Αυτό το Σάββατο η Αθήνα ροκάρει με Algiers και Monster Magnet

Από την Ατλάντα και το Νιου Τζέρσι έρχονται την ίδια μέρα (Σάββατο 9/2), στο «Temple» και στο «Piraeus 117 Academy» αντιστοίχως, οι Algiers και οι Monster Magnet δείχνοντάς μας δυο αντιθετικές όψεις του ροκ: μία που επικεντρώνεται στις κοινωνικοπολιτικές διαστάσεις του και μια που ηδονίζεται με το να αναπαραγάγει εσαεί τις σταθερές του αισθητικές αξίες.

Algiers: κιθαριστική απάντηση στο μίσος

Ο πυρήνας του γκρουπ είναι τρεις τύποι από την Ατλάντα, όμως το πώς και το πού ακριβώς γεννήθηκαν οι Algiers δεν είναι σαφώς προσδιορισμένο. Το όνομά τους το πήραν από τον τίτλο της ταινίας «The Battle of Algiers» του Τζίλο Ποντεκόρβο, που αφηγείται τον αλγερινό ένοπλο αγώνα για ανεξαρτησία ενάντια στους Γάλλους αποικιοκράτες τις δεκαετίες του 1950-60. Αυτή η επιλογή προσδιορίζει και έναν ιδεολογικοπολιτικό άξονα του γκρουπ, πράγμα που υπογραμμίζεται από τις πολυπολιτισμικές επιδράσεις που διακρίνονται στη μουσική τους. Η post-punk μπλέκει με διαφορετικές μουσικές φόρμες όπως το γκόσπελ, το μπλουζ ή και το southern rock.

Ο κιθαρίστας Lee Tesche και ο μπασίστας Ryan Mahan συναντήθηκαν πριν από δέκα χρόνια με τον τραγουδιστή/κιθαρίστα Franklin James Fisher και έτσι ξεκίνησαν οι Algiers. Πολιτικά προσανατολισμένοι εξ αρχής, έκαναν σαφές πως ήθελαν η μουσική τους να ξεχωρίζει από οτιδήποτε άλλο. Και φάνηκαν να το πετυχαίνουν ήδη με το πρώτο τους single, «Blood / Black Eunuch» το 2012. Σε δύο χρόνια, και ενώ οι Tesche και Mahan είχαν εγκατασταθεί στο Λονδίνο για λόγους σπουδών και ο Fisher ζούσε στη Νέα Υόρκη, ήρθε η ώρα να φτιάξουν το πρώτο τους άλμπουμ, με τον απλό τίτλο «Algiers». Ουσιαστικά επρόκειτο για ένα μουσικό πολυκατευθυντικό αποτύπωμα των κοινωνικοπολιτικών εμπειριών των μελών του γκρουπ που, προερχόμενοι από τον Νότο, είχαν θέσεις απέναντι στο ρατσισμό, στη βία, τον καπιταλισμό κ.ο.κ. που έπρεπε να εκφραστούν και μουσικά, δίνοντας τελικά ένα άλμπουμ, όπου το gothic συναντούσε τη σόουλ.

Με την προσθήκη του Matt Tong στα ντραμς, το γκρουπ συνέχισε να εξελίσσει τη μουσική του και ό,τι καταγράφεται στο δεύτερο άλμπουμ, με τίτλο «The Underside of Power», έχει προέλθει μέσα από το πολιτικό κλίμα που ορίζει το Brexit και η εκλογή του Trump, με το συντηρητισμό και νεοφιλελευθερισμό των ημερών μας να συνδέεται άμεσα με τον φασιστικό εθνικισμό των ’30s. Οι Algiers τονίζουν έτσι τη θέση τους ως ένα από τα πιο σημαντικά νέα γκρουπ της σκηνής.

