
Πίσω στο μακρινό 2021, ένα άρθρο-καταγγελία της Daily Mail δήλωνε πως ο τότε πλανητάρχης Τζο Μπάιντεν είχε σκοπό να περιορίσει την κατανάλωση του βοδινού κρέατος στην Αμερική, με σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος. Παρόλο που όσα ισχυριζόταν η κουτσομπολίστικη εφημερίδα δεν ήταν καθόλου αληθινά, η αντίδραση στο παραπάνω σενάριο ήταν εντονότατη, με μία ιντερνετική χορωδία έξαλλων Δεξιών να φωνάζουν πως οι Δημοκράτες ‘θέλουν να πάρουν τα burgers τους.’
Βλέπετε, για πάρα πολλούς right wing-ers, το βοδινό κρέας είναι ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα.
Άτομα σαν τον podcaster Τζο Ρόγκαν και τον ψυχολόγο Τζόρνταν Πίτερσον έχουν μιλήσει λεπτομερώς για την ‘δίαιτα του λιονταριού’ την οποία ακολουθούν ευλαβικά και τους επιτρέπει την κατανάλωση νερού και κρέατος, υποστηρίζοντας πως είναι τα μόνο που χρειάζεται ένας γερός, αρσενικός οργανισμός για να είναι δυνατός. Η συγκεκριμένη κουλτούρα φαγητού έχει γίνει τρόπος ζωής για πάρα πολλούς άνδρες στα social media, οι οποίοι συνήθως ποζάρουν χωρίς μπλούζα μπροστά σε μία μπριζόλα που στάζει αίμα και αναφέρονται στους εαυτούς τους ως alpha males.
Η ιδεολογία του κόκκινου κρέατος ως σύμβολο αρσενικής δύναμης και αντίστασης συνδέεται άμεσα με τη σχέση των Αμερικανών με το βοδινό, καθώς οι περισσότεροι μεγαλώνουν πιστεύοντας πως είναι αναπόσπαστο μέρος της διατροφής τους και σίγουρα ένα πατρογονικό δικαίωμα.
Πηγαίνοντας αρκετά πίσω στην κουλτούρα τους θα συναντήσουμε τον cowboy, ένα διαχρονικό σύμβολο της αρρενωπότητας, της ευημερίας και του americana, ο οποίος είναι κτηνοτρόφος στο επάγγελμα. Οι cowboys συγκεκριμένα ήταν υπεύθυνοι για την εκτροφή βοοειδών στη Δύση από τις αρχές του 1800, όταν αγγλόφωνοι κτηνοτρόφοι υιοθέτησαν τα έθιμα των vaqueros του Μεξικού, μέχρι που τους αντικατέστησε η μηχανοποίηση στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ωστόσο, η παρουσία τους είναι κάτι παραπάνω από αισθητή μέχρι και σήμερα χάρη στην ποπ κουλτούρα, και κυρίως τον κινηματογράφο, αν και συνήθως δεν αναφέρεται ο τρόπος με τον οποίο εκδίωξαν και σκότωσαν τους υπόλοιπους λαούς προκειμένου να υπερισχύσουν. Η φιγούρα του cowboy στην κουλτούρα των ΗΠΑ αντιπροσωπεύει λοιπόν όχι μόνο την αρρενωπότητα, τον έλεγχο της κτηνοτροφίας και την κυριαρχία της Δύσης, αλλά και τη γενοκτονία πάνω στην οποία χτίστηκε το έθνος τους. Έτσι λοιπόν ο ρόλος του κρέατος και της στρατιωτικής ισχύος στην αμερικανική ιδεολογία δεν μπορεί να αναλυθεί ξεχωριστά.

Η αποικιοκρατία μέσω εποικισμού, η εκτόπιση δηλαδή των ιθαγενών υπέρ των Ευρωπαίων εποίκων, ήταν απαραίτητο στάδιο για την βιομηχανία του βοδινού κρέατος, με την κυβερνητική πολιτική του δέκατου ένατου αιώνα να βλέπει το οικοσύστημα των Μεγάλων Πεδιάδων να μετατρέπεται από σύστημα βοοειδών-νομάδων σε σύστημα βοοειδών-κτηνοτρόφων. Οι πόλεμοι εναντίον των Ινδιάνων αποτέλεσαν επίσης ένα απαραίτητο βήμα για την καθιέρωση του μύθου του Αμερικάνου Κτηνοτρόφου.
Τα κοπάδια των βισώνων της περιοχής αποδεκατίστηκαν από τους Ευρωπαίους εποίκους, οι οποίοι θεωρούσαν τα ζώα ‘τερατώδη’ και σταδιακά καθιέρωσαν το βοδινό κρέας ως σύμβολο του πολιτισμού. Η καταστροφή των κοπαδιών βισώνων ήταν μέρος μιας γενικότερης προσπάθειας του αμερικανικού στρατού να υποτάξει τους ιθαγενείς προκαλώντας τεχνητό λοιμό, καθώς τα ζώα αυτά ήταν βασικό μέσο της διαβίωσής τους. Χωρίς αυτή τη διαδικασία εξόντωσης, η ανάδειξη του βοδινού κρέατος ως βασικό στοιχείο της αμερικανικής διατροφής μπορεί να μην είχε συμβεί τόσο εύκολα.

Η σύγχρονη κυριαρχία του βοδινού κρέατος στην αμερικανική αγορά είναι επίσης αποτέλεσμα μιας καλής εκστρατείας μάρκετιγκ. Από τις διαφημιστικές καμπάνιες των 80s και 90s με σλόγκαν όπως το ‘Μοσχάρι. Αυτό έχουμε για βραδινό’ να εκφωνούνται από ανδρικές φωνές μέχρι και την κουλτούρα του γυμναστηρίου και της πρωτεΐνης σε κάθε γεύμα, το κρέας είναι πάντα ‘κουλ’.

Έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που η συγγραφέας Carol J. Adams συνέδεσε την υποδούλωση των ζώων με την υποδούλωση των γυναικών στο βιβλίο της ‘The Sexual Politics of Meat’. Από τότε μέχρι σήμερα, αρκετές είναι οι μελέτες που υπογραμμίζουν ότι οι άνδρες είναι λιγότερο πιθανό να υιοθετήσουν φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές επειδή τις αντιλαμβάνονται ως ‘θηλυκές’ και ένδειξη αμηχανίας. Η μείωση της κατανάλωσης κρέατος είναι προφανώς μία από αυτές.
Οι ετήσιες επιδοτήσεις της ομοσπονδιακής αμερικανικής κυβέρνησης για κρέας και ζωικά προϊόντα ανέρχονται σε 38 δισεκατομμύρια δολάρια. Η κατανάλωση ζωικών προϊόντων για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό βρίσκεται σε επίπεδα που θα ήταν αδιανόητα για τις προηγούμενες γενιές και, με τον Ντόναλτ Τραμπ στην θέση του προέδρου, τίποτα από όλα αυτά δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο για το περιβάλλον ή/και την υγεία του μέσου Αμερικανού.