Το τέλος της αθωότητας και των ανέμελων νεοϋορκέζικων χρόνων διά χειρός Τρούμαν Καπότε και υπό το αέρινο σκηνοθετικό άγγιγμα του Μπλέικ Έντουαρντς.
ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗςΑνάλαφρη όσο και φλύαρη κομεντί, η οποία χρωστά τη χάρη της στην άψογη χημεία και στο κωμικό τακτ των φωτογενών πρωταγωνιστών της.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΑποτυχημένο σε κάθε επίπεδο b-movie, το οποίο καταφέρνει να μετατρέψει σε ατάκτως ερριμμένο αχταρμά τα γεγονότα που οδηγήσαν σε ένα αποτρόπαιο αληθινό γεγονός.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΤέσσερα βραβεία Όσκαρ για ένα ανεπανάληπτο ρέκβιεμ, ένα υπαρξιακό μιούζικαλ δίχως ταίρι που αποθεώνει το δώρο της ύπαρξης, τη μαγεία του θεάματος και τις αντιφάσεις που ορίζουν τους ανθρώπους.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΛιτός ρεαλισμός και μια κινηματογραφική αλήθεια που, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια, σου αποκαλύπτει μια αόρατη ως τότε στη μεγάλη οθόνη πραγματικότητα.
ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗςΔιασκεδαστικό, άμεσο και ανεπιτήδευτο σινεμά μαζικής ψυχαγωγίας το οποίο, παρά τα επιμέρους φάλτσα του, συνολικά λειτουργεί χάρη στον αβίαστο τρόπο που ελίσσεται μεταξύ σασπένς θρίλερ, ρομαντικής κωμωδίας και υπαρξιακού δράματος.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΕπί της ουσίας μια μεγάλου μήκους ανασκόπηση της πρώτης σεζόν της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, με μετρημένη κινηματογραφική ουσία.
Γράσο, αίμα, έρωτας και βία δίνουν τον τόνο σε μια μοντέρνα εκδοχή του "Ατίθασου", η οποία βλέπει την Αμερική ως έναν τόπο αέναης ματαίωσης. Σκηνοθετημένη με πυγμή αλλά και αφηγηματική ατολμία.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΈνα εσωτερικής κατανάλωσης anime, αυστηρά για όσους παρακολουθούν την ομώνυμη σειρά, το οποίο θυσιάζει την εντυπωσιακή δράση του για χάρη ανερμάτιστων και επεξηγηματικών φλασμπάκ.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΜια αμήχανη και ελαττωματική άσκηση folk horror ύφους που αναλώνεται σε έναν αχταρμά σκηνοθετικών προθέσεων στις οποίες απουσιάζει εντυπωσιακά η στοιχειώδης πρωτοτυπία.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟςΑπολύτως ικανοποιητικό σε επίπεδο ανελέητης δράσης και ακαταμάχητου dieselpunk θεμάτος, λιγότερο χορταστικό όμως ως αφήγηση, το πρίκουελ αποτελεί μια διογκωμένη αν και τίμια προσθήκη σε ένα franchise που παραμένει αξιόπιστο.
ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς