Αν και ο ίδιος δεν (θα) δεχόταν με τίποτα τον ρόλο του τραγουδοποιού/τραγουδιστή, είναι τα τραγούδια και οι μουσικές του που μας δίνουν μέχρι σήμερα τα πιο άμεσα δείγματα της καλλιτεχνικής προσωπικότητας του Νικόλα Άσιμου, μιας πολυσύνθετης φυσιογνωμίας που έχει καταγραφεί στην ιστορία του νεότερου πολιτισμού μας, και της ποπ κουλτούρας ειδικότερα. Ανήσυχος και δημιουργικός, επί της ουσίας αναρχικός κι ευαίσθητος μέχρι τα άκρα (έδωσε τέλος στη ζωή του με απαγχονισμό το 1988), ξεπερνούσε πάντα την εικόνα του «γραφικού» –που εύκολα του κόλλησε μια αρκετά εχθρική κοινωνία– με το βάθος και την ποιότητα της τέχνης του. Και της αθωότητάς της...
«Μπορεί να είναι λάθος, αλλά μερικές φορές παρομοιάζω τον Άσιμο με τον Θεόφιλο σε ό,τι αφορά την αθωότητα που χαρακτηρίζει το έργο τους», λέει ο εικαστικός Φώτης Καραγεωργίου, ο οποίος διοργανώνει την έκθεση «Ελάτε μαζί μας μια βόλτα» στο «Ρομάντσο»(3-15/5). Στην ουσία πρόκειται για μια πολυεκδήλωση η οποία, με αφορμή την (καλλιτεχνική και κοινωνικοπολιτική) περσόνα του Νικόλα Άσιμου, μετατρέπεται σε καλλιτεχνικό event μακράς διάρκειας, που επεκτείνεται στη σύγχρονη τέχνη και ζωή.
«Ακριβώς αυτό είναι», συνεχίζει ο Καραγεωργίου. «Ξεκαθαρίζω από την αρχή πως δεν κάνω αφιέρωμα, έχουν γίνει πάρα πολλά για τον Άσιμο. Ούτε κάνω μνημόσυνο, δεν χρειάζεται. Έχω το αρχείο του, που είναι ανέκδοτο και βγαίνει για πρώτη φορά στο φως. Αυτό το δένω με μια έκθεση συναδέλφων εικαστικών καλλιτεχνών, οι οποίοι επιχειρούν ένα διάλογο με το αρχείο, που μετουσιώνεται σε έργο για τη σημερινή κοινωνία και τον σημερινό άνθρωπο. Ως τίτλο βάζω το “Ελάτε μαζί μας μια βόλτα” από το πλακάτ που κουβαλούσε ντυμένος με αρχαιοελληνική αμφίεση –ή σαν Χριστός– και με την προτροπή “Θα σας ανοίξουμε τα μάτια”»!
Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε πώς έρχεται το αρχείο του Νικόλα Άσιμου στο φως. Ο Φώτης Καραγεωργίου μας λέει: «Ανακάλυψα τον Άσιμο κάνοντας ροκ ραδιοφωνικές εκπομπές και διαβάζοντας το βιβλίο του “Αναζητώντας Κροκανθρώπους” όταν επανεκδόθηκε. Με επηρέασε πολύ και, καθώς είχα αρχίσει να ζωγραφίζω σοβαρά, τα γραπτά του μου γεννούσαν ιδέες. Οι πολιτικοκοινωνικές του θέσεις με έσπρωχναν να κάνω κάτι, αλλά προφανώς δεν ήμουν έτοιμος! Όταν μπήκα στη Σχολή Καλών Τεχνών το πράγμα έδεσε πιο έντονα και τα τελευταία χρόνια, μέσα στην κρίση, η όλη ατμόσφαιρα μύριζε “Άσιμο” κι έτσι ξανάπιασα το όλο θέμα. Βρήκα τον αδερφό του στην Κοζάνη και συνεργαστήκαμε σε μια έκθεση το 2015: λεγόταν “Γιουσουρούμ” και ήταν ένα παζάρι ψυχής, ένα νταραβέρι ιδεών και τέχνης. Στη συνέχεια ο αδερφός του μου παρουσίασε το ανέκδοτο αρχείο του. Εξεπλάγην από το γεγονός ότι ο Άσιμος κρατούσε αρχείο: αποκόμματα εφημερίδων, τα συμβόλαια από τα σπίτια του, αποδείξεις από τον μπακάλη, την ΕΥΔΑΠ κ.λπ. Του ζήτησα να μου το εμπιστευτεί για να κάνω κάτι με αυτό, το είχα τρία χρόνια στο σπίτι μου και πέρυσι το ξανάπιασα. Έχω έρθει σε επαφή με ανθρώπους που τον ήξεραν ή έχουν ερευνήσει τη ζωή του –όπως ο Γιώργος Αλλαμανής, ο οποίος έχει γράψει ένα εξαιρετικό βιβλίο– και το αρχείο αυτό έρχεται να αποδείξει κάποια πράγματα».
Το έργο του ο Νικόλας Άσιμος το διακινούσε κυρίως ο ίδιος, με «παράνομες» κασέτες στα Εξάρχεια, στο Πολυτεχνείο, στα Προπύλαια και αλλού. Ανάμεσα στις δικές του κασέτες είχε και δυσεύρετα κομμάτια του Frank Zappa και του Demetrio Stratos! Ο Καραγεωργίου, αν και δεν το έζησε αυτό, δεν δείχνει να εκπλήσσεται. «Ένα θέμα που τίθεται είναι αν γνώριζε ο Άσιμος ποιοι ήταν ο Demetrio Stratos και ο Zappa ή απλώς είχαν φτάσει στα αφτιά του, από τους φίλους και τις παρέες του. Έβαζε τη μάσκα κι έβγαινε έξω, φορούσε δύο γραβάτες και μιλούσε με κόσμο ενώ ήταν ξαπλωμένος στο στρώμα. Αυτά είναι πράξη περφόρμανς. Γνωρίζει όμως ο Άσιμος τι είναι αυτό που κάνει; Ότι είναι μια ντανταϊστική/fluxus κίνηση; Κάνει κάτι συνειδητά και το ζει, δεν είμαι σίγουρος όμως αν ξέρει το dada και το fluxus».
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στο «Ρομάντσο», που έχει συναυλιακό stage, εκθεσιακό χώρο και δίπλα το αρχείο. Ο Φώτης Καραγεωργίου λέει: «Η λογική μας είναι: ελάτε μια βόλτα να τα δείτε όλα αυτά και να διασκεδάσουμε με πολλές και καλές μουσικές, με τους Mode Plagal, τον Μανώλη Κουτσονάνο από την Κοζάνη, που παίζει δημοτικά με τζαζ ρυθμό, την Αγγελική Τουμπανάκη, τον Δημήτρη Πουλικάκο (που έχει και μια εικαστική εγκατάσταση), τον Δημήτρη Πολύτιμο και guests τους Φοίβο Δεληβοριά, Γιάννη Χαρούλη, Δημήτρη –Χαΐνη– Αποστολάκη κ.ά. Οι συναυλίες γίνονται στην αρχή (3-4/5) και στο κλείσιμο (15/5) της εκδήλωσης».
