Όταν έμαθα πως θα παίξει lead κιθάρα στο «Concerto for Group and Orchestra» του Jon Lord των Deep Purple με την Καμεράτα και τον Πέτρου στο Μέγαρο, αυθόρμητα είπα: «Προφανώς, είναι ανώτερη του Richie Blackmore»… Μια καλή της φίλη μου απάντησε: «αυτό δεν μπορεί να το ισχυριστεί»! Και με το θρασύ ύφος που με διακρίνει ώρες-ώρες, είπα: «Δεν πειράζει! Θα το ισχυριστώ εγώ όταν την ακούσω»!
Και την άκουσα! Όχι στο Μέγαρο αλλά στον καινούριο της δίσκο. Όπου η διαδικασία είναι απλή. Βάζεις τον δίσκο και τον αφήνεις να κυλήσει. Εμένα, από τις πρώτες φράσεις του «A Church for All» η ΜΟΥΣΙΚΗ με έχει κερδίσει. Και αυτό συνεχίζει καθώς τα κομμάτια αλλάζουν – σε ύφος και σε τεχνοτροπία. Όμως το καθένα λέει την ιστορία του. Και αυτό είναι που κάνει το άλμπουμ «A Sky for All», το δεύτερο προσωπικό της Ειρήνης Κετικίδη, να ξεχωρίζει από οποιονδήποτε άλλον βιρτουόζικο κιθαριστικό δίσκο. Και το ερώτημα έρχεται μόνο του: τι σόι κιθαρίστρια είναι η Ειρήνη Κετικίδη;
Λοιπόν, η Ειρήνη είναι μια καθαρή δεξιοτέχνις της (ηλεκτρικής) κιθάρας – μόνο που την ποιότητά της αυτή φροντίζει να την διοχετεύει στην ουσία: στη δόμηση της ιστορίας που αποκαλούμε «σύνθεση», εκεί όπου οι ήχοι και οι ρυθμοί γίνονται εικόνες ή/και αισθήματα και οι λέξεις αποκτούν νοήματα πέρα από του να είναι απλοί τίτλοι – «Brilliance», «Hide & Shake», «Stardust», «Snake Eyes», «She-e Choose Dye» (όπου ένα μπλουζ σε παίρνει και σε σηκώνει), «The Pill». Ο καθένας μας θα μπορούσε να γράψει τις δικές του μικρές ιστορίες ακολουθώντας τα πολυστυλιστικά – αλλά τόσο καίρια – παιξίματα της Ειρήνης στις κιθάρες.
Ακούω το «A Sky for All» εδώ και αρκετό καιρό. Όχι καθημερινά αλλά πολύ τακτικά. Και νοιώθω πως η μουσική που γράφει και παίζει η Ειρήνη Κετικίδη (μαζί με τον Μιχάλη Καπηλίδη ντραμς, τον Κωστή Βήχο μπάσο και τον Μάκη Τσαμκοσογλου πλήκτρα -και τον Μπάμπη Τυρόπουλο slide σε ένα κομμάτι) είναι γεμάτη με ζωή – δηλαδή με αισθήματα. Που ούτε στιγμή δεν σε αφήνουν να πάρεις το «βλέμμα» σου (ακουστικό ή διαισθητικό) από πάνω της. Φαίνεται πως με το «Martial Arts & Magic Tricks» που έβγαλε το 2013, η Ειρήνη έχει απαντήσει στις βασικές υπαρξιακές αγωνίες που, φυσιολογικά, έχει κάθε δεξιοτέχνης μουσικός και τώρα προχωράει αβίαστα και δημιουργικά.
Αν λοιπόν, ντε και καλά, πρέπει να απαντήσει κανείς στο ερώτημα «τι σόι κιθαρίστρια είναι η Ειρήνη Κετικίδη», θα μπορούσε να πει πως πρόκειται για μια δημιουργική και πάνω από στυλ μουσικό που ξέρει πως να κάνει τους χτύπους της καρδιάς της να βρίσκουν εύκολα τον δρόμο μέσα από τους μυικούς δεσμούς που φτάνουν στα ακροδάχτυλά της. Αυτό τουλάχιστον ακούω σε όλο το «A Sky for All». (www.ireneketikidi.com)
