Ενδιαφέρον μεζεδοπωλείο για τους επισκέπτες του κηφισιώτικου κοσμικοεμπορικού κέντρου. Νόστιμα μαγειρευτά και ενδιαφέροντες μεζέδες/ ορεκτικά.
Το τελευταίο πράγμα που περιμένει να βρει κάποιος στην οδό Κασσαβέτη και στους παρακείμενους δρόμους (γεμάτους από κοσμικού χαρακτήρα casual ή πιο σοφιστικέ στέκια) είναι μια ταβέρνα/ μεζεδοπωλείο. Το τόλμησε η ιστορική οικογένεια Νικολέλη (Άνθος Κηφισιάς, γλυκά κουταλιού) και το αποτέλεσμα είναι τουλάχιστον ενδιαφέρον. Το «Εν Κασσαβέτη» δεν ξεφεύγει από τις προδιαγραφές των δεκάδων μεζεδο/ταβερνών που κοσμούν κάθε συνοικία της Αθήνας, πετυχαίνει όμως δύο στόχους. Τοποθετημένο στρατηγικά στο πιο πολυσύχναστο σημείο του δρόμου (σχεδόν δίπλα στο Βάρσο) «ταρακουνάει» τις γευστικές προδιαγραφές της περιοχής και επιπλέον με μια μικρή, αλλά νόστιμη σε περιεχόμενο μαγειρευτών βιτρίνα δίνει επί τόπου λύσεις για τους κλασικιστές του φαγητού, αλλά και για το «τι θα φάμε σπίτι σήμερα». Ο χώρος είναι σίγουρα ευχάριστος.
Το λευκό χρώμα κυριαρχεί, τα καφασωτά στους τοίχους και η καλαμωτή στο ταβάνι βγάζουν παράδοση και τα κλασικά ξύλινα τραπέζια με τις ανάλογες ψάθινες καρέκλες και το χάρτινο τραπεζομάντιλο παραπέμπουν σε ταβέρνα. Υπάρχουν βέβαια και τα κολονάτα ποτήρια κρασιού που δείχνουν ότι τα ήθη αυτής της γειτονιάς διαφέρουν σε σχέση με άλλες. Το κοινό είναι multi με ορισμένους από τους θαμώνες να ξεχωρίζουν με μια «αύρα» που παραπέμπει σε φίλους (γευστικά) του μεζέ και του κλασικά ελληνικού. Ψυχή του μαγαζιού ο Γιάννης Μαρκίνος, έμπειρος και επιτυχημένος στο να δίνει στίγμα και να ζωντανεύει χώρους εστίασης, είναι η κοσμική πινελιά του Εν Κασσαβέτη.
Σε ό,τι αφορά το φαγητό ευθύς εξ αρχής θα τονίσω ότι ατού του μαγαζιού είναι ή μπορούν να γίνουν, τα μαγειρευτά φαγητά και η βιτρίνα στην οποία εκτίθενται. Δεν θα κρύψω ότι μόλις την είδα, σε συνδυασμό πάντα με τη γεωγραφική θέση του μαγαζιού, το μυαλό μου πήγε στον Φιλίππου της οδού Ξενοκράτους στο Κολωνάκι. Βέβαια αυτό προϋποθέτει περισσότερες κατσαρόλες ή ταψιά και το κυριότερο διαθεσιμότητα των προτάσεων μεσημέρι βράδυ. Από τα λίγα που υπήρχαν το βράδυ της επίσκεψής μου δοκίμασα μια πικάντικα ξινούτσικη σπιτική ρεβιθάδα και ένα σωστά ψημένο κοτόπουλο με διακριτικό χάδι από κάρι.
Κατά τα άλλα το menu, προτείνει αρκετούς μεζέδες με πιο ενδιαφέροντα την τυροκαυτερή, τους αφράτους ντοματοκεφτέδες (θα ήθελαν λίγο περισσότερο ντοματένια αίσθηση) τα κλασικά τυροπιτάκια και τις φρέσκιες τηγανιτές (σε ροδέλες) πατάτες. Η παστουρμαδόπιτα (αρκετά λιπαρή και με έλλειψη της αίσθησης του τραγανού) και οι κολοκυθοκεφτέδες (λείπει η ένταση στην αίσθηση του κολοκυθιού) χρειάζονται αναθεώρηση. Εκτός από τους μεζέδες και τα μαγειρευτά το menu προτείνει μια σειρά από κρεατικά ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν τα ζουμερά και με καλή αίσθηση κρέατος μοσχαρίσια μπιφτέκια. Τέλος στα επιδόρπια το γαλακτομπούρεκο (παραδοσιακό, σιροπιασμένο και με καλή κρέμα) ήταν νοστιμότατο και εύχομαι να είναι πάντα έτσι.
Τελικά το Εν Κασσαβέτη παραπέμπει στο «ένα βότσαλο στη λίμνη». Τάραξε τα νερά της περιοχής, έφερε στην Κασσαβέτη και στα πέριξ ένα άλλο είδος κουζίνας, προτείνει ένα γενικά ενδιαφέρον φαγητό που αν ενισχύσει τα μαγειρευτά και αποβάλει τις ασθένειες της νιότης μπορεί να γίνει σαφώς καλύτερο. Αποτελεί μια καλή εναλλακτική, και κυρίως οικονομικά προσιτή πρόταση για όσους βρίσκονται στην περιοχή για οποιοδήποτε λόγο.
Πλήρες δείπνο: 15-25€/ άτομο, χωρίς το κρασί
