Οι Xylouris White σε μια διαρκή πορεία αναζήτησης

Στη μέχρι τώρα συναρπαστική τους μουσική πορεία ο λαουτιέρης Γιώργης Ξυλούρης και ο ντράμερ Jim White δημιουργούν ηχητικούς κόσμους που είναι κομμάτια ενός ευρύτερου μουσικού γαλαξία που κι αυτός, με τη σειρά του, οφείλει να οδηγεί σε ένα σύμπαν – ασχημάτιστο ακόμα, για τα αυτιά μας και τον πραγματικό χρόνο που έχουμε διανύσει. Κι εμείς και οι μουσικοί.

Με την δισκογραφική τριλογία που έχουν κυκλοφορήσει («Goats», «Black Peak», «Mother», από το 2014 ως το 2018) οι Xylouris White έχουν δώσει σχήμα, σάρκα και οστά σ’ αυτούς τους κόσμους, έχουν προσδιορίσει την κληρονομιά τους – όπως και τη φύση και τη θέση τους – και έχουν αποδείξει στην πράξη την ενότητα της τέχνης τους και την παγκόσμια φύση της. Κάτι που πάντα «θωρεί η καρδιά του ανθρώπου»…

Ο καινούριος τους δίσκος, «The Sisypheans», κυκλοφορεί στις 8 Νοεμβρίου – και είναι το ντεμπούτο τους στην ετικέτα Drag City. Ήρθε δηλαδή πολύ γρήγορα μετά το «Mother». Θα έλεγα, μάλλον, πως ήταν έτοιμος εδώ και πολύ καιρό – στα μυαλά και στις κουβέντες των δυο φίλων, συμπαικτών και συνοδοιπόρων. Πανταχού παρών στην κοινή μουσική που ζουν – και δημιουργούν παίζοντας – ο Jim και ο Γιώργης στον Κόσμο.

Είναι η ίδια η φύση και η ουσία της τέχνης τους. Μια διαρκής «σισύφεια» προσπάθεια αυτογνωσίας και επικοινωνιακού μοιράσματος με τους ανθρώπους – αρχέγονη δύναμη (και ανάγκη), φυσική όσο και η ανάσα ή οι χτύποι της καρδιάς, διαδικασία που δίνει πολλαπλά αισθήματα και συναισθήματα, χαρά, πόνο, θλίψη κ.ο.κ. Διαδικασία ομοειδής και (ενδο)παράλληλη της ζωής.

Ο «μύθος» - αλλά και η «πραγματικότητα» - του Σισύφου απασχόλησε τον Ξυλούρη και τον White μουσικά όσο (τουλάχιστον) απασχόλησε και τον Καμύ φιλοσοφικά. Και αποτυπώθηκε σε έναν καινούριο δίσκο με οκτώ κομμάτια (και τραγούδια) βγαλμένα μέσα από την κρητική μουσική παράδοση με τη δημιουργική διαδικασία που ταιριάζει σε σύγχρονους καλλιτέχνες και με γερό πάτημα στην ποίηση – την παραδοσιακά λαϊκή ή αυτή που διαμορφώνουν σήμερα εξαιρετικοί Κρητικοί τεχνίτες του λόγου όπως ο Μήτσος Σταυρακάκης και ο Δημήτρης «Χαΐνης» Αποστολάκης. [Πίστευα πάντα και πιστεύω πως το ριζωμένο γερά σ' έναν τόπο αποκτά σχεδόν αυτόματα διεθνικές διαστάσεις].

Οι Xylouris White έφτιαξαν έναν δίσκο ισάξιο σαν συνέχεια των προηγούμενων, έναν δίσκο που κάθε φορά που τον ακούς, πάντα από κάπου αλλού σε πάει εκεί που θες, κάποιον άλλο δρόμο σου ανοίγει. Με δυο μουσικούς που, σαν «Σίσυφοι», δίνουν κάθε φορά και ιδιαίτερο νόημα στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της εργασίας τους. Ή, όπως λέει ο σχεδόν αιωνόβιος Γάλλος εικαστικός Pierre Soulages στο εξώφυλλο του δίσκου, «Είναι αυτό που κάνω που με μαθαίνει αυτό που ψάχνω».

[Ο δίσκος «The Sisypheans» κυκλοφορεί 8 Νοεμβρίου. Ο Ψαραντώνης παίζει λύρα σ’ ένα κομμάτι. Συμμετέχουν και άλλοι. Την Πέμπτη, 7 Νοεμβρίου, οι Xylouris White εμφανίζονται στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός]