Το έργο «Οι στοιχειωμένοι» είναι ανάθεση του Μεγάρου Μουσικής (28/2 &1/3) στον Δημήτρη Μαραμή, έναν συνθέτη που εδώ και χρόνια δίνει καλλιτεχνικά δείγματα υψηλής ποιότητας, τόσο στο χώρο του έντεχνου/ποιητικού τραγουδιού όσο και σε μουσικές εκτενούς φόρμας όπως το σύγχρονο, καθαρά ελληνικό μουσικό θέατρο. Έτσι αμέσως μετά τον «Ερωτόκριτο» του Βιτσέντζου Κορνάρου, που έδωσε σε μια μεγάλη ποιητική αφήγηση μπλουζ και τζαζ μουσικές διαστάσεις, ο Δημήτρης Μαραμής καταπιάνεται με τους «Στοιχειωμένους» με τη μάλλον αντίθετη πορεία. Πρόκειται για δύο παραδοσιακά μικρά ποιήματα/τραγούδια (τα αριστουργηματικά «Το γιοφύρι της Άρτας» και «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού»), που δένουν με το «Στοιχειό της Χάρμαινας», γραμμένο από τον Σωτήρη Τριβιζά σαν παραλογή.
Έτσι έχουμε μια τριλογία που γεφυρώνει την παράδοση με το σήμερα, πράγμα που ουσιαστικά υπογραμμίζει και αναδεικνύει τον «κλασικισμό» αυτής της παράδοσης. Το έργο που απαρτίζει αυτή η τριλογία έχει ως κοινή θεματική τα «στοιχειά», τους ανθρώπινους χαρακτήρες που δεν δέχονται το θάνατο, ούτε συμβιβάζονται με την «πραγματικότητά» του. Οι εκδοχές είναι διαφορετικές: το «Στοιχειό της Χάρμαινας» είναι μια ερωτική ιστορία στην οποία το Λενιώ πεθαίνει και ο αγαπημένος της αυτοκτονεί –χωρίς να πηγαίνει στον άλλον κόσμο–, το «Γιοφύρι» είναι η γνωστή ανθρωποθυσία –στην οποία χτίζουν τη γυναίκα του πρωτομάστορα–, ενώ ο «Νεκρός αδελφός» βασίζεται στο διεθνή παραδοσιακό μύθο του βρικόλακα.
Ο Δημήτρης Μαραμής ξεκαθαρίζει τις μουσικές του κατευθύνσεις στους «Στοιχειωμένους». Λέει χαρακτηριστικά: «Δεν με ενδιαφέρει η παράδοση ως μουσική παράδοση και ούτε θα ακούσετε ποτέ από εμένα παραδοσιακή μουσική. Αυτό που με ενδιαφέρει σε αυτά τα τραγούδια είναι η μεγάλη λογοτεχνική/ποιητική αξία, η συγκινησιακή δύναμη και η έντονη θεατρικότητά τους. Άκουσα πολλή παραδοσιακή μουσική της Ανατολικής Ευρώπης, της Μεσογείου και των Βαλκανίων και “ζύμωσα” τη μουσική μου σε ένα προσωπικό ιδίωμα. Είναι έντονα χορευτική μουσική, διότι σε αυτά τα παραδοσιακά τραγούδια δεν υπάρχει θλίψη».
Μάλιστα, ο σκηνοθέτης της παράστασης Θάνος Παπακωνσταντίνου συμπληρώνει ότι «και οι τρεις αυτές ιστορίες έχουν να κάνουν με αρχετυπικούς μύθους με καταγωγή από την αρχαιότητα. Εμπλέκονται με παλιά τελετουργικά έθιμα που βιώνουμε κι εμείς, όπως είναι οι Απόκριες, που είναι μια γιορτή για τη μετάβαση από το χειμώνα στην άνοιξη, από το θάνατο στην αναγέννηση».
Η ενορχήστρωση είναι κυρίως για χάλκινα και ξύλινα πνευστά. Διότι, όπως λέει ο Μαραμής: «Το παγανιστικό στοιχείο το δίνει καλύτερα η έμφυση μέσα στο όργανο παρά το γλίστρημα του δοξαριού στη χορδή». Ενώ για τις φωνές έχουν επιλεγεί σπουδαίοι τραγουδιστές όπως η βαθιά και γήινη Αργυρώ Καπαρού, ο λυρικός και γλυκός Θοδωρής Βουτσικάκης, η «γέφυρα» ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο Βασιλική Καρακώστα, ο μπάσος crossover Βασίλης Δημακόπουλος, η καθαρή σοπράνο Λητώ Μεσσήνη και οι νέες παρουσίες Ελένη Δημοπούλου, Σταμάτης Πακάκης και Νίκος Ζιάζιαρης.
+ 3 ποιητικά δισκοβιβλία του
«Αισθηματική ηλικία»
Εδώ ο Θοδωρής Βουτσικάκης ερμηνεύει μια πιο ολοκληρωμένη όψη της μουσικοποιητικής άποψης του Μαραμή σε λόγια που έχουν γράψει οι Λαπαθιώτης, Ασλάνογλου, Γκανάς και Τριβιζάς.
«Ταγκό για τρεις»
Η ωραία φωνή της Κορίνας Λεγάκη ερμηνεύει τραγουδοποιήματα του Μαραμή, κυρίως σε ποίηση Μιχάλη Γκανά. Με συμπλήρωμα από Πολυδούρη και Καρυωτάκη.
«Κυριακές μες στο χειμώνα»
Ρομαντικοί ποιητές του Μεσοπολέμου (Καρυωτάκης, Πολυδούρη, Λαπαθιώτης, Άγρας) σε ανθολόγηση του Σωτήρη Τριβιζά κι ερμηνεία του Κωνσταντίνου Κληρονόμου.
Περισσότερες πληροφορίες
«Οι στοιχειωμένοι»
Σύγχρονο ελληνικό μιούζικαλ του Δημήτρη Μαραμή σε τρία μέρη: «Το στοιχειό», «Η χτισμένη» «Ο βουρκόλακας». Η σκηνοθεσία είναι του Θάνου Παπακωνσταντίνου.
