Οι μουσικές εκπομπές στην τηλεόραση ποτέ δεν είχαν ιδιαίτερη σημασία – ούτε και αξία! Ίσως το «Ζήτω το ελληνικό τραγούδι» του Σαββόπουλου να αποτελεί κάποια εξαίρεση – όμως αυτό έγινε με ειδικές συνθήκες και παραμέτρους και έγινε σε μιαν άλλη εποχή (ίσως και κόσμο!) πριν από 33 χρόνια. Σήμερα – δηλαδή εδώ και πολλά χρόνια – το μοντέλο που έχει επικρατήσει, αυτό του Σπύρου Παπαδόπουλου, μόνο κατά περίπτωση μας δίνει προϊόν που μετράει. Συνήθως κυλάει βαρετά και προβλέψιμα, με καλεσμένους που απλώς λιβανίζουν κάποιον ή κάτι.
Η νέα μουσική εκπομπή της ΕΡΤ, το «Μουσικό κουτί», που παρουσιάζουν τα βράδια της Τετάρτης ο Νίκος Πορτοκάλογλου και η Ρένα Μόρφη, μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Μέσα σε μια περίοδο (αναγκαστικού αλλά και αναγκαίου) εγκλεισμού, μας κρατά σε επαφή με αυτό που αγαπάμε – τη μουσική πράξη και δράση – ως δημιουργική αισθητική μας ανάγκη και όχι ως συναυλιακή εξαργύρωση μιας μουσικοπολιτισμικής μας «πείνας», όπως κάνει (πετυχημένα;) το «Σπίτι με το Mega».
Το «Μουσικό κουτί» είναι κάτι που δεν χρειάστηκε να το εφεύρουμε. Απλώς (τυχαία;) ανατέθηκε σε έναν από τους πιο αξιόλογους της τρέχουσας μουσικής μας σκηνής, τον τραγουδοποιό Νίκο Πορτοκάλογλου, που η πορεία του από τα πρώτα χρόνια των ‘80’s μέχρι σήμερα, είναι γνωστή και ευκρινώς καταγεγραμμένη. Ο Νίκος όμως έχει και άλλες ποιότητες που μπορεί να μην είναι ευρύτερα γνωστές αλλά έχουν αρχίσει να γίνονται εμφανέστατες μέσα από την εκπομπή του.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου είναι μουσικόφιλος: ψάχνει, ενημερώνεται, αγοράζει, ακούει… εδώ και χρόνια! Τον ενδιαφέρουν οι μουσικές και όχι μόνο η μουσική που αυτός φτιάχνει. Ακούει πολύ περισσότερο άλλους καλλιτέχνες παρά τον εαυτό του! Χαίρεται με τη χαρά των άλλων – και αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε σε κάθε εκπομπή, με κάθε καλεσμένο. Δεν καπελώνει κανένα και ξέρει να στοχεύει στον πυρήνα της τέχνης των συναδέλφων του, που κατά ζεύγη κάθονται στον καναπέ της εκπομπής και παίζουν όλοι μαζί με άνεση στον ξεχωριστό – αλλά και τόσο κοινό – δρόμο που μοιράζονται.
Έτσι, κάθε Τετάρτη στις 10 το βράδυ και για δύο ώρες (είναι αρκετές, δεν χρειάζονται τηλεμαραθώνιοι!) παίρνουμε τη θέση μας απέναντι από την οθόνη ξέροντας ότι θα απολαύσουμε ωραία τραγούδια και καλές μουσικές, ουσιώδη παρεΐστικη κουβέντα, όλο και κάτι καινούριο θα ανακαλύψουμε και θα πάμε όλο και πιο κοντά σε ανθρώπους που ήδη αγαπάμε και θαυμάζουμε. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, η ταλαντούχα Ρένα Μόρφη (που έχει την τύχη να βρίσκεται μέσα σ’ ένα καλό σχολείο), οι πολύ καλοί μουσικοί που είναι μαζί τους και οι εβδομαδιαίοι καλεσμένοι τους μας κάνουν να χαιρόμαστε πραγματικά. Με απλά και ωραία πράγματα που μας δίνουν οι μουσικές και τα τραγούδια – μέσα και έξω από το τζουκ μποξ. Και με βήματα που πάνε προς τη σωστή κατεύθυνση…
