Μπαρμπουνάκι διά χειρός Παπαϊωάννου

Γοητευτικό για την ντιζαϊνάτη θέρμη του, καλλιεργεί την ιδέα της προσιτής ψαροφαγίας και με λίγη προσοχή θα πιάσει το επόμενο βαθμολογικό σκαλοπάτι.

Ο Γιώργος Παπαϊωάννου είχε­ εμπλακεί από το 2012 στη δημιουργία της μαμαδο-­ταβερνίστικης ψαροφαγίας περιωπής, όταν είχε αναμειχτεί στο άνοιγμα της ψαροταβέρνας «Σαρδελάκι» στη Γλυφάδα. Τον επόμενο χρόνο συνέχισε, μόνος του πλέον, να επενδύει σε αυτήν την τάση που αγκαλιάστηκε από τον κόσμο, φτιάχνοντας το δικό του «Μπαρμπουνάκι διά χειρός Παπαϊωάννου», στη Γλυφάδα και πάλι. Το έχω επισκεφθεί αυτό το πρώτο μαγαζί και μου είχε αρέσει η προσεγμένη προσέγγιση της προσιτής ψαροφαγίας που έχει στο DNA του. Προφανώς το concept πέτυχε, διότι τώρα δεν υπάρχει ένα αλλά τέσσερα «Μπαρμπουνάκια» εν Αθήναις, και σε Κολωνάκι, Νέα Ερυθραία και Χαλάνδρι.

Στο τελευταίο, που είναι και το νεότερο, πήγα προσφάτως και ομολογώ ότι ο ωραίος χώρος του με κέρδισε μονομιάς. Βρίσκεται σε μια μικρή γειτονιά, η αγορά της οποίας έχει κέντρο τον κινηματογράφο Αβάνα, που θεωρείται το «Κολωνάκι» του Χαλανδρίου, και όπου υπάρχουν πιο απλά και πιο ψαγμένα εστιατόρια. Είναι μεγάλο, αεράτο, φωτεινό και, μαζί με τις ωραίες μυρωδιές που σε υποδέχονται, ανοίγει η καρδιά σου με το που μπαίνεις. Είναι βράδυ, μέση της εβδομάδας και οι περισσότερες από τις λίγες παρέες που τρώνε –60άρηδες και νεότεροι– φαίνεται πως βγήκαν για φαγητό στη γειτονιά τους. Κι εγώ, αν έμενα εκεί κοντά, δεν θα δίσταζα να πηγαίνω πολύ συχνά.

Υπάρχει μια ωραία γεωμετρία στη διαμόρφωση του χώρου που έχει ξεκάθαρες γραμμές, καρυκευμένες όμως με διακοσμητική θέρμη, καθώς κοιτάζεις τις στοίβες των πιάτων στο πάσο της ανοιχτής κουζίνας, τα βάζα και τα μπουκάλια στα ντουλάπια από πάνω της ή τη σύνθεση με νταμιτζάνες, μεγάλες φιάλες, πιθάρια και καλάθια στο μεσοπάτωμα, μπροστά από τις πολύ προσεγμένες τουαλέτες. Εκείνο που μου αρέσει όμως, πάνω απ’ όλα, είναι το πάτωμα με τις μεγάλες ορθογώνιες πέτρες, που οι καμπύλες τους τρέχουν ανέμελα ανάμεσα στις καρέκλες –ένα κολάζ με τις περίφημες American chairs σε διάφορες εκδοχές– και στα ωραία, βαριά ξύλινα τραπέζια, τα οποία φτιάχνουν ντιζαϊνάτη και ταυτόχρονα πολύ οικεία ατμόσφαιρα.

Στο «Μπαρμπουνάκι» κυκλοφορούν και λίγα μεγάλα ψάρια, αλλά είναι σαφές ότι η έμφαση δίνεται αλλού. Μικρότεροι ή πιο ταπεινοί ιχθύες είναι το δυνατό σημείο εδώ, για να μένει και ο λογαριασμός, όσο το δυνατόν, πιο χαμηλά. Τα μύδια παίζουν με διά­φορους τρόπους, αλλά διαλέξαμε το σαγανάκι και πετύχαμε διάνα. Συνήθως το όστρακο ταλαιπωρείται σε μια τέτοια παρασκευή, αλλά η κουζίνα το έβγαλε σε άψογο βορειοελλαδίτικο στιλ: τα μύδια ζουμερά, μέσα σε μια ωραία σάλτσα με τα νερά τους και ωραία λιωμένη φέτα, όσο πρέπει πικάντικη για να γίνεται το πιάτο πολυεπίπεδο. Αν όμως η κάψα υπογράμμισε τα μύδια με διαβολεμένη νοστιμιά, η πικάντικη σαρδέλα υπέπεσε στο αμάρτημα της αδιαφορίας. Η πλούσια σάρκα της δεν κατάφερε να μας κινήσει το ενδιαφέρον, κρυμμένη σε μια εύκολη γλύκα κρεμμυδιών με ντομάτα. ούτε καυτερή ήταν, όπως την περιμέναμε, ούτε διέθετε την οξύτητα που θα την έκανε να ξεχωρίσει από το μέτριο.

Τώρα που τα «Μπαρμπουνάκια» είναι τέσσερα –απ’ ό,τι έμαθα μάλιστα ετοιμάζεται και πέμπτο στο Αμμούδι της Σαντορίνης– γίνεται μεγαλύτερη η ανάγκη για πιο οργανωμένο έλεγχο της κουζίνας. ­Είναι προφανές, ας πούμε, ότι οι ψήστες ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους. Το νιώσαμε τρώγοντας ένα εξαιρετικό χταπόδι, που μύριζε σχάρα και θάλασσα, με τη σάρκα του καλογυμνασμένη, στακάτη και μια σταλιά τραγανή. Όνειρο! Το νιώσαμε και στο medium rare ψήσιμο της ταλιάτας τόνου, αλλά εκεί το πρόβλημα ήταν άλλο: το κρέας του ψαριού δεν ήταν νόστιμο και μόνο αφού του πρόσθεσα μια ιδέα ξίδι αναπτερώθηκε κάπως η γεύση του. Παρόμοιο θέμα είχαν και τα μπαρμπούνια. βγήκαν από το τηγάνι τραγανά και χυμώδη, αλλά δυστυχώς τα τρία στα τέσσερα ψάρια της μερίδας ήταν άνοστα. μόνο ένα είχε τη χαρακτηριστική γεύση που τρελαίνει ανθρώπους και γάτες!

Στο μενού υπάρχουν τρία κριθαρότα, αλλά ­πήραμε παπαρδέλες με καραβίδες ακολουθώντας τη συμβουλή του σερβιτόρου. Παρότι τα θαλασσινά ήταν παραμαγειρεμένα, η νοστιμάδα των al dente ζυμαρικών από την πολύ καλή σάλτσα μπισκ κέρδιζε τις εντυπώσεις. Δεν ταίριαζαν με τα πιά­τα που διαλέξαμε, αλλά έβλεπα τις τηγανητές πατάτες τριγύρω και τις ζήλευα έτσι χρυσές και τραγανές που ήταν. Στο φινάλε μάς κέρασαν συμπαθέστατους σιμιγδαλένιους χαλβάδες (κλασικό και σοκολατένιο), μωσαϊκό και πανακότα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 6/6.

ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΙ ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ Λυκούργου 6 & Αγ. Βαρβάρας 66, Χαλάνδρι, 2106749999. Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά, βράδυ. Τιμή: € 15-20 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Παρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.