει, όσοι είμαστε ακόμα στην πόλη προσπαθούμε να επιβιώσουμε τον καύσωνα περνώντας τα βράδια μας στα θερινά σινεμά. Την Τρίτη 29 Ιουλίου (9.30 μ.μ.) το 15ο Athens Open Air Film Festival παρουσιάζει ένα αριστούργημα του Πιερ Πάολο Παζολίνι στο Πάρκο Ελευθερίας: το "Μάμα Ρόμα" επιλέχτηκε από τη ριζοσπαστική καλλιτέχνιδα Marlene Dumas, στο πλαίσιο της έκθεσής της "Cycladic Blues" στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Η ταινία του Παζολίνι υπήρξε μεγάλη έμπνευση για την Dumas, καθώς συνδέεται στενά με τον τρόπο που προσεγγίζει καλλιτεχνικά την ανθρώπινη μορφή, τη συναισθηματική ένταση και την ανθρώπινη κατάσταση.
Μιλώντας για εκθέσεις, αν ο δρόμος σας βγάλει στο Κολωνάκι, περάστε από την γκαλερί Roma, που αυτή την περίοδο παρουσιάζει την έκθεση "Midnight Studio", σε επιμέλειας της Άλιας Τσαγκάρη. Η έκθεση αναδεικνύει τη νέα γενιά καλλιτεχνών – όχι όμως με τον τρόπο που φαντάζεστε. Στην ελληνική θεσμική πραγματικότητα, η έννοια του "νέου καλλιτέχνη" αποδίδεται συχνά σε άτομα που βρίσκονται στη μέση της καλλιτεχνικής τους πορείας. Το αποτέλεσμα; Οι πραγματικά νεότεροι καλλιτέχνες να παραμένουν στην αφάνεια, μην έχοντας την ευκαιρία να προβάλουν τη δουλειά τους σε χώρους τέχνης. Ως ένδειξη διαμαρτυρίας απέναντι σε αυτή την παραδοξότητα, η Roma εστιάζει το βλέμμα μας στη μετά την κρίση γενιά: δημιουργοί που συνδέονται άρρηκτα με τη νύχτα όχι μόνο ως θεματικό πεδίο, αλλά και ως υπαρξιακή, πολιτισμική και βιωμένη εμπειρία. Μέσα από διαφορετικά βιώματα και πρακτικές, οι συμμετέχοντες φτιάχνουν έργα που αντιμετωπίζουν τον νυχτερινό αστικό χώρο όχι ως παθητικό φόντο, αλλά ως ενεργό οργανισμό. Όσοι δεν προλάβετε να δείτε το αφιέρωμα πριν τις 5 Αυγούστου, που κλείνει η γκαλερί, μην ανησυχείτε. Η έκθεση θα ανοίξει ξανά για το κοινό στα τέλη του καλοκαιριού και θα είναι διαθέσιμη ως τον Σεπτέμβριο.
Διαβάστε Επίσης
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Marlene Dumas: Cycladic Blues
Η πρώτη ατομική έκθεση της Marlene Dumas σε μουσείο στην Ελλάδα παρουσιάζει περισσότερα από τριάντα ζωγραφικά έργα και έργα σε χαρτί, σε διάλογο με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του μουσείου, στο Μέγαρο Σταθάτου. Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δουν δημιουργίες από την τελευταία εικοσαετία πρακτικής της Dumas καθώς και πρόσφατα ολοκληρωμένα έργα της, συνθέτοντας έτσι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των αλλόκοτα όμορφων και προκλητικών αναπαραστάσεων του ανθρώπινου σώματος που δημιουργεί η κορυφαία Νοτιοαφρικανή καλλιτέχνιδα. Ανταποκρινόμενη στην ιστορία της παραστατικότητας στην τέχνη όπως τη βίωσε μέσα στις αρχαιολογικές συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, η Dumas έχει επιλέξει προσωπικά τα έργα της που θα συμπεριληφθούν στην έκθεση, ενώ επιπλέον, σε μια σπάνια περίσταση, επέλεξε και τα αρχαιολογικά αντικείμενα που πρόκειται να παρουσιαστούν μαζί.
Midnight Studio
Η έκθεση χαρτογραφεί τη νέα γενιά καλλιτεχνών, εστιάζοντας αποκλειστικά σε δημιουργούς κάτω των τριάντα ετών. Η ηλικιακή αυτή επιλογή δεν είναι τυχαία, αλλά απορρέει από μία συνειδητά κριτική τοποθέτηση: στην ελληνική θεσμική πραγματικότητα, η έννοια του «νέου καλλιτέχνη» αποδίδεται συχνά σε άτομα που βρίσκονται στη μέση της καλλιτεχνικής τους πορείας (mid-career artists), με αποτέλεσμα την αορατοποίηση μιας ολόκληρης γενιάς νεότερων δημιουργών. Στον αντίποδα αυτής της παραδοξότητας, προτείνοντας την ανάδειξη της μετά-κρίσης γενιάς: καλλιτεχνών που συνδέονται άρρηκτα με τη νύχτα όχι μόνο ως θεματικό πεδίο, αλλά και ως υπαρξιακή, πολιτισμική και βιωμένη εμπειρία. Οι συμμετέχοντες συγκροτούν μια άτυπη νυχτερινή σχολή βιωμάτων και πρακτικών που αντιμετωπίζει τον νυχτερινό αστικό χώρο όχι ως παθητικό φόντο, αλλά ως ενεργό οργανισμό. Η νύχτα στην Αθήνα αναδύεται μέσα από τα έργα τους ως πεδίο αισθητηριακής υπερδιέγερσης, ετερότητας και διάχυτης επιθυμίας.
