Η Παυλίνα Βουλγαράκη, ο Θοδωρής Βουτσικάκης, η Βιολέτα Ίκαρη, η Πέννυ Μπαλτατζή, ο Σταύρος Νιφοράτος, ο Πάνος Παπαϊωάννου, ο Γιώργος Περρής και το γυναικείο φωνητικό σύνολο Stringless αποτελούν το ερμηνευτικό cast αυτής της γιορτινής συναυλίας που θα γίνει το Σάββατο 20 Ιουλίου στον πολυχώρο των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα και που έρχεται να αποδώσει μέσα από το δικό του «αεράκι» στιγμές που εδώ και 40 σχεδόν χρόνια όχι μόνο γράφουν ιστορία, αλλά ανανεώνουν διαρκώς το τατουάζ στην καρδιά μας, δίνοντας με ακρίβεια το τραγουδοποιητικό ύφος και ήθος της Λίνας Νικολακοπούλου.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, όμως, εξακολουθεί να είναι έρωτας – όπως λέει η Λίνα με τη φωνή της Χαρούλας Αλεξίου: «...δίπλα στα ζευγάρια, τα 18άρια / τι μυστήριο! Ίδια ειν’ η χαρά, όπως μια φορά…». Ένα βαρύ πια songbook, με αναρίθμητες επιτυχίες και πολλά άλλα που δεν έχουν γίνει σουξέ αλλά παραμένουν ουσιώδη, μας δίνουν ένα λόγο άφθαρτο από το χρόνο και την όποια συνήθειά του, που παραμένει προκλητικά μοντέρνος, εκφράζοντας όλα τα βαθιά μας αισθήματα, τον έρωτα και την ιδιόμορφη σχέση μας με την πολύπτυχη ζωή με τρόπο μοναδικό –και εντελώς χαρακτηριστικό– για τη Λίνα Νικολακοπούλου.
Η Λίνα Νικολακοπούλου ανήκει σε μια καλλιτεχνική γενιά που από τη φύση της είναι πολύμορφη και πολυσήμαντη. Είναι υποσύνολο της γενιάς της «μεταπολίτευσης» που, από τα τέλη των ’70s και τις αρχές των ’80s, χαράζει τους δικούς της –ευκρινέστατους– δρόμους. Η Λίνα, μέσα από μια δημιουργική παρέα «της Παντείου», συναντά τον Σταμάτη Κραουνάκη και οι δυο τους, ανάμεσα σε όλη την μουσική πολυπραγμοσύνη της περιόδου (από το νεολαϊκό ως το σύγχρονο ροκ και από την τζαζ ως το δικό μας new wave), φτιάχνουν το δικό τους «πράγμα»: ένα τραγούδι σύγχρονο και ιδιωματικά ισχυρό, με τη δική του ταυτότητα, που μπορεί να εκφράζει σύγχρονες αναζητήσεις και ανάγκες και, παράλληλα, να έχει μία ευρεία «λαϊκή» ανταπόκριση.
Ο ποιητικός λόγος, η στιχουργική της Λίνας Νικολακοπούλου είναι εύστροφη –σχεδόν ιδιοφυής–, ισχυρή και συναισθηματικά ευκρινής και επείγουσα, κοινωνικά προκλητική μερικές φορές, σαφώς μοντέρνα και εκφράζουσα την εποχή της, παρότι δείχνει βαθύ σεβασμό στη λαϊκή μας παράδοση. (Κάποια τραγούδια της θα μπορούσαν να ταιριάξουν και στον Στέλιο Καζαντζίδη!) Γενικά, η Λίνα Νικολακοπούλου έχει τόσο ισχυρή παρουσία στα ’80s που, αναμφίβολα, δημιουργεί τη δική της «σχολή» στο χώρο της στιχουργικής τέχνης. Σ’ αυτήν την «εικόνα», με το ανάλογο καλλιτεχνικό output, εκτός του Κραουνάκη, συντείνουν και άλλοι μουσικοί όπως ο Χατζηνάσιος, ο Σπανός, ο Μικρούτσικος, αλλά και τραγουδίστριες/συνθέτριες όπως η Γαλάνη και η Αλεξίου. Πράγμα που, φυσικά, συνεχίζεται και στα ’90s και φτάνει με αμείωτη ένταση στις μέρες μας.
Ένας αναλυτικός κατάλογος με τα τραγούδια της Λίνας Νικολακοπούλου που καταγράφουν το ειδικό της βάρος στη σύγχρονη πολιτισμική μας παράδοση θα ήταν, αναπόφευκτα, μακροσκελής – μια καλή δισκογραφική σύνοψη της τραγουδοποιητικής της τέχνης αποτελεί το άλμπουμ των 6 CD «Χρόνια πολλά, τραγούδι μου», που κυκλοφόρησε το 2010 από τη Universal.
Ο ποιητικός λόγος, η στιχουργική της Λίνας Νικολακοπούλου είναι εύστροφη –σχεδόν ιδιοφυής–, ισχυρή και συναισθηματικά ευκρινής και επείγουσα, κοινωνικά προκλητική μερικές φορές, σαφώς μοντέρνα και εκφράζουσα την εποχή της, παρότι δείχνει βαθύ σεβασμό στη λαϊκή μας παράδοση.
Πάντα, όμως, η εμπλοκή της Λίνας με διάφορα μουσικά projects, αλλά και με την τρέχουσα δισκογραφική παραγωγή («Στην ομίχλη των καιρών» με τον Θάνο Μικρούτσικο, «Έρωτας αγκάθι» με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, «Να ’ρχεται η άνοιξη» με τον Χρήστο Νικολόπουλο και πιο πρόσφατα η «Γαλάζια λίμνη» του Μάριου Φραγκούλη αλλά και το άλμπουμ που ετοιμάζει με τον Θοδωρή Βουτσικάκη σε μουσικές του Νικόλα Πιοβάνι) φροντίζει να έχει ένα ισχυρό καλλιτεχνικό στίγμα και ταυτότητα.
Έτσι, έρχεται η στιγμή που σελίδες από το ζηλευτό songbook της Λίνας Νικολακοπούλου, ύστερα από σχεδόν 40 χρόνια ταξιδιού, περνούν στα χείλη μιας νεότερης γενιάς καλλιτεχνών – αφού πρώτα έχουν περάσει από τις καρδιές όλων μας.
Τρεις κομβικοί μετά-Κραουνακικοί δίσκοι
«Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια»
Στη δεύτερη συνεργασία του με τη Χαρούλα Αλεξίου, ο Θάνος Μικρούτσικος βασίζεται (σχεδόν) αποκλειστικά στη Λίνα και μας απογειώνουν μαζί σε «Μια πίστα από φώσφορο».
«Μένω εκτός»
Στον αριστουργηματικό –και άφθαρτο– δίσκο της Ελευθερίας Αρβανιτάκη τη μερίδα του λέοντος έχουν τα διαχρονικά σουξέ της καρδιάς που υπογράφει η Λίνα. Καθρεφτίζοντας για πάντα το νου.
«Παραδέχτηκα»
Με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη μετασχηματίζουν τις συγκινήσεις που έδωσε η μουσική του Γκόραν Μπρέγκοβιτς και ο «Καιρός των τσιγγάνων» σε δική μας υπόθεση. Προσωπική αλλά και πανανθρώπινη.
