Με διάθεση για άραγμα, με την παρέα για ποδηλατάδα, με τα παιδιά για παιχνίδι, ένα κοντινό πικνίκ μπορεί να λειτουργήσει ως σωτήριο… φιλί της ζωής εκείνες τις ημέρες που απλώς δεν αντέχετε άλλο να περιμένετε μέχρι τις διακοπές. Κι έχουμε εναλλακτικές και μέσα στον αστικό ιστό και στις παρυφές της πόλης. Στον Εθνικό Κήπο, λ.χ., δίνουμε ραντεβού στο ξέφωτο με τα αρχαία δίπλα στην παιδική χαρά ή στο πριβέ παγκάκι στο βράχο της Αμαλίας. Τα πιτσιρίκια πάντως κάνουν… πάρτι και στο Πάρκο Στρατού, τόσο παίζοντας στον παιδότοπο όσο και με φόντο τα έργα τέχνης από την υπαίθρια συλλογή της Εθνικής Γλυπτοθήκης. Για όσους κινούνται στα βόρεια, το πευκόφυτο Κτήμα Συγγρού στα Ανάβρυτα είναι η πιο κοντινή ανάσα δάσους στην Κηφισίας, ενώ για ποδηλατάδες και χαλάρωση με φόντο την (τεχνητή) λίμνη είναι κλασική αξία το Πάρκο Τρίτση στο Ίλιον. Όταν όμως η διάθεση σηκώνει μίνι εκδρομή, όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Κτήμα Τατοΐου. Παίρνουμε κουβερτούλα, γεμίζουμε το καλάθι μας με νοστιμιές από κάποιο καλό παντοπωλείο (γεμιστές με τυρί πιπεριές Ναουμίδη, γαύρος μαρινάτος της Zoe’s Greek, salami mini sticks Δαγρέ, ντολμαδάκια της Μαριάννας, ταμπουλέ και καροτοσαλάτα του αρμένικου εργαστηρίου Μαρί Μαμ Μία) και αράζουμε στο μεγάλο λιβάδι κάτω από την παμπάλαια αχλαδιά, κάτω από τα πλατάνια στους στάβλους ή στη σκιά των βελανιδιών περιμετρικά του Διευθυντηρίου. Αν όμως έχει κόσμο, μπορεί και να το ρίξουμε στην πεζοπορία. Μιάμιση ώρα ποδαρόδρομος είναι από το ανάκτορο μέχρι την τεχνητή (χωρίς νερό) λίμνη Κιθάρα, ωστόσο η διαδρομή μες στο δάσος και η θέα στο λεκανοπέδιο είναι σούπερ.
