«Αλληλούια!» πρέπει να αναφώνησαν οι απανταχού φαν των rom-com στο τέλος του «Palm Springs». Και αυτό γιατί η ταινία του Μαξ Μπάρμπακοου δίνει μετά από χρόνια νέα πνοή στο είδος. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ του Sundance, και το Hulu, δίνοντας ένα ποσό-ρεκόρ, άρπαξε αμέσως την ευκαιρία να το προσθέσει στην ταινιοθήκη του – σωτήρια κίνηση, καθώς με τα σημερινά δεδομένα δεν ξέρουμε εάν και πότε θα έβρισκε το δρόμο προς τις αίθουσες.
Η ταινία ξεκινάει συστήνοντάς μας τον Νάιλς (Άντι Σάμπεργκ) ως καλεσμένο στο γάμο της κολλητής της κοπέλας του. Βέβαια, όλα πάνω του φωνάζουν ότι δεν θέλει επ’ουδενί να βρίσκεται εκεί –ούτε στον γάμο αλλά ούτε και στη σχέση. Στη δεξίωση, τα πάντα τα έχεις παρακολουθήσει αμέτρητες φορές στις οθόνες. Αμήχανοι λόγοι, ντροπιαστικοί χοροί, open bar και η αδερφή της νύφης, η Σάρα (Κριστίν Μιλιότι), το παράταιρο πρόσωπο της οικογένειας, που πίνει για να τα βγάλει πέρα. Και κάπου εκεί το πράγμα αρχίζει να αλλάζει. Το «Palm Springs» δεν είναι σίγουρα σαν όλες τις ρομαντικές κωμωδίες, κι ας μοιάζει τόσο πολύ με αρκετές, κυρίως με την κλασική κι αγαπημένη «Μέρα της Μαρμότας», μιας και ο Νάιλς και η Σάρα βρίσκονται σύντομα παγιδευμένοι στο χρόνο, αναγκασμένοι να ζουν την ημέρα του γάμου ξανά και ξανά, σε μια λούπα από την οποία δεν μπορεί να τους γλιτώσει ούτε ο θάνατος.
Χορταστικές δόσεις χιούμορ και μετρημένης γλυκάδας ενώνονται στο όμορφο, feelgood πακέτο του «Palm Springs», όπου τα κατεξοχήν αντώνυμα καταλήγουν συνώνυμα: το χθες και το αύριο είναι το ίδιο, όπως και ο εγκλωβισμός με την ελευθερία. Μπορείς να κάνεις τα πάντα χωρίς κόστος, αρκεί να τα κάνεις ξανά και ξανά. Ποιο το νόημα και ποια η ευχαρίστηση, λοιπόν, όταν στο τέλος της ημέρας τα πάντα μηδενίζουν; Τηλεοπτικά, το «Russian Doll» μάς έμαθε πώς αυτή η επανάληψη μπορεί να σε μετατρέψει σε φιλόσοφο, το «Dark» πήγε τον πειραματισμό με το χρόνο στα άκρα, ενώ το πρόσφατο «Old Guard» υπογράμμισε τη σκληρότητα της αιωνιότητας. Το «Palm Springs» ενώνει όλα αυτά τα βαθυστόχαστα σε ένα απολαυστικά φρέσκο και δροσερό κοκτέιλ, όπου το κερασάκι (ή η ομπρελίτσα) είναι απλά ο έρωτας. Και κάπως έτσι δημιουργείται και η rom-com της νέας γενιάς, αυτή που σίγουρα δεν θα καταλήξει στις μεσημεριανές τηλεοπτικές προβολές του Σαββατοκύριακου.