«Δύση και Ανατολή»: το καινούριο μίνι άλμπουμ των Kulamacus σουινγκάρει και ροκάρει πέρα από τα συνήθη στάνταρντς.
Ένα EP ή mini LP (δεν έχει σημασία αφού πρόκειται για ψηφιακό format) με διασκευές είναι μάλλον μια λογική και αναμενόμενη κίνηση από τους Kulamacus. Με τα δυο προηγούμενα άλμπουμ του, το γκρουπ μας έχει δείξει ήδη την στέρεη σουινγκάτη βάση του και τη λατρεία του για τις ρυθμικές μετατροπίες. Μας έχει δείξει, επίσης, ότι διαθέτει μουσική ταυτότητα. Στην καινούρια αυτή δουλειά του, που έχει τον εύγλωττο τίτλο «Δύση & Ανατολή», το γκρουπ επιλέγει κάποια κομμάτια που σαφώς ανήκουν στην κατηγορία των ελληνικών «τζαζ στάνταρντς» όπως είναι «Αυτό το μάμπο το μπραζιλέιρο» και «Η Σκλάβα» - αμφότερα του Γιώργου Μουζάκη – αλλά και άλλα, όπως το «Flamenco (να ζήσω ή να πεθάνω)» του Νίκου Αντύπα. Αν και το τραγούδι έχει σφραγιστεί από την ερμηνεία της Χαρούλας Αλεξίου, τα παιδιά δεν φοβούνται να αναμετρηθούν με αυτήν και να δώσουν, τελικά, κάτι δικό τους. Το ίδιο ισχύει για «Το πες» του Χρήστου Νικολόπουλου – που δεν στέκεται στο «νταλαρίζειν» της ερμηνείας του πράγματος και παίρνει τον δικό του δρόμο. Αυτό όμως που κυριολεκτικά εκτοξεύεται – και γίνεται ένα πανέμορφο original, με την ταυτότητα και ιδιαίτερότητα των Kulamacus – είναι το «Λόγια κλειδωμένα». Πρόκειται για μια πλήρη μεταμόρφωση – και εξαιρετική διασκευή – του παραδοσιακού τραγουδιού που ξέρουμε από την ερμηνεία του Βασίλη Παϊτέρη – και που, για μένα, είναι το high spot ενός μικρού ανοιξιάτικου μουσικού μπουκέτου.