Monster Magnet: Αγνό, καθάριο stoner

Σαν προϊόν απόσταξης, οι Monster Magnet προέρχονται από την ιδεατή πραγματικότητα του space rock που πρέσβευαν οι Hawkwind σε συνδυασμό με τις πρωτο-μεταλλικές μεταλλάξεις ιστορικών γκρουπ όπως οι Black Sabbath. Αν και είναι παιδιά των ’90s, οι Monster Magnet αντικατοπτρίζουν τη retro-rock πραγματικότητα των ’70s – κι αυτό κάνουν εδώ και τριάντα χρόνια. Σε πρώτη φάση, δεν ίδρωσαν για να πείσουν για την ειλικρίνεια των ηχητικών τους προθέσεων, βγάζοντας πολύ καλά άλμπουμ («Spine of God», «Superjudge», «Dopes to Infinity») ώσπου ήρθε το χρυσό «Powertrip» το 1998 για να τους βάλει οριστικά στη θέση που τους αξίζει. Λόγω αυτών, σήμερα, οι Monster Magnet θεωρούνται ένα από τα πιο επιτυχημένα και επιδραστικά σχήματα του stoner rock.

Ο Dave Wyndorf ήταν ήδη ένας πολύπειρος πανκοροκάς όταν έφτιαξε στη Νέα Ιερσέη τους Monster Magnet. Θεώρησε, όμως, καλό να προσθέτει στη μουσική του γκρουπ κάθε επίκτητη γνώση που μπορούσε να προέλθει από διαφορετικές πηγές, πέραν του απλού χαρντ ροκ, όπως ποικίλα space ψυχεδελικά συστατικά και παράγωγα που έδωσαν στους Monster Magnet μια ευδιάκριτη ταυτότητα που άρχισε να τους ξεχωρίζει στη σχετική retro-rock σκηνή.

Φυσικά, επειδή σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν πάνε όλα γραμμικά, με τον νέο αιώνα το γκρουπ είχε κάποια προβλήματα και ο Wyndorf έπρεπε να παλαίψει με τους προσωπικούς του δαίμονες –πράγμα που έγινε επιτυχώς– και οι Monster Magnet συνέχισαν να δίνουν καλό (παλιό) ροκ εν ρολ μέχρι σήμερα («4-Way Diablo» , «Mastermind», «Last Patrol», «Mindfucker» και επανεξετάσεις τρέχοντος και παλιότερου υλικού). Τα κομμάτια των Monster Magnet είναι τόσο heavy διαχρονικά και άφθαρτα που στολίζουν τηλεοπτικές σειρές και ριάλιτι, κινηματογραφικές ταινίες, διαφημιστικά και βιντεοπαιχνίδια. Αυτό λέγεται επιτυχία – γι΄αυτό το γκρουπ έρχεται και ξανάρχεται, χωρίς να κουράζεται και χωρίς να κουράζει, στη χώρα μας.

Algiers vs Monster Magnet

Η ιστορική αλήθεια

Algiers: Με το γκόσπελ και το μπλουζ μέσα σε σύγχρονο πλαίσιο, δίνουν μια πανανθρώπινη συγκινητική διάσταση και προοπτική στη μουσική τους.
Monster Magnet: Δείχνουν «καρφωμένοι» στις σταθερές αξίες του ροκ και προσκολλημένοι στις εντάσεις και στα μοντέλα που τους παρέχει η «σκληρή» ηλεκτρική μουσική.

Ο καλύτερος δίσκος

Algiers: Το «The Underside of Power» δείχνει με ποιον τρόπο το πανκ, η noise, το γκόσπελ κ.λπ. γίνονται ηχητικό αποτύπωμα μιας ρευστής και χαώδους κοινωνικοπολιτικής κατάστασης.
Monster Magnet: Το «Powertrip» συνδυάζει ποιότητα και εμπορικότητα – που, συνήθως, δεν πάνε μαζί. Όμως εδώ ό,τι πρεσβεύει το γκρουπ («αναβίωση» κλασικών ροκ αξιών κ.ο.κ.) ακούγεται στην καλύτερη φάση του.