Λιγοστοί διάλογοι, ατμοσφαιρικά πλάνα (σε γήινα, σαθρά χρώματα) και μια αίσθηση αδυναμίας φυγής από το – ιστορικό – πεπρωμένο κυριαρχούν στη μελαγχολική ποιητική ελεγεία για έναν αδύνατο έρωτα.