Όσο κι αν έχουμε δει τον Bruno Ganz σε εξαιρετικές ταινίες πριν («Ο Αμερικανός φίλος», «Ανθρωποκυνηγητό σε δύο ηπείρους (The Boys from Brazil)», «Νοσφεράτου» κ.ά.) ήταν σίγουρα στο άνοιγμα της ταινίας «Τα φτερά του έρωτα (Der Himmel uber Berlin – The Wings of Desire)» που όλοι «γευθήκαμε» τόσο έντονα την ένταση και τη μουσικότητα της φωνής του – της απαγγελίας του, δηλαδή.
Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως. Τρία χρόνια πιο πριν, το 1984, ο Ελβετός ηθοποιός είχε ηχογραφήσει έναν ολόκληρο δίσκο στην γερμανική δισκογραφική εταιρία ECM. Λεγόταν «Holderlin» και περιείχε απαγγελίες ποιημάτων του μεγάλου Γερμανού ποιητή Φρίντριχ Χέλντεριν αλλά και κάποια «σπαράγματα» (τι ωραία λέξη!) των Rene Char, Johannes R. Becher και Paul Celan). Με (πολύ) μίνιμουμ μουσική συνοδεία!
Τι ακριβώς με έσπρωξε να αγοράσω – αρχές ’86, ότι είχα απολυθεί από τον στρατό και με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες – έναν τέτοιο δίσκο, με ποιητικό λόγο στα γερμανικά (που δεν καταλάβαινα και δεν καταλαβαίνω γρι!) δεν είναι εντελώς εξακριβωμένο! Ίσως το ότι με αυτό τον δίσκο (και μερικούς άλλους) ο Manfred Eicher της ECM ξεκινούσε το καινούριο του label «ECM New Series» επεκτείνοντας το εκδοτικό του έργο πέρα από τη σύγχρονη τζαζ και αυτοσχεδιαστική μουσική, στη σύγχρονη κλασική, την κλασική και άλλες μουσικές μορφές που ξέφευγαν από το μέχρι εκείνη τη στιγμή ρεπερτόριο της εταιρίας – που είχε ήδη δημιουργήσει τη δική του «σχολή».
Αυτό που ξέρω είναι ότι τον δίσκο «Holderlin» τον άκουσα τόσες φορές ώστε το βινύλιο να έχει πια αρχίσει να παρουσιάζει ενδείξεις φθοράς. Ήταν η φωνή του Bruno Ganz, ο τρόπος που άρθρωνε τις λέξεις, οι ρυθμοί που έφτιαχνε τις φράσεις, οι ηχορυθμικές συνιστώσες και συνισταμένες που «ταξίδευαν» τον ποιητικό λόγο με μέσο τη φωνή του, ΚΑΘΑΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ. Απολαυστική – για έναν μουσικόφιλο – όσο κάθε άλλη μουσική. Ας μην τραγουδούσε – ήταν τραγούδι!
Ο Manfred Eiher αποτύπωσε και ανέδειξε έτσι τις φωνητικές ποιότητες του Ελβετού φίλου του. Στρέφοντας την προσοχή μας σε μιαν άλλη ουσία – χωρίς τους υπότιτλους της οθόνης ή τις επεξηγήσεις κάποιο ενθέτου. [Το ίδιο έκανε ο Eicher και με τον άλλο φίλο του, τον σκηνοθέτη Jean Luc Godard]. Έτσι, κάποιοι από εμάς, είχαμε ήδη προετοιμαστεί όταν η φωνή του Ganz μας υποδέχθηκε στα «Φτερά του έρωτα» του Wenders.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 2000, ο Bruno Ganz είχε άλλο ένα ολόκληρο άλμπουμ στην ECM New Series, το «Wenn Wasser ware» (If there were water), με την «Έρημη χώρα» του T.S. Eliot και ποίηση του Γιώργου Σεφέρη. Ήταν στα γυρίσματα της ταινίας «Μια αιωνιότητα και μια μέρα» που ο Θόδωρος Αγγελόπουλος χάρισε στον Bruno Ganz ένα βιβλίο με ποιήματα του Σεφέρη και αυτό άνοιξε τον δρόμο για μια δεύτερη ποιητική session σε δίσκο. Με μουσικές «συνοδείες/παρεμβολές» των György Kurtág, Giya Kancheli και Νίκου Ξυδάκη.
