Δράμι / Γλυφάδα

Ένα πολύ όμορφο εστιατόριο που ξεκίνησε την καριέρα του στην Αγία Βαρβάρα κι επεκτείνει τη δράση του και στη Γλυφάδα.

Ζήκο-Ζήκο, είσαι εδώ; Το νέο "Δράμι" στη Γλυφάδα καλλιεργεί τόσο δημιουργικά το νεο-παραδοσιακό στιλ, που βρέθηκε αμέσως μαζί με το "αδερφάκι" του της Αγίας Βαρβάρας ανάμεσα στα ομορφότερα εστιατόρια της Αθήνας. Πολλές γενιές ελληνικών μπακάλικων ζωντανεύουν στη σάλα του. Τριγυρισμένη από τζαμαρία, αποτελεί μια βιτρίνα­ που κλείνει μέσα της μια σχεδόν θεατρική αναπαράσταση του θέματος. Νταμιτζάνες, παλάντζα, κιβώτια μπίρας, φακελάκια μπαχαρικών­ καρυκεύουν το χώρο με την αίσθηση του ελληνικού μπακάλικου που τόσο μοναδικά χαζεύουμε στις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. στο ψηλό ράφι που διατρέχει το χώρο κονσέρβες, σκούπες, λάμπες πετρελαίου. μπροστά από τις φωτιές της κουζίνας old fashioned ψυγεία και ράφια με γλυκά του κουταλιού, ντάνες από συσκευασμένα προϊόντα κι ένα καπνιστήριο αλλαντικών σε λειτουργία.
Τα τραπέζια γεμίζουν από νεανικές παρέες, αλλά το "Δράμι" είναι προσφιλές και στους μεγαλύτερους, καθώς τα παιδιά που σερβίρουν εκπέμπουν πολύ θετική ενέργεια. Πανελληνικά: Το φαγητό στο "Δράμι" δεν είναι μόνο γευστική υπόθεση. Συμμετέχει στην καλοπέραση ερεθίζοντας το μάτι με όμορφες εικόνες και ποικίλους τρόπους σερβιρίσματος: σέσουλες, λαδόκολλες, χάλκινα τηγάνια, κεραμίδια, ξύλινες τάβλες φέρουν το φαγητό, η εμφάνιση του οποίου θυμίζει καλαίσθητες φωτογραφίες από σελίδες περιοδικών – οπότε αξίζουν συγχαρητήρια στον art director που δημιούργησε τόσο ευρηματικά σερβιρίσματα.

Κάτι που επίσης θα πρέπει να λάβετε υπόψη στην παραγγελία είναι­ ότι οι μερίδες είναι τεράστιες, πράγμα δημιουργεί πολύ καλή σχέση ποιότητας-τιμής. Επί της γευστικής ουσίας, τώρα, υπάρχουν πράγματα που μου αρέσουν αλλά και φαγητά που χρειάζονται αναθεώρηση, οπότε την κουζίνα στο "Δράμι" θα τη χαρακτήριζα άνιση. Με το που κάθεσαι στο τραπέζι φτάνει νόστιμο καρβέλι και μπολάκι με πελτέ ντομάτας που ταιριάζει με αρκετά από τα εδέσματα που σερβίρουν. Η τρίχρωμη πολίτικη σαλάτα, τολμηρά αρτυμένη με ορεκτικό σκορδόλαδο, μεταφέρει το ξιδάτο σέρτικο πνεύμα της Βόρειας Ελλάδας. Έντονη γεύση που γυρεύει ποτό είναι και οι τραγανοί τυρολουκουμάδες με καβουρδισμένο αμύγδαλο. Ο γκιουζλεμές με τραγανό και ξερό φύλλο, γεμισμένος με θρακιώτικο καβουρμά, φέτα και μυρωδικά, είναι "πρέπει". Οι ενστάσεις μου αρχίζουν με τη φωλιά, έναν τέλειο κατά τα άλλα κύκλο από τραγανό φύλλο κανταϊφιού, όπου κοτόπουλο και καπνιστή μελιτζάνα καταπιέ­ζονται από πληθωρική κρέμα γάλακτος σε μια συνταγή νοοτροπίας ’80s-’90s. Στα φαγητά που δεν λένε συγκαταλέγω και τις σουπιές στη λαδόκολλα με πιπεριές, σε ένα ζουμί μέτριας γεύσης.
Στα κρέατα τα πράγματα αλλάζουν. Το Κωνσταντινουπολίτικο είναι ωραίος "γύρος" από χοιρινό με ψητές ντομάτες σε τετράγωνη πίτα. το ακόμη καλύτερο Κλέφτικο του Μοριά ένα μακρουλό κομμάτι πανσέτας σε σουβλάκι με νόστιμες ψητές ντομάτες. Γενικά το "Δράμι" έχει βελτιωθεί εν συγκρίσει με την τελευταία μου επίσκεψη στην Αγία Βαρβάρα. Χρειάζεται να προσπαθήσει κι άλλο αλλάζοντας τη νοοτροπία μερικών συνταγών, αφού η τεχνική δείχνει γνώση, ενώ οι περιγραφές των πιάτων έχουν μια δόση υπερβολής που δεν εκπληρώνεται πάντα. Έφαγα, τέλος, ωραία χειροποίητα γλυκά του κουταλιού (ξεχωρίζουν τα περγαμόντο και σταφύλι), ήπια και μια ωραία γρανίτα και σκέφτηκα ότι θα ξαναπάω – ειδικά με αυτές τις τιμές και τόσο εκτεταμένο κατάλογο.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 30/8.