Ιθάκη

Μοναδικό περιβάλλον, καλή κουζίνα με έμφαση στο ψάρι και κοσμοπολίτικες νότες.

Χωρίς καμία αμφιβολία η Ιθάκη είναι ένα από τα τέσσερα εμβληματικά εστιατόρια της Αθήνας σε ό,τι αφορά τη θέση, τη θέα και το περιβάλλον. Για να μην σας μένει η απορία τα άλλα τρία, κατά την ταπεινή πάντα άποψή μου είναι ο Διόνυσος στην Ακρόπολη, οι Ορίζοντες στην κορυφή του Λυκαβηττού και φυσικά το Roof Garden του Hilton. Επανερχόμενος στην Ιθάκη το περιβάλλον, ειδικά το καλοκαίρι στον καταπράσινο εξωτερικό χώρο, με τον φωτισμένο κόλπο του Λαιμού είναι μαγευτικό και αξίζει την μετακίνηση όπως και να έχει ανεξάρτητα από τη γευστική πρόταση που κάνει το εστιατόριο. Η γενική εικόνα του μαγαζιού παραπέμπει σε ένα αστικό υψηλών προδιαγραφών περιβάλλον το οποίο φιλοξενεί κοινό μέσης και ανώτερης κοινωνικοοικονομικής τάξης με τονισμένη την διεθνή παρουσία.

Εμβληματικό στοιχείο της Ιθάκης είναι η παροπλισμένη μεγάλη βάρκα στην είσοδο στο εσωτερικό της οποίας εκτίθενται «τυλιγμένα» σε άφθονο πάγο τα ψάρια ημέρας μαζί με αρκετούς αστακούς πάντα. Η κουζίνα από την πρώτη στιγμή δηλώνει την προτίμηση στις μεσογειακές γεύσεις. Αναφερόμενος στο κύριο στοιχείο της γευστικής πρότασης που κάνει η Ιθάκη θα πω ότι η κουζίνα τα καταφέρνει αρκετά καλά τόσο στο τηγανητό όσο και στο ψητό ψάρι. Το πρώτο εκπροσωπήθηκε στο τραπέζι με ευμεγέθη (πλην όμως ελληνικά) μπαρμπούνια με το χαρακτηριστικό άρωμα και γεύση αλλά και καλό τηγάνι που χαρίζει στο ψάρι τραγανή κρούστα χωρίς να στερεί την υγρασία από τη σάρκα.

Το ίδιο με μια μικρή υστέρηση (ανεπαίσθητα στεγνό) ισχύει και για το φαγκρί στη σχάρα το οποίο συνοδεύεται από σωστά βρασμένα χορταρικά. Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα πιάτα η βελουτέ αστακού είναι νόστιμη και με γευστικό βάθος. Ο συνδυασμός όμως αστακού με κάρυ και ούζο στερεί τη δυνατότητα από το οστρακόδερμο να εκφραστεί όπως του αξίζει. Γευστικό σύνολο με άψογο ψήσιμο αποτελούν τα χτένια ποσέ με πολύ καλό χούμους και τσιπς πατάτας Περού.

Είναι πιάτο που αξίζει την προσοχή σας. Τέλος αναθεώρηση ή περισσότερη προσοχή χρειάζεται το καπνιστό χέλι με καπνιστή χοιρινή κοιλιά. Η τελευταία, υπερβολικά ψημένη, είναι στεγνή και τα λαχανάκια Βρυξελλών που «ντύνουν» το πιάτο απαιτούν διαφορετική μεταχείριση. Στα επιδόρπια η κρεπ συζέτ είναι πραγματικά καλή και ακολουθείται κατά πόδας από την crème brulee. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε μια καλή λίστα κρασιών και ένα ευγενικά αποτελεσματικό service το συμπέρασμα είναι ότι το καλό φαγητό (το menu προτείνει και σούσι αλλά δεν το δοκίμασα) σε συνδυασμό με το μοναδικό καταπράσινο περιβάλλον δίπλα στη θάλασσα επιβάλλουν μία, τουλάχιστον, επίσκεψη.

Η επίσκεψη του κριτικού έγινε στις 17/5/2017