To Σάββατο, 3 Αυγούστου, στον πασίγνωστο μουσικό λόφο της Σάνης, στο Sani Resort της Χαλκιδικής, ζήσαμε μια δυνατή εμπειρία με καυτό ντίξιλαντ και σουίνγκ από την Gunhild Carling και την ορχήστρα της.
Το Sani Festival είναι ένα μια από τις πιο σημαντικές συναυλιακές καλοκαιρινές παραγωγές και, όσο το ξέρουμε και το παρακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια που υπάρχει, έχει βάλει μια ισχυρή και ανεξίτηλη σφραγίδα στα πολιτιστικά μας δρώμενα. Σε ότι αφορά δε τη τζαζ, κυριολεκτικά έχει γράψει ιστορία. [Χωρίς να κάνω τον κόπο να σκαλίσω τα κιτάπια και τα αρχεία μου – αν και πρέπει να το κάνω κάποια στιγμή – μου έρχονται στο νου μαγικές στιγμές με μορφές μυθικές όπως η Betty Carter, η Abbey Lincoln, ο Lee Konitz, ο Steve Swallow και πολλοί άλλοι που έχουν τη θέση τους στην ιστορία της σύγχρονης τζαζ].
Φέτος είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε – και να βιώσουμε – κάτι διαφορετικό. Την Σουηδέζα μουσικό και τραγουδίστρια Gunhild Carling και την ορχήστρα της – δηλαδή, την οικογενειακή ορχήστρα της, που απλώνεται σε τρεις γενιές, από τη μητέρα της ως τον μικρό γιό της. Όλοι είναι εκεί, στη σκηνή, ο σύζυγος, ο αδελφός, τα παιδιά της, η ανηψιά της. Και παίζουν μουσική – καλή, ζωντανή και καυτή! Πάνε πίσω, στο σουίνγκ και στο ντίξιλαντ, στις ρίζες της τζαζ.
Παίζουν και τραγουδούν τη μεγάλη αλήθεια που διατύπωσε ο Duke Ellington: «It don’t mean a thing (if it ain’t got that swing)» και συνεχίζουν με blue ‘n’ boogie α λα Count Basie – έτσι όπως γινόταν στα ‘30’s στο Κάνσας Σίτι. Σειρά έχουν μετά οι μπαλάντες όπως το «La vie en rose», με το στυλ που συνήθιζε να το ερμηνεύει ο μεγάλος Louis Armstrong. Και στη συνέχεια, πολύ σοβαρά, ο μικρός της οικογένειας τραγουδάει μια από τις πιο γνωστές στιγμές του Frank Sinatra, το «My Way». Και η βραδιά κορυφώνεται καθώς στο «Caravan» των Duke Ellington και Juan Tizol μπαίνει ένα εκπληκτικό ντραμ σόλο και (επίσης) ντραμ σόου, που συνεχίζεται με τις πολλαπλές τρομπέτες της σπουδαίας bandleader Gunhild Carling αλλά και με εξαιρετικά μουσικά ακροβατικά!
Μια παράσταση που, κυριολεκτικά, μας εκτόξευσε από τη Σάνη στη Νέα Ορλεάνη – με το «When the Saints go marchin’ in» και άλλα καυτά κομμάτια, με μια μουσική οικογένεια που ξέρει πραγματικά να παίζει. Γιατί η μουσική μπορεί να είναι και ένα παιχνίδι!
