Η μουσική χρονιά στο «Gazarte» ξεκινά δυναμικά με Dibango

Η εμφάνιση του Manu Dibango (1/2), του μάγου της afro-soul, κηρύσσει την έναρξη της μουσικής χρονιάς για το «Gazarte», το οποίο, μαζί με τα μακρόπνοα αφιερώματα του Σταύρου Ξαρχάκου, έχει να μας προσφέρει ιδιαίτερες jazz, rock, folk και world συναυλίες, που σφραγίζουν το μουσικό κλίμα για το δεύτερο μέρος της φετινής σεζόν.

Για το «Gazarte» υπάρχουν κάποιες διαχρονικές σταθερές και μία από αυτές είναι η παρουσία του Manu Dibango, ο οποίος έρχεται ξανά με μια συναυλία την 1η Φεβρουαρίου. Ο θρυλικός «Makossa-Man» έρχεται σε αυτό το venue για ένατη φορά μέσα σε μια δεκαετία, πράγμα που σηματοδοτεί ένα (έστω και άτυπο) ρεκόρ αλλά και μια σχέση αγάπης ανάμεσα στον καλλιτέχνη, στο χώρο και στο κοινό του.

Ο Manu Dibango γιορτάζει 60 χρόνια στη σκηνή και αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να ψάξουμε συνολικά (σ)την καριέρα του μεγάλου διεθνικού μουσικού. Διότι μπορεί η τεράστια επιτυχία του «Soul Makossa» (1972) να έχει σφραγίσει την καλλιτεχνική του υπόσταση, όμως στον Καμερουνέζο σπουδαίο σαξοφωνίστα οφείλουμε να αναγνωρίσουμε και μια πρωτοποριακή jazz δράση και μια πολυσχιδή μουσική παρουσία που καλλιεργούνταν ήδη μία δεκαετία νωρίτερα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια των ’60s ο Dibango ζει και κινείται στην Αφρική, στην Ευρώπη και στον κόσμο φτιάχνοντας –μαζί με άλλους– τις παραμέτρους της σύγχρονης afro-fusion, προτού καν υπάρξει τέτοια ορολογία στη μουσική. Έτσι, όταν το afro-beat μπαίνει στο mainstream της world μουσικής στα ’80s, ο Manu Dibango έχει ήδη δύο γεμάτες δεκαετίες προεργασίας σε αυτόν τον τομέα, που επεκτείνεται μέχρι τις μέρες μας σε jazz, soul, reggae, latin κ.λπ. ηχοτοπία, ενώ μόλις πέρυσι έκανε μαζί με το Cuarteto Patria τον πανέμορφο δίσκο «Cubafrica».

Από τον Ξαρχάκο στη… Σκοτία

Άλλη μία από τις σταθερές που κυριαρχούν αυτήν τη σεζόν στο «Gazarte» είναι ο Σταύρος Ξαρχάκος και τα projects του: μέσα στον Φεβρουάριο ολοκληρώνεται το επιτυχημένο «Ζαμπέτας κατά Ξαρχάκο» και θα πάρει σειρά ο Μάρκος –«ο δάσκαλός μας»– Βαμβακάρης.

Όσο για τη συνέχεια, ας δούμε τα αμιγώς συναυλιακά events που θα μας προσφέρει το «Gazarte»: στη 1/3 έρχεται ο Bill Laurance, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος πιανίστας με πλήρη αίσθηση του modern ήχου, ο οποίος συνδυάζει άψογη jazz με electronica, καθώς δουλεύει σε ένα ευρύ καλλιτεχνικό φάσμα (από trip hop μέχρι διεθνική τζαζ) και φτιάχνει εξαιρετικά προσωπικά projects μέσω των οποίων ανακαλύπτει τον ήχο του. Επίσης, ο Laurance είναι μέλος της κολεκτίβας Snarky Puppy, που βραβεύτηκε με Grammy πρόπερσι.

H Eddi Reader έχει κλείσει 40 χρόνια στη μουσική σκηνή, με μια πολύ ενδιαφέρουσα μουσική πορεία στο ενεργητικό της και highlight της την καθοριστική συμμετοχή της στους Fairground Attraction. Καθαρόαιμη Σκοτσέζα –μουσικά και καλλιτεχνικο-αισθητικά μιλώντας–, η Eddi διαθέτει ένα πανίσχυρο folk υπόβαθρο που την κάνει να ξεχωρίζει. Έρχεται στο «Gazarte» στις 22/3.

Ο μύθος των Simon & Garfunkel στη σκηνή

Όχι! Το «Gazarte» (όπως και κανείς άλλος!) δεν έχει τη δυνατότητα να φέρει τους Simon & Garfunkel αυτοπροσώπως, όμως φέρνει για ένα διήμερο (29-30/3) το «Simon and Garfunkel Story» από το Γουέστ Εντ. Πρόκειται για μια παράσταση που έχει κάνει ήδη απανωτά sold out παγκοσμίως και, μέσα από αρχειακό οπτικοακουστικό υλικό αλλά και μια αριστουργηματική σειρά τραγουδιών που έχουν σφραγίσει τη rock-pop ιστορία, αναβιώνει την τέχνη του εκπληκτικού διδύμου Paul Simon - Art Garfunkel, μια τέχνη που ποτέ δεν θα ξεπεραστεί.

Τον Απρίλιο (12 του μηνός), πάλι, έρχεται άλλο ένα από τα ονόματα της νέας jazz δημιουργικής γενιάς οι GoGo Penguin. Είναι ένα τρίο από το Μάντσεστερ, το οποίο αποτελείται από τους Chris Illingworth (πιάνο), Nick Blacka (μπάσο) και Rob Turner (ντραμς) και βαδίζει, φυσικά και αναπόφευκτα, στα ίχνη των πρωτοπόρων e.s.t. (Essbjorn Svensson Trio), αναμειγνύοντας σε ένα αισθητικό σύνολο jazz και κλασική, rock και ηλεκτρονική, μινιμαλισμό και break beats. Τέλος, στις 13/4 θα απολαύσουμε την Bebel Gilberto· μιλάμε για αυθεντική και σύγχρονη bossa, μια και είναι γνωστή η δημιουργική πορεία της κόρης του Joao Gilberto και ανιψιάς του Chico Buarque, η οποία θα φέρει μαζί της και καινούργιο υλικό.

Με δικά τους λόγια

Eddi Reader

«Αν δεν ήταν η Maddy Prior και οι Steeley Span να τραγουδούν σκοτσέζικη λαϊκή μουσική, νομίζω πως θα είχαμε χάσει πολλές από τις πολιτισμικές μας αναφορές».

Bill Laurance

«Με τη μουσική και τις συνεργασίες μου ανακαλύπτω τη φωνή και τον ήχο μου διαρκώς. Είναι ένα ταξίδι που βρίσκω ενδιαφέρον και το απολαμβάνω».

Bebel Gilberto

«Η latin έχει να κάνει με την υπερβολή. Η βραζιλιάνικη μουσική όμως έχει να κάνει με την απλότητα. Ακόμη και οι εκρήξεις της ακούγονται σαν ψίθυρος».